Job 4
1 Sumagot si Elifaz ang Temaneo at sinabing,
And Eliphaz the Temanite answers and says:
2 “Kung sakaling may kumausap sa iyo, malulungkot ka ba? Pero sino ba ang makakapigil sa kaniyang sarili para magsalita?
“Has one tried a word with you? You are weary! And who is able to keep in words?
3 Tingnan mo nga naman, nagturo ka sa marami, pinalakas mo ang mga nanghihinang kamay.
Behold, you have instructed many, And feeble hands you make strong.
4 Inalalayan ng iyong salita ang mga nahuhulog, at ang mga nanlalambot na tuhod ay pinatigas mo.
Your words raise up the stumbling one, And you strengthen bowing knees.
5 Pero ngayong ikaw naman ang may kaguluhan, nanghihina ka; ikaw ay dinapuan ng kaguluhan, at ikaw ay naguluhan.
But now, it comes to you, And you are weary; It strikes to you, and you are troubled.
6 Hindi ba dapat ang takot mo sa Diyos ang nagbibigay sa iyo ng lakas ng loob? Hindi ba ang integridad mo sa iyong mga ginagawa ang nagbibigay sa iyo ng pag-asa?
Is your reverence not your confidence? Your hope—the perfection of your ways?
7 Parang awa mo na, isipin mo itong mabuti: may inosente bang naghirap? O kaya may matuwid bang pinalayas?
Now remember, Who, being innocent, has perished? And where have the upright been cut off?
8 Ayon sa aking natunghayan, siyang nagbungkal ng kasalanan, at nagtanim ng kaguluhan, ay umani rin nito.
As I have seen—plowers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
9 Sila ay mamamatay sa pamamagitan ng hininga ng Diyos; sa pagsabog ng kaniyang galit sila ay matutupok.
From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger [are] consumed.
10 Ang atungal ng mga leon, ang tinig ng mabangis na leon, maging ang pangil ng mga batang leon—ang lahat ay nabasag.
The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
11 Ang matandang leon ay namatay dahil sa kawalan ng mga biktima; ang mga batang leon ng inahin ay nagkalat saan mang lugar.
An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness separate.
12 Subalit ngayon, may lihim na dumating sa akin, may bumulong sa aking tainga tungkol dito.
And a thing is secretly brought to me, And my ear receives a little of it.
13 Sa mga kahulugan ng mga pangitain sa gabi, habang ang mga tao ay natutulog nang mahimbing.
In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
14 Matinding takot ang siyang lumukob sa akin, at sa aking mga buto ay nanginig.
Fear has met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
15 Pagkatapos isang espiritu ang dumaan sa aking harapan, at ang mga balahibo ko ay nagsipagtayuan.
And a spirit passes before my face, The hair of my flesh stands up;
16 Ang espiritu ay tumigil at tumayo, pero di ko maaninag ang kaniyang anyo. Isang anyo ang nasa aking harapan, tahimik ang paligid at may bigla akong narinig,
It stands, and I do not discern its aspect, A likeness [is] before my eyes, Silence! And I hear a voice:
17 “Ang isang mortal na tao ba ay mas matuwid kaysa sa Diyos? Mas dalisay ba ang tao kaysa sa kaniyang Manlilikha?
Is mortal man more righteous than God? Is a man cleaner than his Maker?
18 Tingnan mo, kung hindi pinagkakatiwalaan ng Diyos ang kaniyang mga lingkod, at pinaparatangan ang kaniyang mga anghel nang kahangalan,
Behold, He puts no credence in His servants, Nor sets praise in His messengers.
19 ano pa kaya silang mga nakatira sa mga bahay na gawa sa putik, at ang mga pundasyon ay nasa buhangin, na mas marupok sa mga kulisap na madaling durugin?
Also—the inhabitants of houses of clay (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth).
20 Sa pagitan ng umaga at gabi sila ay winasak; naglaho na sila magpakailanman nang walang nakakapansin sa kanila.
From morning to evening are beaten down, Without any regarding, they perish forever.
21 Hindi ba nabunot ang tali ng kanilang mga tolda? Namatay sila, namatay sila nang walang karunungan.
Has their excellence not been removed with them? They die, and not in wisdom!”
