Job 7

1 Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?

Is there not an appointed time to man vpon earth? and are not his dayes as the dayes of an hyreling?

2 Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?

As a seruant longeth for the shadowe, and as an hyreling looketh for the ende of his worke,

3 Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.

So haue I had as an inheritance the moneths of vanitie, and painefull nights haue bene appointed vnto me.

4 Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.

If I layed me downe, I sayde, When shall I arise? and measuring the euening I am euen full with tossing to and from vnto the dawning of the day.

5 Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.

My flesh is clothed with wormes and filthinesse of the dust: my skinne is rent, and become horrible.

6 Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.

My dayes are swifter then a weauers shittle, and they are spent without hope.

7 Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.

Remember that my life is but a wind, and that mine eye shall not returne to see pleasure.

8 Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.

The eye that hath seene me, shall see me no more: thine eyes are vpon me, and I shall be no longer.

9 Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)

As the cloude vanisheth and goeth away, so he that goeth downe to the graue, shall come vp no more. (Sheol h7585)

10 Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.

He shall returne no more to his house, neither shall his place knowe him any more.

11 Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Therefore I will not spare my mouth, but will speake in the trouble of my spirite, and muse in the bitternesse of my minde.

12 Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?

Am I a sea or a whalefish, that thou keepest me in warde?

13 Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,

When I say, My couch shall relieue me, and my bed shall bring comfort in my meditation,

14 pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,

Then fearest thou me with dreames, and astonishest me with visions.

15 kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.

Therefore my soule chuseth rather to be strangled and to die, then to be in my bones.

16 Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.

I abhorre it, I shall not liue alway: spare me then, for my dayes are but vanitie.

17 Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,

What is man, that thou doest magnifie him, and that thou settest thine heart vpon him?

18 na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?

And doest visite him euery morning, and tryest him euery moment?

19 Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?

Howe long will it be yer thou depart from me? thou wilt not let me alone whiles I may swallowe my spettle.

20 Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?

I haue sinned, what shall I do vnto thee? O thou preseruer of me, why hast thou set me as a marke against thee, so that I am a burden vnto my selfe?

21 Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”

And why doest thou not pardon my trespasse? and take away mine iniquitie? for nowe shall I sleepe in the dust, and if thou seekest me in the morning, I shall not be found.