Job 9
1 Pagkatapos sumagot si Job at sinabi, “
Then answered Job, and said,
2 tunay na alam ko na ganito nga ito. Pero paano magiging matuwid ang isang tao sa harap ng Diyos?
Truly I know that it is so: and how could a mortal be righteous before God?
3 Kung gusto niyang makipagtalo sa Diyos, hindi niya siya sasagutin kahit minsan lang sa libong beses.
If he were desirous to enter into a contest with him, he could not give him one answer out of a thousand.
4 Ang Diyos ay marunong sa puso at makapangyarihan sa lakas; Sino ang nagmatigas laban sa kaniya ang nagtagumpay kailanman? —
He is wise of heart, and mighty in strength: who hath hardened himself against him, and escaped unscathed?
5 siya na nagtatanggal ng mga bundok na walang babala sa sinuman kapag pinapataob niya ang mga ito dahil sa kaniyang galit—
[He it is] who removeth mountains, and they know it not, yea, when he overturneth them in his anger;
6 siyang yumayanig sa daigdig mula sa kinalalagyan nito at pinapanginig ang mga sandigan nito.
Who shaketh the earth loose out of her place, that her pillars tremble;
7 Ito rin ang Diyos na nagsasabi sa araw na huwag sumikat, at ito nga ay hindi sumikat, at siyang nagtatakip sa mga bituin,
Who speaketh to the sun, and he shineth not, and around the stars he placeth a seal;
8 siya na mismong naglatag ng mga kalangitan at siyang yumuyurak at sumusupil sa mga alon ng dagat,
Who spread out the heavens by himself alone, and treadeth upon the hillocks of the sea;
9 siya na gumawa sa Oso, sa Orion, sa Pleyades, at sa kumpol ng mga bituin sa katimugan.
Who made the Bear, Orion, and the Pleiades, and the chambers the south;
10 Ito rin ang Diyos na gumagawa ng mga dakilang bagay, mga bagay na hindi kayang maunawaan—sa katunayan, mga kahanga-hangang bagay na hindi mabibilang.
Who doth great things which are quite unsearchable, and wonders which are quite without number.
11 Masdan mo, sinasamahan niya ako, at hindi ko siya nakikita; Dumadaan din siya, pero hindi ko siya napapansin.
Lo, were he to go past by me, I should not see him; and were he to pass along, I should not perceive him.
12 Kung makakahuli siya ng biktima, sino ang makakapigil sa kaniya? Sino ang magsasabi sa kaniya, “Ano ang iyong ginagawa?”
Behold, were he to snatch aught away, who could hold him back? who would say unto him, What dost thou?
13 Hindi babawiin ng Diyos ang kaniyang galit; ang mga katulong ni Rahab ay yumuko sa ilalim niya.
God will not withdraw his anger: beneath him sink down the helpers of the proud.
14 Paano ako makakasagot sa kaniya, maaari ba akong mamili ng mga salita para ikatwiran sa kaniya?
How much less then could I answer him, and select my words [to contend] with him?
15 Kahit na ako ay matuwid, hindi ko siya kayang sagutin; ang puwede ko lang gawin ay magmakaawa sa aking hukom.
Whom, were I even righteous, I could not answer? to him that condemneth me I could [only] make supplication.
16 Kahit na ako ay tumawag at sinagot niya ako, hindi ako naniniwala na nakikinig siya sa aking tinig.
Or were I to call, and he would answer me, I could yet not believe that he would give ear unto my voice—
17 Dahil binabasag niya ako sa pamamagitan ng bagyo at pinaparami ang aking mga sugat nang walang dahilan.
He that bruiseth me with [his] tempest, and multiplieth my wounds without a cause.
18 Hindi man lamang ako hinayaang mahabol ang aking hininga; sa halip ay pinuno niya ako nang kapaitan.
He suffereth me not to recover my breath; but feedeth me overmuch with bitter things.
