Levitico 13

1 Nakipag-usap si Yahweh kay Moises at kay Aaron, na nagsasabing,

Angraeng mah Mosi hoi Aaron khaeah,

2 “Kung sinuman ang may pamamaga o galis o maputing batik sa balat ng kanyang katawan, at naging nakakahawa at may isang sakit sa balat ang kanyang katawan, sa ganun kailangan siyang dalhin kay Aaron ang punong pari, o sa isa sa kaniyang mga anak na lalaking mga pari.

kami maeto mah a ngan nuiah kapaw maw, phra maw, to tih ai boeh loe ngan kanglung maw, ngansae maw om nahaeloe, anih to qaima Aaron khaeah maw, to tih ai boeh loe anih capanawk thungah qaima toksah kami maeto khaeah maw caeh haih han oh.

3 Pagkatapos ay susuriin ng pari ang sakit sa balat ng kanyang katawan. Kung ang buhok sa bahaging may sakit ay naging puti, at kung ang sakit ay makikitang malalim kaysa balat lang, sa ganun iyon ay isang nakakahawang sakit. Pagkatapos siyang suriin ng pari, kailangan niyang ipahayag na siya ay marumi.

Qaima mah a ngan nuiah kaom ahmaa to khen pae tih; ahmaa pong ih ngan mui to anglung moe, nganhin pongah ahmaa to thuk kue nahaeloe, ngansae ah oh; to pongah qaima mah anih to khen ueloe, ciimcai ai kami, tiah taphong tih.

4 Kung ang maliwanag na batik sa kanyang balat ay puti, at ang itsura nito ay hindi mas malalim kaysa balat, at kung ang buhok sa bahaging may sakit ay hindi maging puti, kung gayon kailangang ilayo ng pari ang may sakit sa loob ng pitong araw.

Toe nganhin pong ih ahmaa loe anglung, toe ahmaa loe nganhin pongah thuk kue ai nahaeloe, nganmui anglung ai cadoeh, qaima mah to kami to ni sarihto thung ahmuen kalah ah suem tih;

5 Sa ikapitong araw, kailangan siyang suriin ng pari upang makita kung sa palagay niya ay hindi malala ang sakit, at kung ito ay hindi kumalat sa balat. Kapag wala siya nito, kung gayon kailangan siyang ilayo ng pari ng karagdagang pitong araw.

ni sarihto naah qaima mah anih to khen tih; to naah ahmaa loe angmah toengroeng ah oh moe, ngan kalah bangah angcen ai nahaeloe, anih to ni sarihto thung ahmuen kalah ah suem let bae vop tih;

6 Susuriin ulit siya ng pari sa ikapitong araw upang makita kung ang karamdaman ay mas bumuti at hindi kumalat ng mas malawak sa balat. Kapag wala siya nito, kung gayon sasabihin ng pari na siya ay malinis. Ito ay isang pantal. Kailangan niyang labhan ang kanyang mga damit, at pagkatapos siya ay malinis na.

ni sarihto naah qaima mah khen let tih; to naah ahmaa to amnum moe, ngan kalah bangah angcen ai nahaeloe, to ahmaa loe ngan kapaw rumram ah oh pongah, qaima mah anih to ciim boeh, tiah taphong tih; a khukbuen to pasuk pacoengah ni to kami loe ciim vop tih.

7 Pero kung ang pantal ay kumalat sa balat pagkatapos niyang ipakita ang kanyang sarili sa pari para sa kanyang paglilinis, kailangan niya muling ipakita ang kanyang sarili sa pari.

Toe qaima mah ciim boeh, tiah taphong pacoengah, nganhin pong ih ahmaa to pung let nahaeloe, anih mah qaima khaeah khensak let tih.

8 Susuriin siya ng pari para makita kung ang pantal ay kumalat ng mas malawak sa balat. Kung kumalat ito, kung gayon ay dapat siyang ipahayag ng pari na marumi. Ito ay isang nakakahawang sakit.

Qaima mah khet let naah, nganhin nuiah ahmaa to pung nahaeloe, ngansae ah oh pongah, qaima mah anih to ciimcai ai kami, tiah taphong tih.

