< Panaghoy 3 >

1 Ako ay isang taong nakakita ng paghihirap sa ilalim ng pamalo ng matinding galit ni Yahweh.
Teg er den Mand, som saa Elendighed ved hans Vredes Ris.
2 Itinaboy niya ako at pinalakad sa kadiliman sa halip na liwanag.
Mig ledede og førte han ind i Mørke og ikke til Lys.
3 Tunay siyang bumaling laban sa akin, buong araw niyang ibinabaling ang kamay niya laban sa akin.
Kun imod mig vendte han atter og atter sin Haand den ganske Dag.
4 Ang aking laman at balat ay ginutay niya, ang aking mga buto ay binali niya.
Han gjorde mit Kød og min Hud gammel; han sønderbrød mine Ben.
5 Gumawa siya ng mga gawaing paglusob na sa akin ay laban, at pinaligiran ako ng kapaitan at kahirapan.
Han byggede imod mig og omgav mig med Galde og Møje.
6 Sa mga madilim na lugar niya ako pinatira, tulad nilang mga patay na noon pa.
Han lod mig bo i de mørke Steder som dem, der ere døde i al Evighed.
7 Gumawa siya ng pader sa paligid ko at hindi ako makatakas. Pinabigat niya ang aking mga posas.
Han tilmurede for mig, og jeg kan ikke komme ud, han gjorde min Lænke svar.
8 Kahit na tumawag at sumigaw ako ng tulong, aking mga panalangin ay kaniyang kinukulong.
Naar jeg end skriger og raaber, lukker han til for min Bøn.
9 Hinarangan niya ang aking landas ng mga pader na gawa sa sinibak na bato, hindi tuwid ang bawat daanang aking tinatahak.
Han har tilmuret mine Veje med hugne Stene, han har gjort mine Stier krogede.
10 Tulad siya ng osong naghihintay upang tambangan ako, isang leon na nasa pagtatago.
Han er bleven mig som en Bjørn, der ligger paa Lur, som en Løve i Skjul.
11 Inilihis niya ang mga landas ko. Ginugutay at pinapabayaan niya ako.
Han lod mine Veje bøje af, og saa sønderrev han mig; han lagde mig øde.
12 Iniunat niya ang kaniyang pana at minarkahan ako bilang tudlaan ng palaso.
Han spændte sin Bue og stillede mig som Maalet for Pilen.
13 Ipinadala niya ang mga palaso mula sa kaniyang sisidlan upang pumasok sa aking mga bato.
Han lod Pile af sit Kogger trænge ind i mine Nyrer.
14 Ako ay naging katatawanan sa lahat ng aking mga kababayan, ang paksa sa mapanuyang awit nila sa araw-araw.
Jeg er bleven alt mit Folk til Latter, deres Spottesang den ganske Dag.
15 Pinuno niya ako ng kapaitan at pinilit painumin ng ajenjo.
Han mættede mig med beske Urter, „han gav mig rigelig Malurt at drikke
16 Dinurog niya ang aking mga ngipin ng bato, sa alikabok ay isinubsob niya ako.
og lod mine Tænder bide i Grus, han nedtrykte mig i Aske.
17 Sa aking buhay ay tinanggal mo ang kapayapaan, hindi ko na maalala pa ang alinmang kaligayahan.
Og du bortstødte min Sjæl fra Fred, jeg har glemt det gode.
18 Kaya sinabi ko, “Ang aking tatag ay nawala na at ang aking pag-asa kay Yahweh ay naubos na.”
Og jeg sagde: Borte er min Kraft, og hvad jeg forventede fra Herren.
19 Inaalala ko ang aking kahirapan at ang aking pagkaligaw sa ajenjo at kapaitan.
Kom min Elendighed og min Landflygtighed i Hu: Malurt og Galde!
20 Tiyak na ito ay aking inaalala, at sa loob ko ay yumuyukod ako sa kawalan ng pag-asa.
Min Sjæl kommer det ret i Hu og er nedbøjet i mit Indre.
21 Ngunit ito ang aking inaalala, at ito ang dahilang ako ay may pag-asa:
Dette vil jeg tage mig til Hjerte, derfor vil jeg haabe:
22 Ito ay sa pamamagitan ng katapatan sa kasunduan ni Yahweh kaya hindi tayo nalipol, sapagkat ang kaniyang mga kilos ng kahabagan ay hindi nagwakas.
Det er Herrens Miskundhed, at vi ikke ere fortærede; thi hans Barmhjertighed har ingen Ende.
