Job 30

1 Ngayon ang mga mas nakababata sa akin ay walang maidulot kundi pangungnutya sa akin - ang mga kabataang lalaking ito na ang mga ama ay gusto kong tanggihang magtrabaho katabi ng mga aso sa aking kawan.

But now the younger in time scorn me, whose fathers I would not have set with the dogs of my flock:

2 Tunay nga, ang lakas ng mga kamay ng kanilang mga ama - paano nito ako matutulungan - mga lalaki na kung saan ang lakas ng kanilang kaganapan sa gulang ay naglaho na?

The strength of whose hands was to me as nothing, and they were thought unworthy of life itself.

3 Sila ay mga payat dahil sa kahirapan at kagutuman, ngumangatngat sila sa tuyong lupa sa kadiliman ng ilang at kapanglawan.

Barren with want and hunger, who gnawed in the wilderness, disfigured with calamity and misery.

4 Namitas sila ng halaman ng soltwot at mga dahon ng palumpong; ang mga ugat ng puno ng tambo ang kanilang pagkain.

And they ate grass, and barks of trees, and the root of junipers was their food.

5 Pinalayas sila mula sa mga tao na sumigaw sa kanila na parang isang tao na sinisigawan ang isang magnanakaw.

Who snatched up these things out of the valleys, and when they had found any of them, they ran to them with a cry.

6 Kaya kinailangan nilang manirahan sa ilog lambak, sa mga lungga ng lupa at ng mga bato.

They dwelt in the desert places of torrents, and in caves of earth, or upon the gravel.

7 Sa mga palumpong, umungal sila tulad ng mga asno; sa ilalim ng mga palumpong nagtitipon-tipon sila.

They pleased themselves among these kind of things, and counted it delightful to be under the briers.

8 Sila ay mga inapo ng mga hangal; tunay nga, na walang kwentang mga tao; pinalayas sila sa lupain sa pamamagitan ng mga pamalo.

The children of foolish and base men, and not appearing at all upon the earth.

9 Pero ngayon, para sa kanilang mga anak, naging paksa ako ng isang kanta ng pangungutya; tunay nga, naging isang katatawanan ako sa kanila.

Now I am turned into their song, and am become their byword.

10 Kinasusuklaman nila ako at hindi lumalapit sa akin; hindi sila nag-aatubiling dumura sa aking mukha.

They abhor me, and flee far from me, and are not afraid to spit in my face.

11 Dahil tinanggal ng Diyos ang lubid ng aking pana at pinahirapan ako, kaya sa harapan ko ay nawawala ang lahat ng pagpipigil sa sarili ng mga taong ito.

For he hath opened his quiver, and hath afflicted me, and hath put a bridle into my mouth.

12 Sa aking kanang kamay naghimagsik ang magulong pulutong ng mga tao; itinaboy nila ako at itinambak laban sa akin ang kanilang punso ng paglusob.

At the right hand of my rising, my calamities forthwith arose: they have overthrown my feet, and have overwhelmed me with their paths as with waves.

13 Sinisira nila ang aking landas; Itinutulak nila ang kapahamakan para sa akin, mga lalaki na walang sinumang makapipigil.

They have destroyed my ways, they have lain in wait against me, and they have prevailed, and there was none to help.

14 Sinasalakay nila ako tulad ng isang hukbo sa pamamagitan ng isang malaking butas sa pader ng lungsod; sa gitna ng pagkawasak gumulong sila sa akin.

They have rushed in upon me, as when a wall is broken, and a gate opened, and have rolled themselves down to my miseries.

15 Nilukuban ako ng malaking takot; itinaboy ang aking karangalan na parang ng hangin; naglaho ang aking kasaganaan na parang isang ulap.

I am brought to nothing: as a wind thou hast taken away my desire: and my prosperity hath passed away like a cloud.

16 Ngayon ang buhay ko ay ibinubuhos mula sa akin. Hinawakan ako ng maraming araw ng pagdurusa.

And now my soul fadeth within myself, and the days of affliction possess me.

17 Sa gabi sinasaksak ang aking mga buto sa loob ng aking katawan; ang mga sakit na nagpapahirap sa akin ay walang kapahingahan.

In the night my bone is pierced with sorrows: and they that feed upon me, do not sleep.

18 Hinablot ng malakas na pwersa ng Diyos ang aking kasuotan; binalutan ako nito tulad ng kwelyo ng aking tunika.

With the multitude of them my garment is consumed, and they have girded me about, as with the collar of my coat.

19 Inihagis niya ako sa putik; Naging tulad ako ng alabok at mga abo.

I am compared to dirt, and am likened to embers and ashes.

20 Umiiyak ako sa iyo, Diyos, pero hindi mo ako sinasagot; tumatayo ako pero tinitingnan mo lang ako.

I cry to thee, and thou hearest me not: I stand up, and thou dost not regard me.

21 Nagbago ka na at naging malupit sa akin; sa kapangyarihan ng iyong kamay ay pinapahirapan mo ako.

Thou art changed to be cruel toward me, and in the hardness of thy hand thou art against me.

22 Itinaas mo ako sa hangin at dinulot na tangayin ako nito; tinutunaw mo ako sa bagyo.

Thou hast lifted me up, and set me as it were upon the wind, and thou hast mightily dashed me.

23 Dahil alam kong dadalhin mo ako sa kamatayan, sa bahay na nakatadhana para sa lahat ng mga buhay na bagay.

I know that thou wilt deliver me to death, where a house is appointed for every one that liveth.

24 Pero, wala bang umaabot ng kaniyang kamay para humingi ng tulong kapag siya ay bumabagsak? Wala bang nasa kaguluhan na nagmakaawa para sa tulong?

But yet thou stretchest not forth thy hand to their consumption: and if they shall fall down thou wilt save.

25 Hindi ba ako umiyak para sa kaniya na nasa kaguluhan? Hindi ba ako nagdalamhati para sa taong nangangailangan?

I wept heretofore for him that was afflicted, and my soul had compassion on the poor.

26 Nang naghanap ako ng kabutihan, ang dumating ay kasamaan; nang ako ay naghintay para sa liwanag, sa halip ay dumating ang kadiliman.

I expected good things, and evils are come upon me: I waited for light, and darkness broke out.

27 Naguguluhan ang aking puso at hindi nagpapahinga; mga araw ng dalamhati ang dumating sa akin.

My inner parts have boiled without any rest, the days of affliction have prevented me.

28 Patuloy na nangingitim ang aking balat hindi dahil sa araw; tumatayo ako sa kapulungan at humihingi ng tulong.

I went mourning without indignation; I rose up, and cried in the crowd.

29 Ako ay kapatid ng asong gubat, isang kasama ng mga ostrich.

I was the brother of dragons, and companion of ostriches.

30 Maitim ang aking balat at natutuklap; nasunog sa init ang aking mga buto.

My skin is become black upon me, and my bones are dried up with heat.

31 Kaya ang aking alpa ay nakatono para sa mga kanta ng pagluluksa, ang aking plauta para sa pagkanta ng mga nananaghoy.

My harp is turned to mourning, and my organ into the voice of those that weep.