Job 4
1 Sumagot si Elifaz ang Temaneo at sinabing,
Elifaz il Temanita prese la parola e disse:
2 “Kung sakaling may kumausap sa iyo, malulungkot ka ba? Pero sino ba ang makakapigil sa kaniyang sarili para magsalita?
Se si tenta di parlarti, ti sarà forse gravoso? Ma chi può trattenere il discorso?
3 Tingnan mo nga naman, nagturo ka sa marami, pinalakas mo ang mga nanghihinang kamay.
Ecco, tu hai istruito molti e a mani fiacche hai ridato vigore;
4 Inalalayan ng iyong salita ang mga nahuhulog, at ang mga nanlalambot na tuhod ay pinatigas mo.
le tue parole hanno sorretto chi vacillava e le ginocchia che si piegavano hai rafforzato.
5 Pero ngayong ikaw naman ang may kaguluhan, nanghihina ka; ikaw ay dinapuan ng kaguluhan, at ikaw ay naguluhan.
Ma ora questo accade a te e ti abbatti; capita a te e ne sei sconvolto.
6 Hindi ba dapat ang takot mo sa Diyos ang nagbibigay sa iyo ng lakas ng loob? Hindi ba ang integridad mo sa iyong mga ginagawa ang nagbibigay sa iyo ng pag-asa?
La tua pietà non era forse la tua fiducia e la tua condotta integra, la tua speranza?
7 Parang awa mo na, isipin mo itong mabuti: may inosente bang naghirap? O kaya may matuwid bang pinalayas?
Ricordalo: quale innocente è mai perito e quando mai furon distrutti gli uomini retti?
8 Ayon sa aking natunghayan, siyang nagbungkal ng kasalanan, at nagtanim ng kaguluhan, ay umani rin nito.
Per quanto io ho visto, chi coltiva iniquità, chi semina affanni, li raccoglie.
9 Sila ay mamamatay sa pamamagitan ng hininga ng Diyos; sa pagsabog ng kaniyang galit sila ay matutupok.
A un soffio di Dio periscono e dallo sfogo della sua ira sono annientati.
10 Ang atungal ng mga leon, ang tinig ng mabangis na leon, maging ang pangil ng mga batang leon—ang lahat ay nabasag.
Il ruggito del leone e l'urlo del leopardo e i denti dei leoncelli sono frantumati.
11 Ang matandang leon ay namatay dahil sa kawalan ng mga biktima; ang mga batang leon ng inahin ay nagkalat saan mang lugar.
Il leone è perito per mancanza di preda e i figli della leonessa sono stati dispersi.
12 Subalit ngayon, may lihim na dumating sa akin, may bumulong sa aking tainga tungkol dito.
A me fu recata, furtiva, una parola e il mio orecchio ne percepì il lieve sussurro.
13 Sa mga kahulugan ng mga pangitain sa gabi, habang ang mga tao ay natutulog nang mahimbing.
Nei fantasmi, tra visioni notturne, quando grava sugli uomini il sonno,
14 Matinding takot ang siyang lumukob sa akin, at sa aking mga buto ay nanginig.
terrore mi prese e spavento e tutte le ossa mi fece tremare;
15 Pagkatapos isang espiritu ang dumaan sa aking harapan, at ang mga balahibo ko ay nagsipagtayuan.
un vento mi passò sulla faccia, e il pelo si drizzò sulla mia carne...
16 Ang espiritu ay tumigil at tumayo, pero di ko maaninag ang kaniyang anyo. Isang anyo ang nasa aking harapan, tahimik ang paligid at may bigla akong narinig,
Stava là ritto uno, di cui non riconobbi l'aspetto, un fantasma stava davanti ai miei occhi... Un sussurro..., e una voce mi si fece sentire:
17 “Ang isang mortal na tao ba ay mas matuwid kaysa sa Diyos? Mas dalisay ba ang tao kaysa sa kaniyang Manlilikha?
«Può il mortale essere giusto davanti a Dio o innocente l'uomo davanti al suo creatore?
18 Tingnan mo, kung hindi pinagkakatiwalaan ng Diyos ang kaniyang mga lingkod, at pinaparatangan ang kaniyang mga anghel nang kahangalan,
Ecco, dei suoi servi egli non si fida e ai suoi angeli imputa difetti;
19 ano pa kaya silang mga nakatira sa mga bahay na gawa sa putik, at ang mga pundasyon ay nasa buhangin, na mas marupok sa mga kulisap na madaling durugin?
quanto più a chi abita case di fango, che nella polvere hanno il loro fondamento! Come tarlo sono schiacciati,
20 Sa pagitan ng umaga at gabi sila ay winasak; naglaho na sila magpakailanman nang walang nakakapansin sa kanila.
annientati fra il mattino e la sera: senza che nessuno ci badi, periscono per sempre.
21 Hindi ba nabunot ang tali ng kanilang mga tolda? Namatay sila, namatay sila nang walang karunungan.
La funicella della loro tenda non viene forse strappata? Muoiono senza saggezza!».