23 Ang mga kilos ng kahabagan niya ay muling nagaganap sa bawat umaga, katapatan mo ay dakila!
Den er ny hver Morgen, din Trofasthed er stor.
24 “Si Yahweh ay aking mana,” sinabi ko sa aking sarili, kaya aasa ako sa kaniya.
Herren er min Del, siger min Sjæl, derfor vil jeg haabe til ham.
25 Si Yahweh ay mabuti sa sinumang naghihintay sa kaniya, sa buhay na naghahanap sa kaniya.
Herren er god imod dem, som bie efter ham, imod den Sjæl, som spørger efter ham.
26 Mabuti ang maghintay sa pagliligtas ni Yahweh nang tahimik.
Det er godt, at man haaber og er stille til Herrens Frelse.
27 Mabuti sa isang tao na ang pamatok sa kaniyang kabataan ay kaniyang natitiis.
Det er en Mand godt, at han bærer Aag i sin Ungdom.
28 Hayaan siyang manahimik at umupong mag-isa, dahil inilagay ito ni Yahweh sa kaniya.
Han vil sidde ene og tie; thi han lægger det paa ham.
29 Hayaang ilagay niya sa alikabok ang bibig niya, at marahil mayroong pag-asa.
Han vil trykke sin Mund imod Støvet, om der maaske kunde være Forhaabning.
30 Hayaang ang kaniyang pisngi ay ibigay niya sa sinumang humahampas sa kaniya. Hayaang mapuno siya ng kahihiyan,
Han vil vende Kinden imod den, som slaar ham, han vil mættes med Forhaanelse.
31 sapagkat hindi siya tatanggihan ng Panginoon magpakailanman!
Thi Herren skal ikke forkaste evindelig.
32 Sapagkat kahit na nagdadala siya ng kalungkutan, nagpapakita rin siya ng kahabagan na lumalabas mula sa kaniyang kadakilaan ng kaniyang katapatan sa kasunduan.
Thi dersom han bedrøver, da skal han dog forbarme sig efter sin store Miskundhed.
33 Sapagkat hindi siya nagmamalupit mula sa kaniyang puso, o nagpapahirap sa mga anak ng mga tao.
Thi det er ikke af sit Hjerte, at han plager og bedrøver Menneskens Børn.
34 Sa pagdurog sa lahat ng mga bihag sa lupa sa ilalim ng kaniyang paa,
For at knuse alle de bundne paa Jorden under sine Fødder,
35 sa paglihis sa katarungan ng mga tao sa harapan ng mukha ng Kataas-taasan,
for at bøje en Mands Ret for den Højestes Ansigt,
36 sa paghadlang sa isang tao sa kaniyang katwiran—hindi ba nakikita ng Panginoon?
for at forvende et Menneskes Retssag — skuer Herren ikke ned.
37 Sino ang nagsasalita at nangyayari kapag hindi ito iniutos ng Panginoon?
Hvo er den, som har sagt noget, saa at det skete, uden at Herren befaler det?
38 Hindi ba parehong kapahamakan at katagumpayan ay nagmumula sa bibig ng Kataas-taasan?
Mon Lykke og Ulykke ikke udgaa af den Højestes Mund?
39 Paano makakadaing ang sinumang taong nabubuhay? Paaano makakadaing ang sinumang tao tungkol sa kaparusahan ng kaniyang mga kasalanan?
Hvorfor klager et Menneske som lever? — enhver for sine Synder!
40 Siyasatin at suriin natin ang ating mga pamamaraan, at muling manumbalik kay Yahweh.
Lader os ransage vore Veje og efterspore dem og vende om til Herren!
41 Itaas natin ang ating mga puso at mga kamay sa Diyos sa kalangitan at manalangin:
Lader os opløfte vort Hjerte tillige med vore Hænder til Gud i Himmelen!
42 “Laban sa iyo kami ay nagkasala at naghimagsik, kaya kami ay hindi mo pinatawad.
Vi, vi have syndet og været genstridige, du tilgav ikke.
43 Tinakpan mo ang iyong sarili ng galit at hinabol kami. Pinagpapatay mo kami, at hindi mo kami kinahabagan.
Du tildækkede os med Vrede og forfulgte os, ihjelslog, sparede ikke,
44 Tinakpan mo ang iyong sarili ng ulap, upang walang panalangin ang makakalampas.
Du skjulte dig med en Sky, at ingen Bøn kunde trænge igennem.
