Job 30

1 Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

“Mas ahora se ríen de mí los que tienen menos años que yo, a cuyos padres yo hubiera desdeñado de tomar como perros para mi ganado.

2 Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

Aun la fuerza de sus manos ¿de qué me habría servido? ya que carecen ellos de todo vigor.

3 Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

Muertos de miseria y de hambre roen el yermo, la tierra desolada y vacía.

4 Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

Recogen frutos amargos de arbustos, y se sustentan con raíces de retama.

5 Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

Expulsados de la sociedad, y perseguidos con gritos habitan como ladrones,

6 Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

en los barrancos de los torrentes, en las cuevas de la tierra y en las breñas.

7 Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

Entre la maleza lanzan sus gritos, y se reúnen bajo las zarzas.

8 Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

Son hombres insensatos, hijos de gente sin nombre, echados del país a viva fuerza.

9 Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

Y ahora soy escarnecido por ellos y el objeto de sus pullas.

10 Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

Me abominan, se apartan de mí; y no se avergüenzan de escupirme en la cara.

11 Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

Han perdido todo freno, me humillan y pierden todo respeto en mi presencia.

12 Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

A mi derecha se levanta el populacho; hacen vacilar mis pies; traman contra mí maquinaciones para perderme.

13 Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

Me cortan el camino, procuran mi caída; nadie me presta auxilio contra ellos.

14 Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

Como por brecha ancha irrumpen, se revuelcan entre los escombros.

15 Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

Me han acometido terrores, y como el viento se llevan mi nobleza; cual nube pasó mi prosperidad.

16 Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

Ahora mi vida se derrama dentro de mí, se han apoderado de mí días aciagos.

17 Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

La noche me taladra los huesos, y no me dan tregua los que me roen.

18 Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

Su gran muchedumbre ha desfigurado mi vestido; me ciñen como el cabezón de mi túnica.

19 Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

Me han echado en el lodo, soy como el polvo y la ceniza.

20 Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

A Ti clamo por auxilio, y Tú no me respondes; permanezco en pie, y Tú me miras (con indiferencia).

21 Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

Te has tornado para mí en enemigo, y me persigues con todo tu poder.

22 Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

Me alzas sobre el viento, y me haces cabalgar; me sacudes sin darme sostén.

23 Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

Porque bien sé que me entregarás a la muerte, a la casa adonde van a parar todos los vivientes.

24 Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

Sin embargo el que va a perecer ¿no extiende su mano? en su aflicción ¿no pide auxilio?

25 Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

¿No lloraba yo con el atribulado? ¿no se afligía mi alma por el pobre?

26 Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

Pero esperando el bien, me vino el mal; aguardando la luz he quedado cubierto de tinieblas.

27 Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

Mis entrañas se abrazan sin descanso; me han sobrevenido días de aflicción.

28 Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

Ando como quien está de luto, sin alegría, me levanto en la asamblea para clamar por auxilio.

29 Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

Soy ahora hermano de los chacales, y compañero de los avestruces.

30 Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

Ennegrecida se me cae la piel, y mis huesos se consumen por la fiebre.

31 Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.

El son de mi cítara se ha trocado en lamentos, y mi flauta en voz de llanto.”