< Job 29 >
1 Muling nagsalita si Job at sinabi,
Giobbe continuò a pronunziare le sue sentenze e disse:
2 “O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,
Oh, potessi tornare com'ero ai mesi di un tempo, ai giorni in cui Dio mi proteggeva,
3 nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.
quando brillava la sua lucerna sopra il mio capo e alla sua luce camminavo in mezzo alle tenebre;
4 O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,
com'ero ai giorni del mio autunno, quando Dio proteggeva la mia tenda,
5 nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,
quando l'Onnipotente era ancora con me e i giovani mi stavano attorno;
6 nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!
quando mi lavavo in piedi nel latte e la roccia mi versava ruscelli d'olio!
7 Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,
Quando uscivo verso la porta della città e sulla piazza ponevo il mio seggio:
8 natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.
vedendomi, i giovani si ritiravano e i vecchi si alzavano in piedi;
9 Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.
i notabili sospendevano i discorsi e si mettevan la mano sulla bocca;
10 Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.
la voce dei capi si smorzava e la loro lingua restava fissa al palato;
11 Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin
con gli orecchi ascoltavano e mi dicevano felice, con gli occhi vedevano e mi rendevano testimonianza,
12 dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.
perché soccorrevo il povero che chiedeva aiuto, l'orfano che ne era privo.
13 Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.
La benedizione del morente scendeva su di me e al cuore della vedova infondevo la gioia.
14 Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.
Mi ero rivestito di giustizia come di un vestimento; come mantello e turbante era la mia equità.
15 Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.
Io ero gli occhi per il cieco, ero i piedi per lo zoppo.
16 Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.
Padre io ero per i poveri ed esaminavo la causa dello sconosciuto;
17 Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.
rompevo la mascella al perverso e dai suoi denti strappavo la preda.
18 Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.
Pensavo: «Spirerò nel mio nido e moltiplicherò come sabbia i miei giorni».
19 Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.
La mia radice avrà adito alle acque e la rugiada cadrà di notte sul mio ramo.
20 Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;
La mia gloria sarà sempre nuova e il mio arco si rinforzerà nella mia mano.
21 Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.
Mi ascoltavano in attesa fiduciosa e tacevano per udire il mio consiglio.
22 Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.
Dopo le mie parole non replicavano e su di loro scendevano goccia a goccia i miei detti.
23 Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.
Mi attendevano come si attende la pioggia e aprivano la bocca come ad acqua primaverile.
24 Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.
Se a loro sorridevo, non osavano crederlo, né turbavano la serenità del mio volto.
25 Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.
Indicavo loro la via da seguire e sedevo come capo, e vi rimanevo come un re fra i soldati o come un consolatore d'afflitti.