Job 30

1 Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

But now they who are younger than I in years laugh at me, whose fathers I scorned to put as equals with the dogs of my flocks.

2 Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

Yea, what possible use can the strength of their hands be unto me, over whom old age hath passed fruitlessly?

3 Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

Who suffer for want and famine in solitude; who flee into the wilderness [where all is] darkness, ruin, and desolation;

4 Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

Who crop off mallows by the bushes, and have broom-bush roots as their bread;

5 Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

Who are driven forth from among [men], who are shouted after as though they were thieves,

6 Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

To dwell in the caverns of the valleys, in holes of the earth, and on naked cliffs.

7 Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

Among the bushes they shriek; under briers they are huddled together,

8 Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

The children of the worthless, yea, the children of the nameless, who were outcasts from the land.

9 Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

But now I am become their song, and I am become a byword unto them.

10 Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

They loathe me, they keep themselves far from me, and from my face they withhold not their spittle.

11 Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

Because he hath loosened the cord of my bow, and afflicted me, they have also cast off the bridle before me.

12 Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

Against my right hand rise up this swarm of worthless youths: they push away my feet, and they level against me their calamity-bringing paths.

13 Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

They destroy my footpath, they help forward my downfall, without any one to aid them.

14 Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

As [through] a broad breach they come: amidst a loud noise they rolled themselves along.

15 Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

Terrors have turned their face against me; they chase like the wind my glory: and like a cloud is my happiness passed away.

16 Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

And now my soul is poured out over me; the days of affliction have seized on me;

17 Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

All night it holloweth out my bones out of my body; and my pursuers take no rest.

18 Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

Through the Almlghty's power is my garment made unknown: like the opening of my coat hath he enclosed me.

19 Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.

20 Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

I cry aloud unto thee, but thou answerest me not: I stand up, and thou fixest thy regard against me.

21 Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

Thou art changed into a cruel master toward me: with the strength of thy hand thou assailest me.

22 Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

Thou liftest me up to the wind; thou causest me to pass away, and dissolvest in me all wise counsel.

23 Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

For I know that thou wilt bring me back to death, and to the house of assembly for all the living.

24 Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

But doth not a man stretch out his hand among ruins? or doth one not cry out therefrom [for help] when he meeteth his downfall?

25 Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

Did I not weep for him that was hard pressed by misfortune? was not my soul grieved for the needy?

26 Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

That I hoped for good, but there came evil; and I waited for light, and there came darkness!

27 Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

My bowels heave, and rest not: the days of affliction have overcome me.

28 Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

I walk about mournfully without sunlight: when I rise up, in the assembly, I cry with pain.

29 Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

I am a brother to [howling] monsters, and a companion to ostriches.

30 Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

My skin hangeth down black from me, and my bones are burnt from heat.

31 Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.

And thus is changed to mourning my harp, and my pipe to the sound of weeping.