Mga Awit 102

1 Dinggin mo ang aking panalangin, Yahweh; dinggin mo ang aking pag-iyak sa iyo.

A Prayer of the man who is in trouble, when he is overcome, and puts his grief before the Lord. Give ear to my prayer, O Lord, and let my cry come to you.

2 Huwag mong itago ang iyong mukha mula akin sa oras ng aking kaguluhan. Makinig ka sa akin. Kapag ako ay nanawagan sa iyo, agad mo akong sagutin.

Let not your face be veiled from me in the day of my trouble; give ear to me, and let my cry be answered quickly.

3 Dahil lumilipas na parang usok ang aking mga araw, at nasusunog ang aking mga buto tulad ng apoy.

My days are wasted like smoke, and my bones are burned up as in a fire.

4 Nadudurog ang aking puso, at tulad ako ng damo na natutuyo. Nalilimutan kong kumain ng anumang pagkain.

My heart is broken; it has become dry and dead like grass, so that I give no thought to food.

5 Sa patuloy kong pagdaing, labis akong pumayat.

Because of the voice of my sorrow, my flesh is wasted to the bone.

6 Tulad ako ng isang pelikano sa kaparangan; ako ay naging tulad ng isang kwago sa wasak na lugar.

I am like a bird living by itself in the waste places; like the night-bird in a waste of sand.

7 Gising akong nakahiga na parang isang malungkot na ibon, nag-iisa sa bubungan.

I keep watch like a bird by itself on the house-top.

8 Buong araw akong tinutuya ng aking mga kaaway; ginagamit ang aking pangalan sa mga pagsumpa ng mga nanlilibak sa akin.

My haters say evil of me all day; those who are violent against me make use of my name as a curse.

9 Kumakain ako ng abo tulad ng tinapay at hinahaluan ng mga luha ang aking inumin.

I have had dust for bread and my drink has been mixed with weeping:

10 Dahil sa iyong matinding galit, binuhat mo ako para ibagsak.

Because of your passion and your wrath, for I have been lifted up and then made low by you.

11 Ang aking mga araw ay tulad ng isang anino na unti-unting nawawala, at natutuyo ako tulad ng damo.

My days are like a shade which is stretched out; I am dry like the grass.

12 Pero ikaw, Yahweh, ay nabubuhay magpakailanman, at ang katanyagan mo ay para sa lahat ng mga salinlahi.

But you, O Lord, are eternal; and your name will never come to an end.

13 Babangon ka at maaawa sa Sion. Panahon na ngayon para kaawaan siya; dumating na ang takdang oras.

You will again get up and have mercy on Zion: for the time has come for her to be comforted.

14 Dahil minamahal ng iyong mga lingkod ang kanyang mga bato at nahahabag sa alikabok ng kanyang pagkawasak.

For your servants take pleasure in her stones, looking with love on her dust.

15 Igagalang ng mga bansa ang iyong pangalan, Yahweh, at pararangalan ng lahat ng mga hari sa daigdig ang iyong kaluwalhatian.

So the nations will give honour to the name of the Lord, and all the kings of the earth will be in fear of his glory:

16 Muling itatayo ni Yahweh ang Sion at makikita sa kanyang kaluwalhatian.

When the Lord has put up the walls of Zion, and has been been in his glory;

17 Sa oras na iyon, tutugon siya sa panalangin ng dukha; hindi niya tatanggihan ang kanilang panalangin.

When he has given ear to the prayer of the poor, and has not put his request on one side.

18 Ito ay masusulat para sa mga darating na salinlahi, at pupurihin si Yahweh ng isang bayan na hindi pa ipinapanganak.

This will be put in writing for the coming generation, and the people of the future will give praise to the Lord.

19 Dahil tumingin siya pababa mula sa kanyang banal na kaitaasan; mula sa langit tiningnan ni Yahweh ang daigdig,

For from his holy place the Lord has seen, looking down on the earth from heaven;

20 para dinggin ang pagdaing ng mga bilanggo, para palayain ang mga nahatulan ng kamatayan.

Hearing the cry of the prisoner, making free those for whom death is ordered;

21 Pagkatapos ihahayag ng mga tao ang pangalan ni Yahweh sa Sion at ang kanyang papuri sa Jerusalem

So that they may give out the name of the Lord in Zion, and his praise in Jerusalem;

22 sa panahon na ang mga tao at mga kaharian ay magtitipon para paglingkuran si Yahweh.

When the peoples are come together, and the kingdoms, to give worship to the Lord.

23 Inalis niya ang aking kalakasan sa kalagitnaan ng aking buhay. Pinaikli niya ang aking mga araw.

He has taken my strength from me in the way; he has made short my days.

24 Sinabi ko, “Aking Diyos, huwag mo akong kunin sa kalagitnaan ng aking buhay; naririto ka sa lahat ng mga salinlahi.

I will say, O my God, take me not away before my time; your years go on through all generations:

25 Nang mga sinaunang panahon inilagay mo sa lugar ang daigdig; ang kalangitan ay gawa ng iyong mga kamay.

In the past you put the earth on its base, and the heavens are the work of your hands.

26 Mawawala (sila) pero mananatili ka; tatanda silang lahat tulad ng isang damit; tulad ng pananamit, huhubarin mo (sila) at maglalaho (sila)

They will come to an end, but you will still go on; they all will become old like a coat, and like a robe they will be changed:

27 Pero wala kang pagbabago, at ang mga taon mo ay hindi magwawakas.

But you are the unchanging One, and your years will have no end.

28 Patuloy na mabubuhay ang mga anak ng iyong mga lingkod, at ang kanilang mga kaapu-apuhan ay mabubuhay sa iyong presensya.

The children of your servants will have a safe resting-place, and their seed will be ever before you.