19 Kung kami ay nagsasalita tungkol sa kalakasan, bakit, siya ay makapangyarihan! At kung pinag-uusapan natin ang tungkol sa katarungan, 'Sino,' sabi niya, 'ang magtatanong sa akin?'
If it regard strength, lo, he is the powerful; and if justice, who will cite him for me to appear?
20 Kahit na ako ay matuwid, ang sarili kong bibig ang hahatol sa akin; kahit na ako ay walang kasalanan, patutunayan pa rin nito na ako ay may pagkakasala.
If I were righteous even, my own mouth would condemn me: were I innocent, it would still prove me perverse.
21 Ako ay walang kapintasan pero wala na akong pakialam sa aking sarili; kinasusuklaman ko ang sarili kong buhay.
I am innocent; I will not have regard for myself: I will despise my life.
22 Wala itong pagkakaiba, kaya ko sinasabi na magkasama niyang sinisira ang mga taong walang kasalanan at ang mga masasamang tao.
One thing is [certain], therefore have I said it, The innocent and the wicked he bringeth to their end.
23 Kung ang isang salot ay biglang pumatay, tatawanan niya ang mga pagdurusa ng mga taong walang kasalanan.
If a scourge should slay suddenly, he will mock at the trial of the guiltless.
24 Ang lupa ay ibinigay sa kamay ng mga masasamang tao; tinatakpan ng Diyos ang mga mukha ng mga hukom nito. Kung hindi siya ang gumagawa nito, kung gayon sino?
Is a land given up into the hand of the wicked? he covereth the faces of its judges: if this be not the truth, who is it then?
25 Ang aking mga araw ay mas matulin kaysa tumatakbong mensahero; lumilipas ang aking mga araw; wala silang nakikitang mabuti kahit saan.
And my days pass swifter than a runner: they flee away, they see no happiness,
26 Sila ay kasing-bilis ng mga bangkang tambo ng papirus, at kasing-bilis ng pagsalakay ng agila na dumadagit sa kaniyang biktima.
They hasten along like pirate ships: like the eagle that stoopeth down upon his food.
27 Kung sinabi kong kakalimutan ko ang aking mga hinaing, na huhubarin ko ang malungkot kong mukha at magpapakasaya,
If I say, I will forget my complaint, I will leave off my sorrowful countenance, and recover my cheerfulness:
28 ako ay maaring matakot sa lahat ng aking mga kalungkutan dahil alam ko na hindi mo isaalang-alang na ako ay walang sala.
O then would I be in dread of all my pains; I know that thou wilt not declare me innocent.
29 Ako ay hahatulan; kung gayon, bakit pa ako susubok nang wala namang kahihinatnan?
I must ever be guilty: why then should I fatigue myself for nought?
30 Kung huhugasan ko ang aking sarili ng tubig-niyebe at gagawin kong napakalinis ang aking mga kamay,
If I were to wash myself in snow-water, to cleanse myself in the purity of my hands:
31 itutulak ako ng Diyos sa isang hukay, at ang aking mga kasuotan ay mayayamot sa akin.
Even then wouldst thou plunge me in the ditch, that my own clothes would render me abhorred.
32 Dahil ang Diyos ay hindi tao, kagaya ko, na maaari ko siyang sagutin, na pareho kaming pupunta sa hukuman.
For he is not a man, like me, that I could answer him, that we should enter together into a contest.
33 Walang hukom sa pagitan namin na maaaring magpatong ng kaniyang kamay sa aming dalawa.
There is no one who can decide between us, who could lay his hand upon us both.
34 Walang ibang hukom na maaring mag-alis ng pamalo ng Diyos sa akin, na maaaring pumigil sa kaniyang bagsik para hindi ako matakot.
Let him but remove from me his rod, and let not his dread terrify me:
35 Sa gayon magsasalita ako at hindi matatakot sa kaniya. Pero sa kasalukuyang kalagayan, hindi ko iyon magagawa.
Then would I speak, and not fear him; for the like I feel not within me.
