Job 4
1 Sumagot si Elifaz ang Temaneo at sinabing,
特曼人厄里法次開始說：
2 “Kung sakaling may kumausap sa iyo, malulungkot ka ba? Pero sino ba ang makakapigil sa kaniyang sarili para magsalita?
人若和你講話，你能忍受嗎﹖但誰又能忍住不說﹖
3 Tingnan mo nga naman, nagturo ka sa marami, pinalakas mo ang mga nanghihinang kamay.
看，你曾勸戒過許多人，堅固過軟弱無能的人；
4 Inalalayan ng iyong salita ang mga nahuhulog, at ang mga nanlalambot na tuhod ay pinatigas mo.
你的話扶起了跌倒的人，堅固了膝弱無力的人；
5 Pero ngayong ikaw naman ang may kaguluhan, nanghihina ka; ikaw ay dinapuan ng kaguluhan, at ikaw ay naguluhan.
但是現今災禍一臨於你，你就萎靡不振；一接觸你，你就沮喪失意。
6 Hindi ba dapat ang takot mo sa Diyos ang nagbibigay sa iyo ng lakas ng loob? Hindi ba ang integridad mo sa iyong mga ginagawa ang nagbibigay sa iyo ng pag-asa?
你敬畏天主之情，豈不是你的依靠﹖你完善的行為，豈不是你的希望﹖
7 Parang awa mo na, isipin mo itong mabuti: may inosente bang naghirap? O kaya may matuwid bang pinalayas?
請想：那有無辜者喪亡﹖那有正直者消逝﹖
8 Ayon sa aking natunghayan, siyang nagbungkal ng kasalanan, at nagtanim ng kaguluhan, ay umani rin nito.
照我所見：那播種邪惡的，必收邪惡；散佈毒害的，必收毒害。
9 Sila ay mamamatay sa pamamagitan ng hininga ng Diyos; sa pagsabog ng kaniyang galit sila ay matutupok.
天主一噓氣，他們即滅亡；一發怒氣，他們即消失。
10 Ang atungal ng mga leon, ang tinig ng mabangis na leon, maging ang pangil ng mga batang leon—ang lahat ay nabasag.
獅吼豹嗥完全止息，幼獅的牙齒也被打碎；
11 Ang matandang leon ay namatay dahil sa kawalan ng mga biktima; ang mga batang leon ng inahin ay nagkalat saan mang lugar.
壯獅因缺獵物而滅絕，牝獅幼子各自東西離散。
12 Subalit ngayon, may lihim na dumating sa akin, may bumulong sa aking tainga tungkol dito.
我竊聽到一句話，我耳聽見細語聲。
13 Sa mga kahulugan ng mga pangitain sa gabi, habang ang mga tao ay natutulog nang mahimbing.
當人沉睡時，夜夢多幻象；
14 Matinding takot ang siyang lumukob sa akin, at sa aking mga buto ay nanginig.
我恐怖戰慄，全身骨頭發抖。
15 Pagkatapos isang espiritu ang dumaan sa aking harapan, at ang mga balahibo ko ay nagsipagtayuan.
寒風掠過我面，使我毛髮悚然。
16 Ang espiritu ay tumigil at tumayo, pero di ko maaninag ang kaniyang anyo. Isang anyo ang nasa aking harapan, tahimik ang paligid at may bigla akong narinig,
他停立不動，但我不能辨其形狀；我面前出現形影，我聽見細微的聲音：
17 “Ang isang mortal na tao ba ay mas matuwid kaysa sa Diyos? Mas dalisay ba ang tao kaysa sa kaniyang Manlilikha?
人豈能在天主前自以為義﹖在造他者前，自以為潔﹖
18 Tingnan mo, kung hindi pinagkakatiwalaan ng Diyos ang kaniyang mga lingkod, at pinaparatangan ang kaniyang mga anghel nang kahangalan,
看，他的僕役，他還不信；他的使者，他還歸罪，
19 ano pa kaya silang mga nakatira sa mga bahay na gawa sa putik, at ang mga pundasyon ay nasa buhangin, na mas marupok sa mga kulisap na madaling durugin?
何況那以泥屋為居所，以塵土為基礎的人! 他們為人踐踏，有如蠹蟲；
20 Sa pagitan ng umaga at gabi sila ay winasak; naglaho na sila magpakailanman nang walang nakakapansin sa kanila.
晨昏間即化為齏粉，永遠消亡而無人一顧。
21 Hindi ba nabunot ang tali ng kanilang mga tolda? Namatay sila, namatay sila nang walang karunungan.
幕索如已自斷，他們豈不是因缺少智慧而死亡﹖
