Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
Ricordati, Eterno, di quello che ci è avvenuto! Guarda e vedi il nostro obbrobrio!
2 Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
La nostra eredità è passata a degli stranieri, le nostre case, a degli estranei.
3 Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
Noi siam diventati orfani, senza padre, le nostre madri son come vedove.
4 Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
Noi beviamo la nostr’acqua a prezzo di danaro, le nostre legna ci vengono a pagamento.
5 Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
Col collo carico noi siamo inseguiti, siamo spossati, non abbiamo requie.
6 Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
Abbiam teso la mano verso l’Egitto e verso l’Assiria, per saziarci di pane.
7 Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
I nostri padri hanno peccato, e non sono più; e noi portiamo la pena delle loro iniquità.
8 Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
Degli schiavi dominano su noi, e non v’è chi ci liberi dalle loro mani.
9 Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
Noi raccogliamo il nostro pane col rischio della nostra vita, affrontando la spada del deserto.
10 Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
La nostra pelle brucia come un forno, per l’arsura della fame.
11 Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
Essi hanno disonorato le donne in Sion, le vergini nelle città di Giuda.
12 Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
I capi sono stati impiccati dalle loro mani, la persona de’ vecchi non è stata rispettata.
13 Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
I giovani han portato le macine, i giovanetti han vacillato sotto il carico delle legna.
14 Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
I vecchi hanno abbandonato la porta, i giovani la musica dei loro strumenti.
15 Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
La gioia de’ nostri cuori è cessata, le nostre danze son mutate in lutto.
16 Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
La corona ci è caduta dal capo; guai a noi, poiché abbiamo peccato!
17 Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
Per questo langue il nostro cuore, per questo s’oscuran gli occhi nostri:
18 dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
perché il monte di Sion è desolato, e vi passeggian le volpi.
19 Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
Ma tu, o Eterno, regni in perpetuo; il tuo trono sussiste d’età in età.
20 Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
Perché ci dimenticheresti tu in perpetuo, e ci abbandoneresti per un lungo tempo?
21 Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
Facci tornare a te, o Eterno, e noi torneremo! Ridonaci de’ giorni come quelli d’un tempo!
22 maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
Ché, ora, tu ci hai veramente reietti, e ti sei grandemente adirato contro di noi!
