Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
Remember, O Lord, what hath occurred to us, look down, and behold our disgrace.
2 Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
Our inheritance is turned over to strangers, our houses to aliens.
3 Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
Orphans are we become, and [we are] without a father, our mothers are like widows.
4 Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
Our water have we drunk for money: our wood cometh to us for a purchase price.
5 Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
Up to our necks are we pursued: we are fatigued, and no rest is allowed us.
6 Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
To Egypt do we stretch out our hand, to Asshur, to be satisfied with bread.
7 Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
Our fathers have sinned, and are no more; but we have indeed to bear their iniquities.
8 Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
Servants rule over us: no one delivereth us out of their hand.
9 Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
At the peril of our life must we bring home our bread, because of the sword of the wilderness.
10 Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
Our skin gloweth like an oven, because of the heat of famine.
11 Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
Women have they ravished in Zion, virgins, in the cities of Judah.
12 Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
Princes were hanged up by their hand: the faces of elders were not honored.
13 Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
Young men they bore to the mill, and boys stumbled under the wood.
14 Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
The elders have ceased from the gate, young men, from their singing.
15 Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
Ceased hath the joy of our heart: our dance is changed into mourning.
16 Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
Fallen is the crown of our head: woe to us, for we have sinned.
17 Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
Because of this is our heart made sick; for these things are our eyes dimmed;
18 dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
Because of the mount of Zion which is wasted, foxes walk about on it.
19 Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
O thou, Lord, wilt truly abide for ever, thy throne existeth throughout all generations.
20 Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
Wherefore wilt thou forget us for ever! wilt thou forsake us for so long a time?
21 Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
Cause us to return, O Lord, unto thee, and we will return: renew our days as of old.
22 maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
For wouldst thou entirely reject us, be wroth with us to the uttermost?
