Job 7
1 Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?
| הלא צבא לאנוש על ארץ וכימי שכיר ימיו׃ |
2 Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?
| כעבד ישאף צל וכשכיר יקוה פעלו׃ |
3 Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.
| כן הנחלתי לי ירחי שוא ולילות עמל מנו לי׃ |
4 Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.
| אם שכבתי ואמרתי מתי אקום ומדד ערב ושבעתי נדדים עדי נשף׃ |
5 Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.
| לבש בשרי רמה וגיש עפר עורי רגע וימאס׃ |
6 Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.
| ימי קלו מני ארג ויכלו באפס תקוה׃ |
7 Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.
| זכר כי רוח חיי לא תשוב עיני לראות טוב׃ |
8 Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.
| לא תשורני עין ראי עיניך בי ואינני׃ |
9 Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)
| כלה ענן וילך כן יורד שאול לא יעלה׃ (Sheol h7585) |
10 Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.
| לא ישוב עוד לביתו ולא יכירנו עוד מקמו׃ |
11 Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.
| גם אני לא אחשך פי אדברה בצר רוחי אשיחה במר נפשי׃ |
12 Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?
| הים אני אם תנין כי תשים עלי משמר׃ |
13 Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,
| כי אמרתי תנחמני ערשי ישא בשיחי משכבי׃ |
14 pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,
| וחתתני בחלמות ומחזינות תבעתני׃ |
15 kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.
| ותבחר מחנק נפשי מות מעצמותי׃ |
16 Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.
| מאסתי לא לעלם אחיה חדל ממני כי הבל ימי׃ |
17 Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,
| מה אנוש כי תגדלנו וכי תשית אליו לבך׃ |
18 na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?
| ותפקדנו לבקרים לרגעים תבחננו׃ |
19 Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?
| כמה לא תשעה ממני לא תרפני עד בלעי רקי׃ |
20 Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?
| חטאתי מה אפעל לך נצר האדם למה שמתני למפגע לך ואהיה עלי למשא׃ |
21 Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”
| ומה לא תשא פשעי ותעביר את עוני כי עתה לעפר אשכב ושחרתני ואינני׃ |