45 Ginawa mo kaming mga taong itinakwil at dumi sa iba't ibang mga lahi.
Du gjorde os til Skarn og Udskud midt iblandt Folkene.
46 Ibinuka ng lahat ng aming mga kaaway ang kanilang bibig nang may pangungutya laban sa amin.
Alle vore Fjender opspilede deres Mund imod os.
47 Dumating sa amin ang takot sa hukay, pagkasira at pagkaluray.”
Der var Forfærdelse og Gru for os, Ødelæggelse og Undergang.
48 Umaagos ng daloy ng tubig ang mata ko dahil sa pagkaluray ng anak na babae ng mga kababayan ko.
Mit Øje rinder med Vandbække over mit Folks Datters Undergang.
49 Umaagos ang mga mata ko, at hindi tumitigil ang mga ito, sapagkat wala itong katapusan
Mit Øje strømmer og bliver ikke stille, der er ingen Afladelse,
50 hanggang sa tumunghay at tumingin si Yahweh mula sa kalangitan.
indtil Herren skuer ned og ser til fra Himmelen.
51 Nagbibigay ng matinding sakit sa aking buhay ang mata ko dahil sa lahat ng mga anak na babae sa lungsod ko.
Mit Øje voldte min Sjæl Smerte over alle min Stads Døtre.
52 Walang tigil akong tinutugis tulad ng isang ibon ng aking mga kaaway nang walang dahilan.
Hart jagede mig som en Fugl de, der vare mine Fjender uden Grund.
53 Sinira nila sa balon ang buhay ko at sa ibabaw ko ay naglagay ng isang bato.
De bragte mit Liv til at vorde stille i Graven og kastede en Sten over mig.
54 Dumaloy ang tubig sa aking ulo, sinabi ko, “Nilagot ako!”
Der strømmede Vand ned over mit Hoved, jeg sagde: Det er forbi med mig.
55 Tinawag ko ang iyong pangalan, Yahweh, mula sa pinakamababang hukay.
Jeg kaldte paa dit Navn, Herre! fra Graven, i det dybe.
56 Narinig mo ang aking tinig nang sinabi ko, “Huwag mong itago ang iyong tainga sa aking pagtawag ng tulong, sa aking pagsigaw ng saklolo!
Du har hørt min Røst; tilluk ej dit Øre for mit Suk, for mit Raab!
57 Lumapit ka sa araw na tinawag kita, sinabi mo sa akin, “Huwag kang mangamba!”
Du holdt dig nær den Dag, jeg kaldte paa dig, du sagde: Frygt ikke!
58 Panginoon, ipinagtanggol mo ako nang ako ay nasa paglilitis para sa buhay ko, iniligtas mo ang buhay ko!
Herre! du har udført min Sjæls Sag, du har udløst mit Liv.
59 Yahweh, nakita mo ang kanilang pang-aapi sa akin. Hatulan mo nang makatarungan ang aking usapin.
Herre! du har set den Uret, som sker mig, døm i min Sag!
60 Nakita mo ang lahat kanilang mga kilos ng paghihiganti, lahat ng kanilang binabalak laban sa akin.
Du har set al deres Hævn, alle deres Tanker imod mig.
61 Narinig mo ang panghahamak nila, Yahweh, at lahat ng kanilang mga balak tungkol sa akin.
Herre! du har hørt deres haanende Tale, alle deres Tanker imod mig,
62 Narinig mo ang mga labi ng mga tumindig laban sa akin, narinig mo ang kanilang malalim na kaisipang laban sa akin sa buong araw.
mine Modstanderes Ord og deres Anslag imod mig den ganske Dag.
63 Maging sa kanilang pag-upo o sa kanilang pagtayo, tingnan mo Yahweh! Ako ang paksa sa kanilang awit ng pangungutya.
Sku, hvorledes de sidde, og hvorledes de staa op; jeg er deres Spottesang.
64 Gumanti ka sa kanila, Yahweh, gaya ng pinsalang ginawa ng kanilang mga kamay.
Du skal gengælde dem, Herre! efter deres Hænders Gerning.
65 Lagyan mo ng takot ang kanilang mga puso, lagyan mo sila ng sumpa.
Du skal give dem et Dække over Hjertet, din Forbandelse hører dem til.
66 Habulin mo sila sa iyong galit at lipulin mo sila saanman sa ilalim ng kalangitan, Yahweh!
Du skal forfølge dem i Vrede, og ødelægge dem, at de ikke ere under Herrens Himmel.

< Panaghoy 3 >