Job 6
1 Pagkatapos sumagot si Job at sinabing,
Då tok Job til ords og svara:
2 “O, kung titimbangin lamang ang aking paghihirap, at susukatin ang lahat ng aking mga sakuna!
«Um dei mitt mismod vega vilde og få ulukka mi på vegti,
3 Sa ngayon mas magiging mabigat pa ito kaysa sa lahat ng buhangin sa dagat. Kaya nga naging padalos-dalos ako sa aking mga salita.
det tyngjer meir enn havsens sand; difor var ordi mine ville.
4 Dahil ang mga palaso ng Makapangyarihan ay nakaabang sa akin, ang aking espiritu ay iniinom ang lason; ang mga kaparusahan ng Diyos ay nagsunod-sunod laban sa akin.
For Allvalds pilar sit i meg, mi ånd lyt suga deira gift; Guds rædslor reiser seg til åtak.
5 Ang isa bang mabangis na asno ay uungal kung marami namang damo? O ang mga baka ba ay uungal kung may dayami naman silang makakain?
Skrik asnet vel i grøne eng? Og rautar uksen ved sitt for?
6 Ang isang pagkain ba na walang lasa ay makakain kung walang asin? O may kung anong lasa ba sa puti ng itlog?
Kven et det smerne utan salt? Kven finn vel smak i eggjekvite?
7 Tumatanggi akong hawakan sila; tulad sila ng mga nakakapandiring pagkain sa akin.
Det byd meg mot å røra slikt, det er som min utskjemde mat.
8 O, sana matanggap ko na ang aking hinihiling, oh, ibigay na sana ng Diyos ang aking minimithi;
Å, fekk eg uppfyllt bøni mi! Gav Gud meg det eg vonar på!
9 na malugod ang Diyos na durugin niya ako ng isang beses, na bitawan niya ako at putulin sa buhay na ito.
Ja, vild’ han berre knusa meg, med hand si min livstråd slita!
10 Sana ito na lang ang aking maging pampalubag-loob—kahit na magsaya ako sa hindi napapawing hapdi: na hindi ko sinuway ang mga salita ng Tanging Banal.
Då hadde endå eg mi trøyst; trass pina skulde glad eg hoppa! - Den Heilage sitt ord eg held på.
11 Ano ba ang aking lakas, na kailangan ko pang maghintay? Ano ba ang aking katapusan, na kailangan kong pahabain ang aking buhay?
Kva er mi kraft, at eg skuld’ vona? Mi framtid, at eg skulde tola?
12 Ang lakas ko ba ay kasing lakas ng mga bato? O ang aking mga kalamnan ay gawa sa tanso?
Er krafti mi som steinen sterk? Er kanskje kroppen min av kopar?
13 Hindi ba totoo na hindi ko kayang tulungan ang aking sarili, at ang karunungan ay tinanggal sa akin?
Mi hjelp hev heilt forlate meg; all kvart stydjepunkt er frå meg teke.
14 Para sa isang taong malapit nang mawalan ng malay, dapat ipakita ng kaniyang kaibigan ang katapatan; kahit na pinabayaan niya pa ang kaniyang takot sa Makapangyarihan.
Ein rådlaus treng av venen kjærleik, um enn han ottast Allvald ei.
15 Pero naging matapat ang mga kapatid ko sa akin, na tulad ng mga batis sa disyerto, na tulad ng mga daluyan ng tubig na natutuyo,
Som bekken brørne mine sveik, lik bekkjefar som turkar ut.
16 na dumidilim dahil sa mga yelong tumatakip sa mga ito, at dahil sa mga niyebe na ikinukubli ang sarili sa kanila.
Fyrst gruggast dei av bråna is, og snø som blandar seg uti,
17 Kapag sila ay natunaw, sila ay mawawala; kapag ang panahon ay mainit, nalulusaw sila sa kanilang kinalalagyan.
men minkar so i sumarsoli, og kverv til slutt burt i sumarhiten.
18 Ang mga karawan ay gumigilid para maghanap ng tubig, nagpapaikot-ikot sila sa tuyong lupain at saka mamamatay.
Vegfarande vik av til deim, men kjem til øydemark og døyr.
19 Ang mga karawan mula sa Tema ay pinagmamasdan sila, gayun din sa pangkat ng mga taga-Sheba na umaasa sa kanila.
Kjøpmenn frå Tema skoda dit, flokkar frå Saba vonar trygt;
20 Sila ay nabigo dahil umaasa sila na makakahanap ng tubig; pumunta sila roon pero sila ay nilinlang.
men svikne vert dei i si von; dei narra vert når dei kjem fram.
21 Kaya ngayon, kayong mga kaibigan ko ay wala nang halaga sa akin; nakita ninyo ang aking kaawa-awang kalagayan pero kayo ay natatakot.
So hev de vorte reint til inkjes, de rædsla såg, og rædde vart!
22 'Sinabi ko ba sa inyo na bigyan ninyo ako ng kahit ano?' 'O, regaluhan ninyo ako mula sa inyong kayamanan?'
Hev eg då bede dykk um noko? Bad eg dykk løysa meg med gods?
23 O, 'Iligtas ako mula sa kamay ng aking kalaban?' O, 'Tubusin ako sa kamay ng mga nang-aapi sa akin?'
og frelsa meg frå fiendvald og kjøpa meg frå røvarar?
24 Ituro ninyo sa akin, at ako ay mananahimik, ipaintindi ninyo sa akin kung saan ako nagkamali.
Gjev meg eit svar, so skal eg tegja; seg meg kva eg hev synda med!
25 Sadya ngang napakasakit ng katotohanan! Pero ang inyong mga sinasabi, paano ba nito ako maitutuwid?
Eit rettvis ord er lækjebot; men last frå dykk er inkje verdt.
26 Balak ba ninyong hindi pansinin ang aking mga sinasabi, ituring ito ang salita ng isang tao na parang ito ay hangin?
Du lastar meg for ordi mine; men vonlaus mann so mangt kann segja.
27 Totoo nga, pinagpupustahan ninyo ang naulila sa ama, at pinagtatalunan ang inyong kaibigan na tulad ng isang kalakal.
De kastar lut um farlaust barn, og handel driv um dykkar ven.
28 Subalit ngayon, tingnan ninyo ako at papatunayan ko sa inyo na hindi ako nagsisinungaling.
Vilde de berre sjå på meg! Trur de eg lyg dykk upp i augo?
29 Pigilan ninyo ang inyong sarili, parang awa ninyo na; maging makatarungan kayo, maghunos-dili kayo dahil nasa tamang panig ako.
Vend um, lat ikkje urett skje! Vend um, enn hev eg rett i dette.
30 May kasamaan ba sa aking dila? Hindi ba malalaman ng aking bibig ang malisyosong mga bagay?
Finst det vel fals på tunga mi? Kann ei min gom ulukka smaka?
