Job 39
1 Alam mo ba kung anong panahon ipinapanganak ng ligaw na kambing sa mga bato ang kaniyang anak? Kaya mo bang pagmasdan ang mga usa habang ipinapanganak nila ang mga batang usa?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? Or canst thou observe when the hinds are in labor?
2 Kaya mo bang bilangin ang mga buwan na sila ay nagbubuntis? Alam mo ba ang panahon na kanilang dinadala ang kanilang mga anak?
Canst thou number the months they fulfill, And know the season when they bring forth?
3 Yumuyukod sila at pinapanganak ang kanilang anak, at pagkatapos winawakasan nila ang kanilang mga sakit sa panganganak.
They bow themselves; they bring forth their young; They cast forth their pains.
4 Ang kanilang mga anak ay lumalakas at lumalaki sa mga damuhan; lumalabas sila at hindi na bumabalik muli.
Their young ones are strong; they grow up in the fields; They go away, and return not to them.
5 Sino ang nagpalaya sa ligaw na asno? Sino ang nagkalag sa mga gapos ng mabilis na asno,
Who hath sent forth the wild ass free? Who hath loosed the bands of the wild ass,
6 na ang tahanan ay ginawa ko sa Araba, ang kaniyang bahay sa asin na lupain?
To whom I have given the wilderness for his house, And the barren land for his dwelling-place?
7 Tumatawa siya nang may panghahamak sa mga ingay sa lungsod; hindi niya naririnig ang mga sigaw ng kutsero.
He scorneth the tumult of the city, And heedeth not the shouting of the driver;
8 Gumagala siya sa mga bundok bilang kaniyang pastulan; doon siya humahanap ng mga luntiang halaman para kainin.
The range of the mountains is his pasture; He seeketh after every green thing,
9 Masaya bang maglilingkod sa iyo ang mabangis na toro? Pahihintulutan niya bang manatili sa iyong sabsaban?
Will the wild-ox consent to serve thee? Will he pass the night at thy crib?
10 Gamit ang lubid, kaya mo bang pasunurin ang mabangis na toro para mag-araro ng mga tudling? Susuyurin niya ba ang mga lambak para sa iyo?
Canst thou bind the wild-ox with the harness to the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?
11 Magtitiwala ka ba sa kaniya dahil kahanga-hanga ang kaniyang lakas? Iiwan mo ba sa kaniya para gawin ang iyong tungkulin?
Wilt thou rely upon him because his strength is great, And commit to him thy labor?
12 Aasahan mo ba siyang dadalhin sa bahay ang iyong butil na titipunin para sa iyong giikan?
Wilt thou trust him to bring home thy grain, And gather in thy harvest?
13 Ang mga pakpak ng ostrich ay nagmamalaking pumapagaspas, pero sila ba ang mga pakpak at balahibo ng pag-ibig?
The wing of the ostrich moveth joyfully; But is it with loving pinion and feathers?
14 Dahil iniiwan niya ang kaniyang mga itlog sa lupa, at hinahayaan niyang malimliman sila sa alikabok;
Nay, she layeth her eggs on the ground; She warmeth them in the dust,
15 nalilimutan niyang maaari silang madurog ng paa o maapakan ng isang mabangis na hayop.
And forgetteth that the foot may crush them, And that the wild beast may break them.
16 Magaspang ang kaniyang pakikitungo sa kanila na parang sila ay hindi kaniya; hindi siya natatakot na ang kaniyang hirap ay mawalan ng kabuluhan,
She is cruel to her young, as if they were not hers; Her labor is in vain, yet she feareth not;
17 dahil pinagkaitan siya ng Diyos ng karunungan at hindi siya binigyan ng anumang pang-unawa.
Because God hath denied her wisdom, And hath not given her understanding.
18 Kapag mabilis siyang tumatakbo, tumatawa siya sa panlilibak sa kabayo at sa sakay nito.
Yet when she lasheth herself up on high, She laugheth at the horse and his rider.
19 Binigyan mo ba ng lakas ang kabayo? Dinamitan mo ba ang leeg niya ng kaniyang malambot na buhok?
Hast thou given the horse strength? Hast thou clothed his neck with his trembling mane?
20 Napatalon mo na ba siya na parang balang? Ang katanyagan ng kaniyang pagsinghal ay nakakatakot.
Hast thou taught him to bound like the locust? How majestic his snorting! how terrible!
21 Yumayabag siya sa kapangyarihan at nagagalak sa kaniyang kalakasan; tumatakbo siya nang mabilis para salubungin ang mga sandata.
He paweth in the valley; he exulteth in his strength, And rusheth into the midst of arms.
22 Kinukutya niya ang takot at hindi nasisiraan ng loob; hindi siya umaatras sa espada.
He laugheth at fear; he trembleth not, And turneth not back from the sword.
23 Ang suksukan ng mga palaso ay kumakalampag sa kaniyang tagiliran, kasama ang kumikintab na sibat at dyabelin.
Against him rattle the quiver, The flaming spear, and the lance.
24 Nilulunok niya ang lupa nang may bagsik at matinding galit; sa tunog ng trumpeta, hindi siya makatayo sa isang lugar.
With rage and fury he devoureth the ground; He will not believe that the trumpet soundeth.
25 Tuwing tutunog ang trumpeta, sinasabi niyang, 'Aha!' Naaamoy niya ang labanan sa malayo— ang dumadagundong na mga sigaw ng mga kumander at mga hiyawan.
At every blast of the trumpet, he saith, Aha! And snuffeth the battle afar off, —The thunder of the captains, and the war-shout.
26 Sa pamamagitan ba ng karunungan mo nakakalipad ang lawin, na inuunat niya ang kaniyang mga pakpak papuntang timog?
Is it by thy wisdom that the hawk flieth, And spreadeth his wings toward the south?
27 Sa mga utos mo ba umaakyat ang agila at gumagawa ng kaniyang pugad sa matataas na lugar?
Doth the eagle soar at thy command, And build his nest on high?
28 Naninirahan siya sa mga bangin at ginagawa ang kaniyang tahanan sa mga tuktok ng mga bangin, isang matibay na tanggulan.
He dwelleth and lodgeth upon the rock, Upon the peak of the rock, and the stronghold.
29 Mula roon naghahanap siya ng mga biktima; nakikita sila ng kaniyang mga mata mula sa malayo.
From thence he spieth out prey; His eyes discern it from afar.
30 Ang kaniyang anak ay umiinom din ng dugo; kung nasaan ang mga taong pinatay, naroon siya.”
His young ones suck up blood; And where the slain are, there is he.
