Job 7

1 Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?

Le sort de l’homme sur la terre est celui d’un soldat, Et ses jours sont ceux d’un mercenaire.

2 Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?

Comme l’esclave soupire après l’ombre, Comme l’ouvrier attend son salaire,

3 Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.

Ainsi j’ai pour partage des mois de douleur, J’ai pour mon lot des nuits de souffrance.

4 Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.

Je me couche, et je dis: Quand me lèverai-je? Quand finira la nuit? Et je suis rassasié d’agitations jusqu’au point du jour.

5 Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.

Mon corps se couvre de vers et d’une croûte terreuse, Ma peau se crevasse et se dissout.

6 Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.

Mes jours sont plus rapides que la navette du tisserand, Ils s’évanouissent: plus d’espérance!

7 Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.

Souviens-toi que ma vie est un souffle! Mes yeux ne reverront pas le bonheur.

8 Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.

L’œil qui me regarde ne me regardera plus; Ton œil me cherchera, et je ne serai plus.

9 Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)

Comme la nuée se dissipe et s’en va, Celui qui descend au séjour des morts ne remontera pas; (Sheol h7585)

10 Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.

Il ne reviendra plus dans sa maison, Et le lieu qu’il habitait ne le connaîtra plus.

11 Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.

C’est pourquoi je ne retiendrai point ma bouche, Je parlerai dans l’angoisse de mon cœur, Je me plaindrai dans l’amertume de mon âme.

12 Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?

Suis-je une mer, ou un monstre marin, Pour que tu établisses des gardes autour de moi?

13 Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,

Quand je dis: Mon lit me soulagera, Ma couche calmera mes douleurs,

14 pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,

C’est alors que tu m’effraies par des songes, Que tu m’épouvantes par des visions.

15 kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.

Ah! Je voudrais être étranglé! Je voudrais la mort plutôt que ces os!

16 Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.

Je les méprise!… je ne vivrai pas toujours… Laisse-moi, car ma vie n’est qu’un souffle.

17 Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,

Qu’est-ce que l’homme, pour que tu en fasses tant de cas, Pour que tu daignes prendre garde à lui,

18 na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?

Pour que tu le visites tous les matins, Pour que tu l’éprouves à tous les instants?

19 Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?

Quand cesseras-tu d’avoir le regard sur moi? Quand me laisseras-tu le temps d’avaler ma salive?

20 Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?

Si j’ai péché, qu’ai-je pu te faire, gardien des hommes? Pourquoi me mettre en butte à tes traits? Pourquoi me rendre à charge à moi-même?

21 Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”

Que ne pardonnes-tu mon péché, Et que n’oublies-tu mon iniquité? Car je vais me coucher dans la poussière; Tu me chercheras, et je ne serai plus.