Panaghoy 5
1 Iyong alalahanin, Yahweh, kung ano ang nangyari sa amin. Masdan at tingnan ang aming kahihiyan.
Remember, O Lord, what has happened to us: behold, and look on our reproach.
2 Ibinigay sa mga dayuhan ang aming mana; ang aming mga tahanan sa mga dayuhan.
Our inheritance has been turned away to aliens, our houses to strangers:
3 Naging mga ulila kami, sapagkat wala na kaming mga ama, at katulad ng mga balo ang aming mga ina.
we are become orphans, we have no father, our mothers are as widows.
4 Nagkakahalaga ng pilak ang tubig na aming iinumin, at ipinagbibili sa amin ang aming sariling kahoy.
We have drunk our water for money; our wood is sold to us [for a burden] on our neck:
5 Hinahabol kami ng aming mga kaaway; sila ay napakalapit na humihinga na sa aming mga leeg. Pagod na kami; wala ng kapahingahan para sa amin.
we have been persecuted, we have laboured, we have had no rest.
6 Iniaabot namin ang aming mga kamay sa mga taga-Egipto at mga taga-Asiria upang mabusog sa pagkain.
Egypt gave the hand [to us], Assur to their own satisfaction.
7 Nagkasala ang aming mga ama; wala na sila, at pinasan namin ang kanilang mga kasalanan.
Our fathers sinned, [and] are not: we have borne their iniquities.
8 Pinamunuan kami ng mga alipin, at wala ni isang makapagligtas sa amin sa kanilang mga kamay.
Servants have ruled over us: there is none to ransom [us] out of their hand.
9 Inilagay namin sa panganib ang aming mga buhay upang kunin ang aming mga tinapay sa pagharap sa mga espada sa ilang.
We shall bring in our bread with [danger of] our lives, because of the sword of the wilderness.
10 Tulad ng isang hurno ang aming mga balat, nasunog mula sa init ng pagkagutom.
Our skin is blackened like an oven; they are convulsed, because of the storms of famine.
11 Pinagsamantalahan nila ang mga kababaihan sa Zion, ang mga birhen sa mga lungsod ng Juda.
They humbled the women in Sion, the virgins in the cities of Juda.
12 Ibinitin nila ang mga prinsipe sa pamamagitan ng sarili nilang mga kamay, at hindi nila iginagalang ang mga nakatatanda.
Princes were hanged up by their hands: the elders were not honoured.
13 Dinala nila ang mga masisiglang na kalalakihan sa gilingan, at ang mga susuray-suray na binata sa ilalim ng mga puno ng kahoy.
The chosen men lifted up [the voice in] weeping, and the youths fainted under the wood.
14 Tinanggal nila ang mga nakatatanda sa tarangkahan sa lungsod at ang masisiglang kalalakihan mula sa kanilang tugtugin.
And the elders ceased from the gate, the chosen men ceased from their music.
15 Tumigil ang kagalakan ng aming mga puso; napalitan ng pagluluksa ang aming pagsasayaw.
The joy of our heart has ceased; our dance is turned into mourning.
16 Nahulog ang korona mula sa aming mga ulo! sa aba namin! Sapagkat nangagkasala kami.
The crown has fallen [from] our head: yes, woe to us! for we have sinned.
17 Nagkasakit ang aming mga puso, at lumabo ang aming mga mata,
For this has grief come; our heart is sorrowful: for this our eyes are darkened.
18 dahil gumagala ang mga asong gubat sa Bundok ng Zion na iniwanan.
Over the mountain of Sion, because it is made desolate, foxes have walked therein.
19 Ngunit ikaw si Yahweh, maghari ka magpakailanman, at ang iyong luklukan ay mula sa sali't salinlahi.
But you, O Lord, shall dwell for ever; your throne [shall endure] to generation and generation.
20 Bakit mo kami kakalimutan ng magpakailanman? Pababayaan mo ba kami ng napakatagal?
Therefore will you utterly forget us, and abandon us a long time?
21 Panumbalikin mo kami sa iyo, Yahweh at magsisisi kami. Papanumbalikin mo ang aming mga araw gaya nang unang panahon,
Turn us, O Lord, to you, and we shall be turned; and renew our days as before.
22 maliban na lamang kung kami ay tunay na tinanggihan at labis ang iyong galit sa amin.
For you have indeed rejected us; you have been very angry against us.