9 Kapag ang nakakahawang sakit sa balat ay nasa sinuman, kung gayon ay kailangan siyang dalhin sa pari.

Ngansae man kami to qaima khaeah caeh haih let han oh;

10 Susuriin siya ng pari upang makita kung may puting pamamaga sa balat, kung ang buhok ay naging puti, o kung may hilaw na laman sa pamamaga.

qaima mah anih to khet naah, nganhin pong ih ahmaa loe anglung, nganhin nui ih amui doeh anglung moe, nganhin pong ih ahmaa to sui hnup nahaeloe,

11 Kung naroon iyon, sa gayon ito ay isang malubhang sakit sa balat, at dapat ipahayag ng pari na siya ay marumi. Hindi na siya ihihiwalay, dahil siya ay marumi na.

to baktih nathaih loe kahoih thai ai nganhin nathaih ah oh pongah, qaima mah ciimcai ai kami, tiah taphong tih; anih loe ciim ai ah oh boeh pongah, ahmuen kalah ah suem mak ai.

12 Kung ang sakit ay malawak na ang pagkalat sa balat at natatakpan na ang buong balat ng taong may sakit mula sa kanyang ulo hanggang sa kanyang paa, hangga't nakikita iyon ng pari,

To nathaih loe nganhin boih ah oh moe, a lu hoi khok khoek to nathaih mah khuk boih boeh, tiah qaima mah kamtuengah hnu nahaeloe,

13 kung gayon kailangang suriin siya ng pari upang makita kung ang sakit ay bumalot sa buo niyang katawan. Kapag mayroon nito, kung gayon ay dapat ipahayag ng pari na ang taong may sakit ay malinis. Kung lahat ng ito ay naging puti, kung gayon ay malinis siya.

qaima mah anih to khen tih; nathaih mah takpum to khuk boih nahaeloe, to kami to ciim boeh, tiah taphong tih; a takpum boih anglung boeh pongah, anih loe ciim boeh.

14 Ngunit kung hilaw na laman ang makita sa kanya, siya ay magiging marumi.

Toe a ngan nui ih ahmaa to sui hnup nahaeloe, anih to ciim mak ai.

15 Dapat tingnan ng pari ang hilaw na laman at ipahayag siyang marumi dahil ang hilaw na laman ay marumi. Iyon ay isang nakakahawang sakit.

Qaima mah tui baktiah kasui hnup ahmaa to hnuk naah, anih loe ciim ai kami ni, tiah taphong tih; to baktih ngan loe ciim ai pongah, ngansae ah oh.

16 Ngunit kung ang hilaw na laman ay maging puti muli, kung gayon ay dapat pumunta ang tao sa pari.

To ngan kaduk loe amkhraih moe, anglung nahaeloe, qaima khaeah patuek han oh;

17 Susuriin siya ng pari para makita kung ang laman ay naging puti. Kung nagkagayon ipapahayag ng pari na ang taong iyon ay malinis.

qaima mah khet naah, ahmaa to anglung nahaeloe, qaima mah to kami to ciim boeh, tiah taphong tih, to pacoengah loe anih loe ciim tih boeh.

18 Kung ang tao ay may pigsa sa balat at gumaling ito,

Kami maeto loe takpum ah athlut to oh moe, hoih boeh,

19 at sa bahagi ng pigsa ay mayroong puting pamamaga o isang malinaw na batik, namumulang-puti, kung gayon ay kailangan itong ipakita sa pari.

athlut ohhaih ahmuen loe anglung maw, to tih ai boeh loe kanglung hoi kathim ah tangdawh phawt moe, angphong let nahaeloe, qaima khaeah patuek han oh.

20 Susuriin ito ng pari upang makita kung ito ay mas malalim sa balat, at kung ang buhok doon ay naging puti. Kung gayon, dapat ipahayag ng pari na siya ay marumi. Ito ay isang nakakahawang sakit, kapag ito ay namuo sa bahagi kung nasaan ang pigsa.

Qaima mah khet naah, ahmaa loe nganhin pongah thuk kue moe, ahmaa pong ih nganmui doeh anglung nahaeloe, athlut thung hoiah ngansae to tacawt pongah, qaima mah anih to kaciim ai kami, tiah taphong tih.

21 Ngunit kung sinuri ng pari ito at makita na walang puting buhok dito, at iyon ay wala sa ilalim ng balat kundi kumupas na, sa ganun kailangang ihiwalay siya ng pari sa loob ng pitong araw.

Toe qaima mah khet naah, ahmaa nui ih nganmui loe anglung ai, nganhin pongah doeh thuk ai, toe amnum nahaeloe, qaima mah anih to ni sarihto thung ahmuen kalah ah suem tih.

