Job 29
1 Muling nagsalita si Job at sinabi,
Moreover Job continued his parable, and said,
2 “O, na ako ay parang noong mga nakalipas na mga buwan nang pinapangalagaan ako ng Diyos,
Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;
3 nang lumiwanag ang kaniyang ilawan sa aking ulo, at nang lumakad ako sa kadilimang ginagabayan ng kaniyang liwanag.
When his candle shined upon my head, and when by his light I walked through darkness;
4 O, kung katulad lang sana ako noong nasa kahinugan pa ng aking mga araw nang ang pagkakaibigan ng Diyos ay nasa aking tolda,
As I was in the days of my youth, when the secret of God was upon my tabernacle;
5 nang kapiling ko pa ang Makapangyarihan, at ang aking mga anak ay nakapaligid sa akin,
When the Almighty was yet with me, when my children were about me;
6 nang ang aking landas ay umaapaw sa gatas, at ibinubuhos sa akin ng bato ang mga batis ng langis!
When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;
7 Nang lumabas ako patungo sa tarangkahan ng lungsod, nang naupo ako sa aking lugar sa plasa,
When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street!
8 natanaw ako ng mga kabataang lalaki at pinanatili ang kanilang distansya mula sa akin bilang tanda ng paggalang, at ang mga matatanda ay tumindig at tumayo para sa akin.
The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up.
9 Dati ay itinitigil ng mga prinsipe ang kanilang usapan kapag dumadating ako; tinatakpan nila ng kanilang kamay ang kanilang mga bibig.
The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth.
10 Tumahimik ang mga boses ng mga maharlilka, at kumapit ang kanilang dila sa bubong ng kanilang mga bibig.
The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.
11 Dahil matapos akong marinig ng kanilang mga tainga, pagpapalain nila ako; matapos akong makita ng kanilang mga mata, nagpapatotoo sila at sumasang-ayon sa akin
When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me:
12 dahil dati ay sinasagip ko ang taong mahirap na sumisigaw, pati na ang lahat ng mga walang ama, na walang sinumang tutulong sa kaniya.
Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him.
13 Ang pagpapala ng taong malapit nang masawi ay dumarating sa akin; dinulot kong kumanta ang puso ng biyuda dahil sa kagalakan.
The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow's heart to sing for joy.
14 Sinuot ko ang katuwiran, at dinamitan ako nito; ang katarungan ko ay tulad ng isang kasuotan at isang turban.
I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem.
15 Naging mga mata ako ng mga bulag; naging mga paa ako ng mga pilay.
I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.
16 Naging isang ama ako ng mga nangangailangan; sinusuri ko ang kaso kahit na ng isang hindi ko kilala.
I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out.
17 Binasag ko ang mga panga ng masama; hinalbot ko ang biktima mula sa pagitan ng kaniyang mga ngipin.
And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.
18 Pagkatapos sinabi ko, “Mamamatay ako sa aking pugad; pararamihin ko ang aking mga araw tulad ng mga butil ng buhangin.
Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.
19 Umaabot ang aking mga ugat sa mga tubig, at nasa mga sanga ko ang hamog buong gabi.
My root was spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.
20 Ang parangal sa akin ay laging sariwa, at ang pana ng aking kalakasan ay laging bago sa aking kamay;
My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand.
21 Sa akin nakinig ang mga tao; hinintay nila ako; nanatili silang tahimik para marinig ang aking payo.
Unto me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.
22 Matapos kong sabihin ang aking mga salita, hindi na sila muling nagsalita; ang aking pananalita ay pumatak sa kanila tulad ng tubig.
After my words they spoke not again; and my speech dropped upon them.
23 Lagi nila akong hinihintay na parang paghintay nila sa ulan; ibinuka nila nang malaki ang kanilang bibig para inumin ang aking mga salita, gaya ng ginagawa nila para sa ulan sa panahon ng tag-araw.
And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.
24 Ngumiti ako sa kanila nang hindi nila ito inasahan; hindi nila tinanggihan ang liwanag ng aking mukha.
If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.
25 Pinili ko ang kanilang landas at umupo bilang kanilang hepe; namuhay akong tulad ng isang hari sa kaniyang hukbo, tulad ng isang umaaliw sa mga taong nagdadalamhati sa isang libing.
I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforts the mourners.
