Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
Remember, O Yahweh, what hath befallen us, Look around, and see our reproach:
2 Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
Our inheritance, turned over to foreigners, our houses, to aliens.
3 Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
Orphans, have we become, and fatherless, our mothers, are widows indeed.
4 Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
Our water—for silver, have we drunk, our wood—for a price, cometh in.
5 Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
Upon our necks, are our pursuers, We labour, and there is allowed us no rest.
6 Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
To Egypt, have we stretched out our hand, to Assyria, to be satisfied with bread.
7 Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
Our fathers, sinned, and are not, and, we, their iniquities, have borne.
8 Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
Slaves, have ruled over us, There is none to set free from their hand.
9 Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
At the risk of our life, do we bring in our bread, because of the sword of the desert.
10 Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
Our skin, as with a furnace, is scorched, because of the hot winds of famine.
11 Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
Women—in Zion, were ravished, virgins, in the cities of Judah!
12 Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
Princes, by their hand, have been hanged, The faces of elders, not honoured.
13 Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
Young men, a millstone, have lifted, and, youths, under wood, have staggered.
14 Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
Elders, from the gates, have ceased. Young men, from their music.
15 Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
Ceased hath the joy of our hearts, Changed to mourning, our dance.
16 Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
Fallen is the crown of our head. Surely woe to us, for we have sinned.
17 Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
For this cause, faint is our heart, For these things, dimmed are our eyes:
18 dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
Because of Mount Zion, which is desolate, jackals, have gone prowling therein.
19 Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
Thou, O Yahweh, unto times age-abiding, dost remain, Thy throne, from generation to generation:
20 Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
Wherefore shouldst thou perpetually forget us? forsake us, to length of days?
21 Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
Bring us back, O Yahweh, unto thyself, and we will come back! Renew our days, as of old;
22 maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
For though thou hast not, utterly rejected, us, thou art wroth with us—exceedingly!
