Job 39
1 Alam mo ba kung anong panahon ipinapanganak ng ligaw na kambing sa mga bato ang kaniyang anak? Kaya mo bang pagmasdan ang mga usa habang ipinapanganak nila ang mga batang usa?
Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? dost thou mark the calving of the hinds?
2 Kaya mo bang bilangin ang mga buwan na sila ay nagbubuntis? Alam mo ba ang panahon na kanilang dinadala ang kanilang mga anak?
Dost thou number the months that they fulfil? and knowest thou the time when they bring forth?
3 Yumuyukod sila at pinapanganak ang kanilang anak, at pagkatapos winawakasan nila ang kanilang mga sakit sa panganganak.
They bow themselves, they give birth to their young ones, they cast out their pains;
4 Ang kanilang mga anak ay lumalakas at lumalaki sa mga damuhan; lumalabas sila at hindi na bumabalik muli.
Their young ones become strong, they grow up in the open field, they go forth, and return not unto them.
5 Sino ang nagpalaya sa ligaw na asno? Sino ang nagkalag sa mga gapos ng mabilis na asno,
Who hath sent out the wild ass free? and who hath loosed the bands of the onager,
6 na ang tahanan ay ginawa ko sa Araba, ang kaniyang bahay sa asin na lupain?
Whose house I made the wilderness, and the salt plain his dwellings?
7 Tumatawa siya nang may panghahamak sa mga ingay sa lungsod; hindi niya naririnig ang mga sigaw ng kutsero.
He laugheth at the tumult of the city, and heareth not the shouts of the driver;
8 Gumagala siya sa mga bundok bilang kaniyang pastulan; doon siya humahanap ng mga luntiang halaman para kainin.
The range of the mountains is his pasture, and he searcheth after every green thing.
9 Masaya bang maglilingkod sa iyo ang mabangis na toro? Pahihintulutan niya bang manatili sa iyong sabsaban?
Will the buffalo be willing to serve thee, or will he lodge by thy crib?
10 Gamit ang lubid, kaya mo bang pasunurin ang mabangis na toro para mag-araro ng mga tudling? Susuyurin niya ba ang mga lambak para sa iyo?
Canst thou bind the buffalo with his cord in the furrow? or will he harrow the valleys after thee?
11 Magtitiwala ka ba sa kaniya dahil kahanga-hanga ang kaniyang lakas? Iiwan mo ba sa kaniya para gawin ang iyong tungkulin?
Wilt thou put confidence in him, because his strength is great? and wilt thou leave thy labour to him?
12 Aasahan mo ba siyang dadalhin sa bahay ang iyong butil na titipunin para sa iyong giikan?
Wilt thou trust him to bring home thy seed, and gather it into thy threshing-floor?
13 Ang mga pakpak ng ostrich ay nagmamalaking pumapagaspas, pero sila ba ang mga pakpak at balahibo ng pag-ibig?
The wing of the ostrich beats joyously — But is it the stork's pinion and plumage?
14 Dahil iniiwan niya ang kaniyang mga itlog sa lupa, at hinahayaan niyang malimliman sila sa alikabok;
For she leaveth her eggs to the earth, and warmeth them in the dust,
15 nalilimutan niyang maaari silang madurog ng paa o maapakan ng isang mabangis na hayop.
And forgetteth that the foot may crush them, or that the beast of the field may trample them.
16 Magaspang ang kaniyang pakikitungo sa kanila na parang sila ay hindi kaniya; hindi siya natatakot na ang kaniyang hirap ay mawalan ng kabuluhan,
She is hardened against her young ones, as though they were not hers; her labour is in vain, without her concern.
17 dahil pinagkaitan siya ng Diyos ng karunungan at hindi siya binigyan ng anumang pang-unawa.
For God hath deprived her of wisdom, and hath not furnished her with understanding.
18 Kapag mabilis siyang tumatakbo, tumatawa siya sa panlilibak sa kabayo at sa sakay nito.
What time she lasheth herself on high, she scorneth the horse and his rider.
19 Binigyan mo ba ng lakas ang kabayo? Dinamitan mo ba ang leeg niya ng kaniyang malambot na buhok?
Hast thou given strength to the horse? hast thou clothed his neck with the quivering mane?
20 Napatalon mo na ba siya na parang balang? Ang katanyagan ng kaniyang pagsinghal ay nakakatakot.
Dost thou make him to leap as a locust? His majestic snorting is terrible.
21 Yumayabag siya sa kapangyarihan at nagagalak sa kaniyang kalakasan; tumatakbo siya nang mabilis para salubungin ang mga sandata.
He paweth in the valley, and rejoiceth in [his] strength; he goeth forth to meet the armed host.
22 Kinukutya niya ang takot at hindi nasisiraan ng loob; hindi siya umaatras sa espada.
He laugheth at fear, and is not affrighted; neither turneth he back from before the sword.
23 Ang suksukan ng mga palaso ay kumakalampag sa kaniyang tagiliran, kasama ang kumikintab na sibat at dyabelin.
The quiver rattleth upon him, the glittering spear and the javelin.
24 Nilulunok niya ang lupa nang may bagsik at matinding galit; sa tunog ng trumpeta, hindi siya makatayo sa isang lugar.
He swalloweth the ground with fierceness and rage, and cannot contain himself at the sound of the trumpet:
25 Tuwing tutunog ang trumpeta, sinasabi niyang, 'Aha!' Naaamoy niya ang labanan sa malayo— ang dumadagundong na mga sigaw ng mga kumander at mga hiyawan.
At the noise of the trumpets he saith, Aha! and he smelleth the battle afar off, the thunder of the captains, and the shouting.
26 Sa pamamagitan ba ng karunungan mo nakakalipad ang lawin, na inuunat niya ang kaniyang mga pakpak papuntang timog?
Doth the hawk fly by thine intelligence, [and] stretch his wings toward the south?
27 Sa mga utos mo ba umaakyat ang agila at gumagawa ng kaniyang pugad sa matataas na lugar?
Doth the eagle mount up at thy command, and make his nest on high?
28 Naninirahan siya sa mga bangin at ginagawa ang kaniyang tahanan sa mga tuktok ng mga bangin, isang matibay na tanggulan.
He inhabiteth the rock and maketh his dwelling on the point of the cliff, and the fastness:
29 Mula roon naghahanap siya ng mga biktima; nakikita sila ng kaniyang mga mata mula sa malayo.
From thence he spieth out the prey, his eyes look into the distance;
30 Ang kaniyang anak ay umiinom din ng dugo; kung nasaan ang mga taong pinatay, naroon siya.”
And his young ones suck up blood; and where the slain are, there is he.
