Job 30
1 Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.
But now they that are younger than I hold me in derision, Whose fathers I would have disdained to set with the dogs of my flock.
2 Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?
Of what use to me would be even the strength of their hands, To whom old age is lost?
3 Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.
By want and hunger they are famished; They gnaw the dry desert, The darkness of desolate wastes.
4 Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.
They gather purslain among the bushes, And the root of the broom is their bread.
5 Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.
They are driven from the society of men; There is a cry after them as after a thief.
6 Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.
They dwell in gloomy valleys, In caves of the earth and in rocks.
7 Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.
They bray among the bushes; Under the brambles are they stretched out.
8 Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.
An impious and low-born race, They are beaten out of the land.
9 Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.
And now I am become their song; Yea, I am their by-word!
10 Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.
They abhor me, they stand aloof from me; They forbear not to spit before my face.
11 Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.
Yea, they let loose the reins, and humble me; They cast off the bridle before me.
12 Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.
On my right hand riseth up the brood; They thrust away my feet; They cast up against me their destructive ways.
13 Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.
They break up my path; They hasten my fall, —They who have no helper!
14 Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.
They come upon me as through a wide breach; Through the ruins they rush in upon me.
15 Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.
Terrors are turned against me; They pursue my prosperity like the wind, And my welfare passeth away like a cloud.
16 Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.
And now my soul poureth itself out upon me; Days of affliction have taken hold of me.
17 Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.
By night my bones are pierced; they are torn from me, And my gnawers take no rest.
18 Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.
Through the violence of my disease is my garment changed; It bindeth me about like the collar of my tunic.
19 Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.
He hath cast me into the mire, And I am become like dust and ashes.
20 Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.
I call upon Thee, but thou dost not hear me; I stand up before thee, but thou regardest me not.
21 Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.
Thou art become cruel to me; With thy strong hand dost thou lie in wait for me.
22 Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.
Thou liftest me up, and causest me to ride upon the wind; Thou meltest me away in the storm.
23 Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.
I know that thou wilt bring me to death, To the place of assembly for all the living.
24 Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?
When He stretcheth out his hand, prayer availeth nothing; When He bringeth destruction, vain is the cry for help.
25 Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?
Did not I weep for him that was in trouble? Was not my soul grieved for the poor?
26 Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.
But when I looked for good, then evil came; When I looked for light, then came darkness.
27 Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.
My bowels boil, and have no rest; Days of anguish have come upon me.
28 Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.
I am black, but not by the sun; I stand up, and utter my cries in the congregation.
29 Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.
I am become a brother to jackals, And a companion to ostriches.
30 Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.
My skin is black, and falleth from me, And my bones burn with heat.
31 Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.
My harp also is turned to mourning, And my pipe to notes of grief.