22 Kapag kumalat iyon sa balat, kung gayon ay dapat siyang ipahayag ng pari na marumi. Ito ay isang nakakahawang sakit.

Toe to ahmaa to angpung nahaeloe, ngansae ah oh pongah, qaima mah anih to ciim ai kami, tiah taphong tih.

23 Ngunit kapag nanatili ang malinaw na batik sa bahagi nito at hindi kumalat, kung gayon ito ay peklat ng pigsa, at dapat siyang ipahayag ng pari na malinis.

Toe ahmaa loe angmah toengroeng ah oh moe, pung ai nahaeloe, athlut ahmaa rumram ah ni oh; to pongah qaima mah anih to ciim boeh, tiah taphong tih.

24 Kapag ang balat ay may paso at ang hilaw na laman ng paso ay maging isang namumulang-puti o puting batik,

Kami maeto loe hmai mah kangh, to tiah hmai mah kangh ih ahmaa to anglung, to tih ai boeh loe thim nahaeloe,

25 kung ganun susuriin ito ng pari para makita kung ang buhok sa batik na iyon ay naging puti, at kung ito ay nagpapakitang mas malalim kaysa sa balat. Kapag mayroon nito, sa ganun iyon ay nakakahawang sakit. Kumalat na ito palabas sa paso, at dapat ipahayag siya ng pari na marumi. Ito ay isang nakakahawang sakit.

qaima mah to ahmaa to khen tih; ahmaa pong ih nganmui loe anglung moe, nganhin pongah ahmaa to thuk kue nahaeloe, hmai mah kangh ih ahmaa thung hoiah ngansae to tacawt pongah, qaima mah anih to ciimcai ai kami ah taphong tih; to loe ngansae nathaih ah oh.

26 Ngunit kung susuriin iyon ng pari at makitang walang puting buhok sa batik, at iyon ay wala sa ilalim ng balat ngunit kumupas, kung gayon ay dapat siyang ihiwalay ng pari sa loob ng pitong araw.

Toe qaima mah khet naah, ahmaa pong ih nganmui loe anglung ai, ahmaa doeh thuk ai, amnum nahaeloe, qaima mah anih to ahmuen kalah bangah, ni sarihto thung omsak tih.

27 Pagkatapos ay dapat siyang suriin ng pari sa ikapitong araw. Kung iyon ay kumalat ng malawak sa balat, kung gayon ay dapat ipahayag ng pari na siya na siya ay marumi. Ito ay isang nakakahawang sakit.

Ni sarihto thung qaima mah anih to khen tih; to naah ahmaa to pung nahaeloe, qaima mah anih to ciimcai ai kami ah taphong tih; to loe ngansae ah oh.

28 Kung ang batik ay manatili sa bahaging iyon at hindi kumalat sa balat ngunit kumupas, kung gayon ito ay isang pamamaga mula sa paso, at dapat siyang ipahayag ng pari na malinis, dahil hindi ito mas higit sa peklat ng paso.

Toe ahmaa to angmah toengroeng ah oh; pung ai moe, amnum nahaeloe, hmai mah kang rumram ih ahmaa ah oh pongah, qaima mah anih to kaciim kami ah taphong tih; to loe hmai mah kangh ih ahmaa rumram ah ni oh.

29 Kung ang isang lalaki o babae ay may nakakahawang sakit sa ulo o baba,

Nongpa, to tih ai boeh loe nongpata mah lu ah maw, to tih ai boeh loe toektaboe ah maw ahmaa om nahaeloe,

30 kung gayon kailangang suriin ng pari ang tao para sa isang nakakahawang sakit upang makita kung ito ay nagmimistulang mas malalim kaysa balat, at kung mayroong dilaw, manipis na buhok dito. Kung mayroon, kung gayon kailangan siyang ipahayag ng pari na marumi. Ito ay isang pangangati, isang nakakahawang sakit sa ulo o sa baba.

qaima mah ahmaa to khen tih; ahmaa loe nganhin pongah thuk moe, nganmui doeh amsen hrawng nahaeloe, qaima mah anih to kaciim ai kami ah taphong tih; to loe ngan kamthak ah oh moe, lu nuiah maw, to tih ai boeh loe toektaboe pongah kaom, ngansae ah oh.

31 Kung ang pari ay susuriin ang pangangating sakit at makitang wala ito sa ilalim ng balat, at kung walang itim na buhok doon, kung gayon ang pari ay ihihiwalay ang taong may pangangating sakit sa loob ng pitong araw.

