Job 7
1 Hindi ba't may mabigat na gawain ang bawat isang tao sa ibabaw ng lupa?
人在世上豈無爭戰嗎？ 他的日子不像雇工人的日子嗎？
2 Hindi ba na ang kaniyang mga araw ay gaya ng isang taong upahan?
像奴僕切慕黑影， 像雇工人盼望工價；
3 Katulad ng isang alipin na maalab na ninanais ang mga anino ng gabi, katulad ng isang taong upahan na naghihintay sa kaniyang mga sahod- kaya nagtiis ako sa mga buwan ng kahirapan; nagkakaroon ako ng mga gabing punong-puno ng kaguluhan.
我也照樣經過困苦的日月， 夜間的疲乏為我而定。
4 Kapag ako ay humihiga, sinasabi ko sa aking sarili, “Kailan ako babangon at kailan lilipas ang gabi? Punong-puno ako ng kabalisahan hanggang sa magbukang-liwayway.
我躺臥的時候便說： 我何時起來，黑夜就過去呢？ 我盡是反來覆去，直到天亮。
5 Ang aking laman ay nadadamitan ng mga uod at mga tipak ng alikabok; nanigas na ang mga sugat sa aking balat at saka malulusaw at mananariwang muli.
我的肉體以蟲子和塵土為衣； 我的皮膚才收了口又重新破裂。
6 Ang aking mga araw ay mas mabilis kaysa sa panghabi; lilipas sila nang walang pag-asa.
我的日子比梭更快， 都消耗在無指望之中。
7 Alalahanin mo O Diyos na ang aking buhay ay isa lamang hininga; ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng kabutihan.
求你想念，我的生命不過是一口氣； 我的眼睛必不再見福樂。
8 Ang mata ng Diyos, na nakikita ako, ay hindi na muli ako makikita; Ang mga mata ng Diyos ay tutuon sa akin pero hindi na ako mabubuhay.
觀看我的人，他的眼必不再見我； 你的眼目要看我，我卻不在了。
9 Gaya ng isang ulap na napapawi at nawawala, gayon din ang siyang bumababa sa sheol ay hindi na aahon pa. (Sheol h7585)
雲彩消散而過； 照樣，人下陰間也不再上來。 (Sheol h7585)
10 Siya ay hindi na babalik pa sa kaniyang tahanan; ni makikilala pa siya muli sa kaniyang lugar.
他不再回自己的家； 故土也不再認識他。
11 Kaya hindi ko pipigilin ang aking bibig; Magsasalita ako sa kadalamhatian ng aking espiritu; Ako ay dadaing sa kapaitan ng aking kaluluwa.
我不禁止我口； 我靈愁苦，要發出言語； 我心苦惱，要吐露哀情。
12 Ako ba ay isang dagat, o isang halimaw sa dagat para lagyan mo ng bantay?
我對上帝說：我豈是洋海， 豈是大魚，你竟防守我呢？
13 Kapag sinasabi ko, 'Aaliwin ako ng aking higaan, at pakakalmahin ng aking upuan ang aking daing,
若說：我的床必安慰我， 我的榻必解釋我的苦情，
14 pagkatapos tinatakot mo ako sa mga panaginip at ako ay sinisindak sa mga pangitain,
你就用夢驚駭我， 用異象恐嚇我，
15 kaya pipiliin ko ang magbigti at kamatayan sa halip na panatilihin pang buhay ang aking mga buto.
甚至我寧肯噎死，寧肯死亡， 勝似留我這一身的骨頭。
16 Kinasusuklaman ko ang aking buhay; Hindi ko hinahangad na patuloy akong mabuhay; hayaan mo akong mag-isa dahil walang silbi ang aking mga araw.
我厭棄性命，不願永活。 你任憑我吧，因我的日子都是虛空。
17 Ano ang tao na dapat bigyan mo ng pansin, na dapat iyong ituon ang isip sa kaniya,
人算甚麼，你竟看他為大， 將他放在心上？
18 na dapat mong bantayan tuwing umaga at sinusubok mo siya sa bawat sandali?
每早鑒察他， 時刻試驗他？
19 Gaano katagal bago mo alisin ang iyong tingin sa akin? bago mo ako hayaang mag-isa nang may sapat na panahon para lunukin ang aking sariling laway?
你到何時才轉眼不看我， 才任憑我咽下唾沫呢？
20 Kahit ako ay nagkasala, ano ang magagawa nito sa iyo, ikaw na nagbabantay sa mga tao? Bakit mo ako ginawang isang pakay, para ba ako ay maging pasanin sa iyo?
鑒察人的主啊，我若有罪，於你何妨？ 為何以我當你的箭靶子， 使我厭棄自己的性命？
21 Bakit hindi mo mapatawad ang aking mga pagsuway at alisin ang aking kasamaan? Sa ngayon ako ay hihiga sa alikabok; maingat mo akong hahanapin, pero wala na ako.”
為何不赦免我的過犯， 除掉我的罪孽？ 我現今要躺臥在塵土中； 你要殷勤地尋找我，我卻不在了。
