Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
Piemini, Kungs, kas mums noticis, skaties un uzlūko mūsu kaunu.
2 Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
Mūsu mantas tiesa svešiniekiem kļuvusi, mūsu nami ārzemniekiem.
3 Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
Mēs esam bāriņi bez tēva, mūsu mātes ir kā atraitnes.
4 Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
Savu ūdeni mēs dzeram par naudu, savu malku pērkam par maksu.
5 Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
Mēs topam vajāti pār kaklu pār galvu, mēs esam noguruši, dusas mums nav.
6 Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
Mēs esam devušies rokā ēģiptiešiem un Asiriešiem, lai dabūtu maizes paēst.
7 Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
Mūsu tēvi apgrēkojušies, un to vairs nav, bet mēs nesam viņu noziegumus.
8 Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
Kalpi valda pār mums, un neviena nav, kas mūs izglābj no viņu rokām.
9 Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
Mums sava maize jāatved ar nāves bailēm, tuksneša zobena priekšā.
10 Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
Mūsu āda ir nomelnējusi kā ceplī no tāda briesmīga bada.
11 Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
Sievas Ciānā apsmietas, jaunavas Jūda pilsētās.
12 Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
Lielkungi caur viņu roku ir pakārti, un vecaju vaigs nav turēts godā.
13 Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
Jaunekļus dzen pie malšanas, un puiši klūp malku nesdami.
14 Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
Vecaji atstājās no vārtiem un jaunekļi no savām dziesmām.
15 Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
Mūsu sirds līksmība ir pagalam, mūsu diešana palikusi par vaimanām.
16 Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
Mūsu galvas kronis nokritis, - ak vai mums, ka esam grēkojuši!
17 Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
Tādēļ mūsu sirds gurdena, tādēļ mūsu acis palikušas tumšas;
18 dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
Ciānas kalna dēļ, kas izpostīts, ka lapsas pār to tekā.
19 Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
Tu, Kungs, paliec mūžīgi, Tavs godības krēsls līdz radu radiem.
20 Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
Kādēļ Tu mūs mūžam gribi aizmirst, kāpēc Tu mūs tik ilgi gribi atstāt?
21 Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
Kungs, atgriezi mūs pie Tevis, tad atgriezīsimies, atjauno mūsu dienas, tā kā vecos laikos.
22 maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
Jeb vai Tu mūs pavisam esi atmetis un tik ļoti par mums apskaities?