Toe qaima mah to baktih ahmaa to khet naah, ahmaa loe thuk parai ai moe, nganmui doeh amnum ai nahaeloe, to nathaih tawn kami to qaima mah ni sarihto thung ahmuen kalah ah suem tih.

32 Susuriin ng pari ang sakit sa ikapitong araw upang makita kung kumalat ito. Kung walang dilaw na buhok, at kung ang sakit ay lumilitaw na hanggang balat lang ang lalim,

Ni sarihto thung qaima mah ahmaa to khen pae let tih; to naah ngan kamthak ahmaa to pung ai, nganmui doeh amsen ai, ahmaa doeh thuk ai nahaeloe,

33 kung gayon kailangan siyang ahitan, ngunit ang may sakit na bahagi ay hindi dapat ahitan, at kailangang ihiwalay ng pari ang tao na may pangangating sakit sa loob ng karagdagang pitong araw.

to kami mah a nganmui to aah han oh, toe ahmaa pong ih nganmui loe aah han om ai; to kami to qaima mah ni sarihto thung ahmuen kalah ah suem tih.

34 Susuriin ng pari ang sakit sa ikapitong araw para makita kung ito ay huminto na sa pagkalat sa balat. Kung ito ay lumilitaw na hindi mas malalim kaysa balat, kung gayonn kailangan siyang ipahayag ng pari na malinis. Kailangang labhan ng tao ang kanyang mga damit, at sa gayon siya ay magiging malinis.

Ni sarihto thung qaima mah ngan kamthak ahmaa to khen tih; toe ahmaa loe pung ai, ahmaa doeh thuk ai nahaeloe, qaima mah anih to kaciim kami ah taphong tih; anih loe a khukbuen to pasuk pacoengah ni ciim vop tih.

35 Ngunit kung ang pangangating sakit ay kumalat ng malawak sa balat pagkatapos na ang pari ay sabihin na siya ay malinis,

Toe ciim boeh tiah taphong pacoengah, ngan kamthak ahmaa to pung let nahaeloe,

36 kung ganun kailangan siyang suriin ulit ng pari. Kung ang sakit ay kumalat sa balat, ang pari ay hindi na kailangang humanap ng dilaw na buhok. Ang tao ay marumi.

qaima mah anih to khen let tih; ahmaa to nganhin nuiah pung let nahaeloe, qaima mah kamsen nganmui pakrong han angai ai; to kami loe ciim ai kami ah oh.

37 Ngunit kung sa tingin ng pari ang pangangating sakit ay huminto sa pagkalat at maitim na buhok ay tumubo sa bahagi, kung gayon ang sakit ay gumaling. Siya ay malinis, at kailangan siyang ipahayag ng pari na malinis.

Toe a khet naah ahmaa loe angmah toengroeng ah oh, amui kamnum doeh tacawt ai nahaeloe, ngan kamthak ahmaa loe hoih boeh pongah, anih loe ciim boeh; to naah qaima mah anih to ciim kami ah taphong tih.

38 Kung isang lalaki o isang babae ay mayroong puting mga batik sa balat,

Nongpa maw, to tih ai boeh loe nongpata loe nganhin nuiah kanglung bok ahmaa to oh moe, ngansae ah om nahaeloe,

39 kung gayon ay dapat suriin ng pari ang tao para makita kung ang mga batik ay kulay abo, na kung saan isa lamang itong pantal na kumalat mula sa balat. Siya ay malinis.

qaima mah khen pae tih; nganhin nuiah kaom kanglung bok ahmaa loe kamnum hoi kanglung angbaeh nahaeloe, nganhin pongah kaom ahmaa rumram ah ni oh; to kami loe ciim.

40 Kung ang buhok ng isang lalaki ay nalagas mula sa kanyang ulo, siya ay kalbo, ngunit siya ay malinis.

Sam to angmuen moe, a lu doeh angmuilum ah oh; toe to kami loe ciim.

41 At kung ang kanyang buhok ay nalagas mula sa harapang bahagi ng kanyang ulo, at kung ang kanyang noo ay kalbo, siya ay malinis.

Hmabang sam angmuen kami loe, lupataeh amngaeh cadoeh, anih loe ciim.

42 Ngunit kung mayroon isang namumulang-puting sugat sa kanyang kalbong ulo o noo, ito ay isang nakakahawang sakit na lumitaw.

