Job 3

1 Pagkatapos nito, binuksan ni Job ang kaniyang bibig at isinumpa ang araw ng kapanganakan niya.

After this Job opened his mouth, and cursed his day,

2 Sinabi niya,

And he said:

3 “Sana napuksa na lang ang araw na ipinanganak ako, ang gabi na binalitang 'isang sanggol na lalaki ang ipinanganak.'

Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said: A man child is conceived.

4 Sana napuno na lang ng kadiliman ang araw na iyon, huwag na sana itong maalala ng Diyos, o kaya sikatan pa ito ng araw.

Let that day be turned into darkness, let not God regard it from above, and let not the light shine upon it.

5 Sana angkinin na lang ito ng kadiliman at ng anino ng kamatayan; balutan na lang ng madilim na ulap at ang lahat na nagpapadilim sa umaga ay gawing mas kalagim-lagim.

Let darkness, and the shadow of death cover it, let a mist overspread it, and let it be wrapped up in bitterness.

6 At sa gabing iyon, hayaan na lang na makapal na kadiliman ang bumalot dito: huwag na itong hayaan na magalak sa mga araw ng taon, huwag na itong paabutin sa hustong bilang ng mga buwan.

Let a darksome whirlwind seize upon that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.

7 Masdan mo, sana naging baog na lang ang gabing iyon, at walang masayang tinig ang narinig.

Let that night be solitary, and not worthy of praise.

8 Hayaan na lang na isumpa ang araw na iyon ng mga marunong gumising sa Leviatan.

Let them curse it who curse the day. who are ready to raise up a leviathan:

9 Hayaan na ang mga bituin sa hating-gabi ay magdilim. Hayaan na maghanap ng liwanag ang araw na iyon pero walang matagpuan, o kaya ang mga talukap ng mga mata ay huwag nang makakita ng bukang liwayway,

Let the stars be darkened with the mist thereof: let it expect light and not see it, nor the rising of the dawning of the day:

10 dahil hindi nito sinara ang pintuan ng sinapupunan ng aking ina, ni itinago ang kaguluhan mula sa aking mga mata.

Because it shut not up the doors of the womb that bore me, nor took away evils from my eyes.

11 Bakit hindi pa ako namatay noong ako ay lumabas sa sinapupunan? Bakit hindi ko pa isinuko ang aking espiritu noong ako ay ipinagbubuntis pa lang ng aking ina?

Why did I not die in the womb, why did I not perish when I came out of the belly?

12 Bakit pa ako kinandong sa kaniyang mga tuhod? O tinanggap ng kaniyang didbdib para ako ay makasuso?

Why received upon the knees? why suckled at the breasts?

13 Dapat sana tahimik na akong nakahiga ngayon, nakatulog na sana ako at namamahinga

For now I should have been asleep and still, and should have rest in my sleep.

14 kasama ng mga hari at taga-payo sa lupa, na nagtayo ng mga puntod para sa kanilang mga sarili na ngayon ay gumuho na.

With kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes:

15 O kaya naman ay nakahiga na kasama ang mga prinsipe na minsan nang nagkaroon ng maraming ginto, na pinuno ang kanilang mga bahay ng pilak.

Or with princes, that possess gold, and All their houses with silver:

16 O kaya, patay na ako nang ipinanganak, tulad ng mga sanggol na hindi na nasilayan ang liwanag.

Or as a hidden untimely birth I should not be, or as they that being conceived have not seen the light.

17 Sa lugar na iyon, ang mga masasama ay wala nang kaguluhan, at ang mga pagod ay nakakapagpahinga.

There the wicked cease from tumult, and there the wearied in strength are at rest.

18 Na kung saan ang mga bilanggo ay nagkakasundo, hindi na nila maririnig ang boses ng mga tagapamahala sa kanila.

And they sometime bound together without disquiet, have not heard the voice of the oppressor.

19 Ang mga karaniwan at mga tanyag na tao ay naroroon, ang lingkod doon ay malaya mula sa kayang amo.

The small and great are there, and the servant is free from his master.

20 Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong naghihirap, bakit pa ibinigay ang buhay sa taong ang kaluluwa ay puno ng pait;

Why is light given to him that is in misery, and life to them that are in bitterness of soul?

21 ang taong gusto nang mamatay pero hindi mamatay-matay, ang taong naghahanap ng kamatayan higit pa sa paghahanap ng kayamanan?

That look for death, and it cometh not, as they that dig for a treasure:

22 Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong lubos na masaya at nagagalak kung hinahanap naman niya ay libingan?

And they rejoice exceedingly when they have found the grave.

23 Bakit ibinibigay ang liwanag sa isang taong inililihim ang kaniyang pamamaraan, isang tao kung saan naglagay ang Diyos ng mga bakod?

To a man whose way is hidden, and God hath surrounded him with darkness?

24 Dahil mas nangyayari ang aking hikbi kaysa kumain; ang aking panaghoy ay ibinubuhos na parang tubig.

Before I eat I sigh: and as overflowing waters, so is my roaring:

25 Dahil ang bagay na kinatatakutan ko ay dumating na sa akin; kung ano ang ikinatatakot ko ay narito na.

For the fear which I feared hath come upon me: and that which I was afraid of, hath befallen me.

26 Wala akong kaginhawaan, katahimikan at kapahingahan bagkus ang dumating sa akin ay kabalisahan.

Have I not dissembled? have I not kept silence? have I not been quiet? and indignation is come upon me.