Job 5
1 Manawagan ka na ngayon, mayroon bang makikinig sa iyo? Sino sa mga banal ang malalapitan mo?
Do but call: is there one that will answer thee? and to whom of the saints wilt thou turn thyself?
2 Dahil papatayin ng galit ang isang hangal, papatayin ng selos ang walang isip.
For vexation will prove death to a foolish man, and jealousy will slay the simple.
3 Nakakita na ako ng isang hangal na lumalalim na ang ugat, pero bigla kong sinumpa ang kaniyang tahanan.
I have myself seen the foolish taking root; but I suddenly held his habitation as accursed.
4 Ang kaniyang mga anak ay malayo sa kaligtasan; naipit sila sa mga tarangkahan ng lungsod. Wala kahit isa ang magliligtas sa kanila —
His children are far from help, and men crush them in the gate, with no one to deliver them.
5 ang ani nila ay kinain ng mga nagugutom, ng mga taong kumukuha nito mula sa mga matinik na lugar; ang mga kayamanan nila ay sinimot ng mga taong nauuhaw dito.
[He it is] whose harvest the hungry eateth up, and taketh it even out of the thorns, and the robber snatcheth eagerly after their substance.
6 Sapagkat ang mga paghihirap ay hindi tumutubo mula sa lupa; kahit ang kaguluhan ay hindi umuusbong mula sa lupa;
For wrong doth not come forth out of the dust, neither doth trouble grow up out of the ground;
7 Pero gumagawa ang sangkatuhan ng sarili niyang kaguluhan, gaya ng mga apoy na lumilipad paitaas.
But man is born unto trouble, as young birds take up their flight.
8 Pero ako, sa Diyos ako lalapit, ipagkakatiwala ko sa Diyos ang aking kalagayan —
I, however, would have besought God, and unto God would I have committed my cause;
9 siya na gumagawa ng mga dakila at makabuluhang mga bagay, mga kamangha-manghang bagay na hindi na mabilang.
Who doth great things which are unsearchable, marvelous things till they are without number;
10 Nagbibigay siya ng ulan sa lupa, at nagpapadala ng tubig sa mga taniman.
Who giveth rain upon the surface of the earth, and sendeth out waters over the face of the fields;
11 Ginawa niya ito para itaas ang mga mabababa; para ilikas ang mga taong nagdadalamhati sa mga abo.
To set up the lowly on high, that those who mourn may rise high to happiness;
12 Binibigo niya ang mga balak ng mga tuso, para hindi makamit ang mga binalak nila.
[But] who frustrateth the plans of the crafty, so that their hands cannot execute their well-devised counsel;
13 Binibitag niya ang mga matatalino sa kanilang katusuhan; ang mga plano ng matatalino ay matatapos din.
Who catcheth the wise in their own craftiness; and the advise of the perverse is hastened on headlong;
14 Nagpupulong sila sa dilim tuwing umaga, at nangangapa sa tanghali na tulad nang sa gabi.
By day they meet with darkness, and as though it were night they grope about in the noon of day;
15 Pero inililigtas niya ang mga mahihirap mula sa mga espada na nasa kanilang mga bibig, at ang mga nangangailangan mula sa mga mayayaman.
But who saveth from the sword, from their mouth, and from the hand of the mighty, the needy one:
16 Kaya may pag-asa ang mahihirap, at ang kawalan ng katarungan ay itinitikom ang kaniyang sariling bibig.
And so cometh to the indigent hope, and iniquity stoppeth her mouth.
17 Tingnan mo, masaya ang taong tinutuwid ng Diyos; kaya huwag mong kamuhian ang pagtutuwid ng Makapangyarihan.
Behold, happy is the man whom God admonisheth: despise then not the correction of the Almighty.
18 Dahil siya ay sumusugat at tumatapal, sumusugat siya at siya rin ang gumagamot.
For he it is that woundeth, and bindeth up: he smiteth, and his hands do heal.
19 Ililigtas ka niya sa anim na kaguluhan; lalo na, sa pitong kaguluhan, walang anumang masama ang makagagalaw sa iyo.
In six distresses will he deliver thee; and in seven there shall no evil touch thee.
20 Sa tag-gutom ikaw ay kaniyang ililigtas mula sa kamatayan; sa digmaan mula sa kapangyarihan ng espada.
In famine he redeemeth thee from death; and in war from the power of the sword.
21 Ikukublli ka mula sa latay ng mga dila; at hindi ka matatakot kapag ang pagkawasak ay dumating.
Against the scourge of the tongue shall thou he hidden; and thou needest not be afraid of destruction when it cometh.
22 Tatawanan mo ang pagkawasak at tag-gutom, at hindi ka matatakot sa mga mababangis na hayop.
At destruction and famine canst thou laugh; and thou needest not have any fear of the beasts of the earth.
23 Sapagkat may kasunduan ka sa mga bato sa iyong taniman; magiging mapayapa ka sa mga mababangis na hayop.
For with the stones of the field shalt thou have thy covenant; and the beasts of the field shall be at peace with thee.
24 Matitiyak mo na ang iyong tolda ay ligtas; dadalawin mo ang iyong kawan at makikitang hindi ito nabawasan.
And thou shalt know that there is peace in thy tent; and thou wilt look over thy habitation, and shalt miss nothing.
25 Matitiyak mo na dadami ang iyong lahi, na ang iyong mga anak ay matutulad sa mga damo sa lupa.
And thou shalt know that thy seed is numerous, and thy offspring as the herbage of the earth.
26 Uuwi ka sa iyong puntod sa iyong katandaan, tulad ng mga naipong mga tangkay ng palay na dinadala sa giikan.
Thon wilt go in a ripe age unto the grave, as a shock of corn is carried home in its season.
27 Tingnan mo, siniyasat namin ang bagay na ito; ganito talaga ito; pakinggan mo ito at patunayan sa iyong sarili.”
Behold this, we have searched it out, so it is: hear it, and do thou note it well for thyself.