Toe lu angmuilum nuiah maw, to tih ai boeh loe a lupataeh hmabang ah maw, ngan kamling to tadawh phawt nahaeloe, lu angmuilum nuiah kaom, to tih ai boeh loe lupataeh nuiah kaom ahmaa loe ngansae ah oh.

43 Kung gayon ay dapat siyang suriin ng pari para makita kung ang pamamaga ng maysakit na bahagi sa kanyang kalbong ulo o noo ay namumulang-puti, kagaya ng itsura ng isang nakakahawang sakit sa balat.

Qaima mah anih to khet naah, lu angmuilum nuiah kaom, to tih ai boeh loe a lu pataeh nuiah kaom ahmaa loe ngansae baktiah om nahaeloe,

44 Kapag mayroon nito, kung gayon ay mayroon siyang nakakahawang sakit at siya ay marumi. Dapat siguraduhin ng pari na ipahayag na marumi siya dahil sa kanyang sakit sa kanyang ulo.

to kami loe ngansae man kami ah oh, anih loe ciim ai; a lu nuiah ahmaa oh pongah qaima mah anih to kaciim ai kami ah taphong tih.

45 Ang tao na mayroong nakakahawang sakit ay kailangang magsuot ng mga punit na damit, ang kanyang buhok ay kailangang nakalugay, at dapat niyang takpan ang kanyang mukha hanggang sa kanyang ilong at sumigaw, 'Marumi, marumi.'

Ngansae man kami loe angmah ih laihaw to asih moe, a lu to khuk ai ah, pahni to khuk pacoengah, Ciim ai! Ciim ai! tiah hang tih.

46 Sa lahat ng araw na siya ay mayroong nakakahawang sakit siya ay magiging marumi. Dahil siya ay marumi na may isang sakit na maaaring makahawa, siya ay dapat mamuhay ng mag-isa. Dapat siyang mamuhay sa labas ng kampo.

To ngansae man kami loe nathaih a tawnh thung, ciim ai ah a oh; to kami loe angmah bueng oh han oh, anih loe a ohhaih im tasa bangah om tih.

47 Ang isang kasuotang narumihan ng amag, maging ito ay lana o linong kasuotan,

Ngansae to tuumui laihaw pongah maw, to tih ai boeh loe puu ngan laihaw pongah maw om nahaeloe,

48 o anumang bagay na lana o sinulsing mula sa lana o lino, o balat o alinmang bagay na gawa sa balat—

thunh ih hmuen maw, to tih ai boeh loe sak ih hmuen maw, to tih ai boeh loe tuumui maw, to tih ai boeh loe moihin maw, to tih ai boeh loe moihin hoi sak ih hmuen maw,

49 kung may isang maberde o namumulang dumi sa kasuotan, ang balat, ang hinabi o sinulsing bagay, o anumang bagay na gawa sa balat, kung ganun ito ay isang amag na kumalat; dapat itong ipakita sa pari.

laihaw nuiah kaom ahmaa loe rong kahing maw, to tih ai boeh loe kathim ah maw om nahaeloe, ngansae ah oh; nathaih to qaima khaeah patuek han oh.

50 Dapat suriin ng pari ang bagay para sa amag; dapat niyang ihiwalay ang anuman na mayroong amag sa loob ng pitong araw.

Qaima mah nathaih to khen ueloe, anih to ni sarihto thung ahmuen kalah ah omsak tih.

51 Dapat niya muling suriin ang amag sa ikapitong araw. Kapag ito ay kumalat sa kasuotan o anumang hinabi o sinulsing gawa sa lana o linong bagay, o balat o alinmang bagay na kung saan balat ang ginagamit, kung gayon ito ay mapanganib na amag, at ang bagay ay marumi.

Ni sarihto thungah khen let tih, to naah nathaih to laihaw kalah ahmuen ah maw, to tih ai boeh loe thunh ih laihaw pongah maw, tuumui hoiah sak ih laihaw pongah maw, to tih ai boeh loe moihin hoiah sak ih laihaw pongah maw, to tih ai boeh loe sak ih kawbaktih laihaw pongah maw angcen nahaeloe, ngansae ah oh pongah, ciim mak ai.

52 Dapat niyang sunugin ang kasuotan, o anumang bagay na hinabi o sinulsi mula sa lana o linong bagay, o balat o alinmang bagay na gawa sa balat, anuman na kung saan ang mapanganib na amag ay makita, dahil ito ay magdadala ng sakit. Ang bagay ay dapat lubusang sunugin.

