Job 3

1 Pagkatapos nito, binuksan ni Job ang kaniyang bibig at isinumpa ang araw ng kapanganakan niya.

Then, opening his mouth, and cursing the day of his birth,

2 Sinabi niya,

Job made answer and said,

3 “Sana napuksa na lang ang araw na ipinanganak ako, ang gabi na binalitang 'isang sanggol na lalaki ang ipinanganak.'

Let destruction take the day of my birth, and the night on which it was said, A man child has come into the world.

4 Sana napuno na lang ng kadiliman ang araw na iyon, huwag na sana itong maalala ng Diyos, o kaya sikatan pa ito ng araw.

That day — let it be dark; let not God take note of it from on high, and let not the light be shining on it;

5 Sana angkinin na lang ito ng kadiliman at ng anino ng kamatayan; balutan na lang ng madilim na ulap at ang lahat na nagpapadilim sa umaga ay gawing mas kalagim-lagim.

Let the dark and the black night take it for themselves; let it be covered with a cloud; let the dark shades of day send fear on it.

6 At sa gabing iyon, hayaan na lang na makapal na kadiliman ang bumalot dito: huwag na itong hayaan na magalak sa mga araw ng taon, huwag na itong paabutin sa hustong bilang ng mga buwan.

That night — let the thick dark take it; let it not have joy among the days of the year; let it not come into the number of the months.

7 Masdan mo, sana naging baog na lang ang gabing iyon, at walang masayang tinig ang narinig.

As for that night, let it have no fruit; let no voice of joy be sounded in it;

8 Hayaan na lang na isumpa ang araw na iyon ng mga marunong gumising sa Leviatan.

Let it be cursed by those who put a curse on the day; who are ready to make Leviathan awake.

9 Hayaan na ang mga bituin sa hating-gabi ay magdilim. Hayaan na maghanap ng liwanag ang araw na iyon pero walang matagpuan, o kaya ang mga talukap ng mga mata ay huwag nang makakita ng bukang liwayway,

Let its morning stars be dark; let it be looking for light, but may it not have any; let it not see the eyes of the dawn.

10 dahil hindi nito sinara ang pintuan ng sinapupunan ng aking ina, ni itinago ang kaguluhan mula sa aking mga mata.

Because it did not keep the doors of my mother's body shut, so that trouble might be veiled from my eyes.

11 Bakit hindi pa ako namatay noong ako ay lumabas sa sinapupunan? Bakit hindi ko pa isinuko ang aking espiritu noong ako ay ipinagbubuntis pa lang ng aking ina?

Why did death not take me when I came out of my mother's body, why did I not, when I came out, give up my last breath?

12 Bakit pa ako kinandong sa kaniyang mga tuhod? O tinanggap ng kaniyang didbdib para ako ay makasuso?

Why did the knees take me, or why the breasts that they might give me milk?

13 Dapat sana tahimik na akong nakahiga ngayon, nakatulog na sana ako at namamahinga

For then I might have gone to my rest in quiet, and in sleep have been in peace,

14 kasama ng mga hari at taga-payo sa lupa, na nagtayo ng mga puntod para sa kanilang mga sarili na ngayon ay gumuho na.

With kings and the wise ones of the earth, who put up great houses for themselves;

15 O kaya naman ay nakahiga na kasama ang mga prinsipe na minsan nang nagkaroon ng maraming ginto, na pinuno ang kanilang mga bahay ng pilak.

Or with rulers who had gold, and whose houses were full of silver;

16 O kaya, patay na ako nang ipinanganak, tulad ng mga sanggol na hindi na nasilayan ang liwanag.

Or as a child dead at birth I might never have come into existence; like young children who have not seen the light.

17 Sa lugar na iyon, ang mga masasama ay wala nang kaguluhan, at ang mga pagod ay nakakapagpahinga.

There the passions of the evil are over, and those whose strength has come to an end have rest.

18 Na kung saan ang mga bilanggo ay nagkakasundo, hindi na nila maririnig ang boses ng mga tagapamahala sa kanila.

There the prisoners are at peace together; the voice of the overseer comes not again to their ears.

19 Ang mga karaniwan at mga tanyag na tao ay naroroon, ang lingkod doon ay malaya mula sa kayang amo.

The small and the great are there, and the servant is free from his master.

20 Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong naghihirap, bakit pa ibinigay ang buhay sa taong ang kaluluwa ay puno ng pait;

Why does he give light to him who is in trouble, and life to the bitter in soul;

21 ang taong gusto nang mamatay pero hindi mamatay-matay, ang taong naghahanap ng kamatayan higit pa sa paghahanap ng kayamanan?

To those whose desire is for death, but it comes not; who are searching for it more than for secret wealth;

22 Bakit pa ibinigay ang liwanag sa isang taong lubos na masaya at nagagalak kung hinahanap naman niya ay libingan?

Who are glad with great joy, and full of delight when they come to their last resting-place;

23 Bakit ibinibigay ang liwanag sa isang taong inililihim ang kaniyang pamamaraan, isang tao kung saan naglagay ang Diyos ng mga bakod?

To a man whose way is veiled, and who is shut in by God?

24 Dahil mas nangyayari ang aking hikbi kaysa kumain; ang aking panaghoy ay ibinubuhos na parang tubig.

In place of my food I have grief, and cries of sorrow come from me like water.

25 Dahil ang bagay na kinatatakutan ko ay dumating na sa akin; kung ano ang ikinatatakot ko ay narito na.

For I have a fear and it comes on me, and my heart is greatly troubled.

26 Wala akong kaginhawaan, katahimikan at kapahingahan bagkus ang dumating sa akin ay kabalisahan.

I have no peace, no quiet, and no rest; nothing but pain comes on me.