Job 30

1 Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

“Pero ahora los que son más jóvenes que yo se burlan de mí, cuyos padres consideré indignos de poner con mis perros pastores.

2 Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

¿De qué me sirve la fuerza de sus manos? hombres en los que la edad madura ha perecido?

3 Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

Están demacrados por la carencia y el hambre. Roen la tierra seca, en la penumbra del desperdicio y la desolación.

4 Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

Arrancan hierbas saladas junto a los arbustos. Las raíces del árbol de la retama son su alimento.

5 Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

Son expulsados de entre los hombres. Lloran tras ellos como tras un ladrón,

6 Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

para que vivan en valles espantosos, y en agujeros de la tierra y de las rocas.

7 Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

Rebuznan entre los arbustos. Están reunidos bajo las ortigas.

8 Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

Son hijos de locos, sí, hijos de malvados. Fueron expulsados a latigazos de la tierra.

9 Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

“Ahora me he convertido en su canción. Sí, soy un sinónimo para ellos.

10 Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

Me aborrecen, se alejan de mí, y no duden en escupirme a la cara.

11 Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

Porque ha desatado su cuerda y me ha afligido; y se han desprendido de la restricción ante mí.

12 Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

A mi derecha se levanta la chusma. Me apartan los pies. Ellos lanzan sus caminos de destrucción contra mí.

13 Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

Marcan mi camino. Promueven mi destrucción sin la ayuda de nadie.

14 Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

Como a través de una amplia brecha llegan. Se enrollan en medio de la ruina.

15 Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

Los terrores se han vuelto contra mí. Persiguen mi honor como el viento. Mi bienestar ha pasado como una nube.

16 Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

“Ahora mi alma se derrama dentro de mí. Los días de aflicción se han apoderado de mí.

17 Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

En la estación nocturna mis huesos están calados en mí, y los dolores que me roen no tienen descanso.

18 Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

Mi vestimenta está desfigurada por una gran fuerza. Me ata como el cuello de mi túnica.

19 Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

Me ha arrojado al fango. Me he convertido en polvo y cenizas.

20 Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

Clamo a ti, y no me respondes. Me pongo de pie, y tú me miras.

21 Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

Te has vuelto cruel conmigo. Con la fuerza de tu mano me persigues.

22 Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

Me alzas al viento y me conduces con él. Me disuelves en la tormenta.

23 Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

Porque sé que me llevarás a la muerte, a la casa designada para toda la vida.

24 Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

“Sin embargo, ¿no se tiende la mano en su caída? ¿O en su calamidad, por tanto, clamar por ayuda?

25 Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

¿No lloré por el que estaba en apuros? ¿No se afligió mi alma por los necesitados?

26 Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

Cuando buscaba el bien, vino el mal. Cuando esperaba la luz, llegó la oscuridad.

27 Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

Mi corazón está turbado y no descansa. Me han llegado días de aflicción.

28 Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

Voy de luto sin el sol. Me pongo de pie en la asamblea y pido ayuda.

29 Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

Soy hermano de los chacales, y compañera de los avestruces.

30 Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

Mi piel se ennegrece y se desprende de mí. Mis huesos están quemados por el calor.

31 Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.

Por eso mi arpa se ha convertido en luto, y mi pipa en la voz de los que lloran.