To pongah sak ih khukbuen, to tih ai boeh loe tuumui hoiah thunh ih khukbuen, to tih ai boeh loe tuumui hoiah sak ih khukbuen, to tih ai boeh loe puu ngan khukbuen, to tih ai boeh loe moihin hoiah sak ih khukbuen boih ah nathaih to oh boeh pongah, hmai hoi qoeng ah; angcen thaih ngansae ah oh pongah, khukbuen to hmai hoiah qoeng han oh.

53 Kung sinuri ng pari ang bagay at makita na ang amag ay hindi kumalat sa kasuotan o bagay na hinabi o sinulsi mula sa lana o lino, o balat na mga bagay,

Toe qaima mah khet naah, tlangqui hoiah sak ih khukbuen, to tih ai boeh loe thunh ih khukbuen, to tih ai boeh loe moihin hoiah sak ih khukbuen boih ah nathaih to angcen ai nahaeloe,

54 kung gayon iuutos niya sa kanila na labahan ang bagay kung saan nakita ang amag, at dapat niya itong ihiwalay sa loob ng karagdagang pitong araw.

nathaih ahmaa kaom khukbuen to pasuksak ueloe, anih to ni sarihto thung ahmuen kalah ah omsak tih.

55 Pagkatapos ay susuriin ng pari ang bagay na inamag pagkatapos itong malabhan. Kung ang amag ay hindi nagbago ng kulay, kahit na hindi ito kumalat, ito ay marumi. Dapat mong sunugin ang bagay, maging saan ito nahawaan ng amag.

Nathaih ahmaa kaom khukbuen pasuk pacoengah, qaima mah khen let tih; nathaih ahmaa loe rong amkhraih ai angmah toengroeng ah om nahaeloe, angpung ai cadoeh, ciim mak ai; athung bang hoiah a nui bangah ahnai to oh pongah, hmai hoiah qoeng han oh.

56 Kung sinuri ng pari ang bagay, at kung ang amag ay kumupas pagkatapos itong malabhan, kung gayon dapat niyang punitin ang nahawahang bahagi mula sa kasuotan o mula sa balat, o mula sa hinabi o sinulsing bagay.

Qaima mah khet naah, pasuk tangcae khukbuen pong ih nathaih ahmaa to amnum nahaeloe, to ahmaa ohhaih khukbuen, to tih ai boeh loe moihin hoiah sak ih khukbuen, to tih ai boeh loe thunh ih khukbuen, to tih ai boeh loe sak ih khukbuen to asik tih.

57 Kapag ang amag ay makita parin sa kasuotan, sa hinabi man o sa sinulsing bagay, o sa kahit anong bagay na balat, kumakalat ito. Dapat mong sunugin ang anumang bagay na mayroong amag.

Toe tlangqui hoiah sak ih khukbuen, to tih ai boeh loe thunh ih khukbuen, to tih ai boeh loe moihin hoiah sak ih khukbuen nuiah nathaih to angphong let nahaeloe, angpung thaih nathaih ah oh pongah, nathaih kaom khukbuen to hmai hoiah qoeng han oh.

58 Ang kasuotan o anumang bagay na hinabi o sinulsing mula sa lana o linong bagay, o balat o anumang bagay na gawa sa balat—kung lalabhan mo ang bagay at ang amag ay mawala, kung gayon ang bagay ay kailangang malabhan sa ikalawang pagkakataon, at ito ay magiging malinis.

Tlangqui hoiah sak ih khukbuen, to tih ai boeh loe thunh ih khukbuen, to tih ai boeh loe moihin hoiah sak ih khukbuen loe ciim cadoeh, pasuk let han oh; to tiah sak naah ni ciim vop tih, tiah a naa.

59 Ito ang batas tungkol sa amag sa isang kasuotan ng lana o lino, o anumang hinabi o sinulsing mula sa lana o linong bagay, o balat o anumang gawa sa balat, para maaari ninyong ipahayag na ito ay malinis o marumi.”

Hae loe ciim maw, ciim ai, tiah taphong hanah, tuumui, to tih ai boeh loe puu ngan, to tih ai boeh loe sak ih khukbuen, to tih ai boeh loe thunh ih khukbuen, to tih ai boeh loe moihin hoiah sak ih khukbuen hoi kasaeng daan ah oh.