Job 19
1 Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
And Job answereth and saith: —
2 “Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
Till when do ye afflict my soul, And bruise me with words?
3 Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
These ten times ye put me to shame, ye blush not. Ye make yourselves strange to me —
4 Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
And also — truly, I have erred, With me doth my error remain.
5 Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
If, truly, over me ye magnify yourselves, And decide against me my reproach;
6 kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
Know now, that God turned me upside down, And His net against me hath set round,
7 Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
Lo, I cry out — violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.
8 Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
My way He hedged up, and I pass not over, And on my paths darkness He placeth.
9 Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
Mine honour from off me He hath stripped, And He turneth the crown from my head.
10 Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
He breaketh me down round about, and I go, And removeth like a tree my hope.
11 Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
And He kindleth against me His anger, And reckoneth me to Him as His adversaries.
12 Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
Come in do His troops together, And they raise up against me their way, And encamp round about my tent.
13 Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
My brethren from me He hath put far off, And mine acquaintances surely Have been estranged from me.
14 Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
Ceased have my neighbours And my familiar friends have forgotten me,
15 Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
Sojourners of my house and my maids, For a stranger reckon me: An alien I have been in their eyes.
16 Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
To my servant I have called, And he doth not answer, With my mouth I make supplication to him.
17 Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
My spirit is strange to my wife, And my favours to the sons of my [mother's] womb.
18 Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.
19 Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
Abominate me do all the men of my counsel, And those I have loved, Have been turned against me.
20 Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
To my skin and to my flesh Cleaved hath my bone, And I deliver myself with the skin of my teeth.
21 Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
Pity me, pity me, ye my friends, For the hand of God hath stricken against me.
22 Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
Why do you pursue me as God? And with my flesh are not satisfied?
23 O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
Who doth grant now, That my words may be written? Who doth grant that in a book they may be graven?
24 O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
With a pen of iron and lead — For ever in a rock they may be hewn.
25 Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
That — I have known my Redeemer, The Living and the Last, For the dust he doth rise.
26 pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
And after my skin hath compassed this [body], Then from my flesh I see God:
27 Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
Whom I — I see on my side, And mine eyes have beheld, and not a stranger, Consumed have been my reins in my bosom.
28 Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
But ye say, 'Why do we pursue after him?' And the root of the matter hath been found in me.
29 matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
Be ye afraid because of the sword, For furious [are] the punishments of the sword, That ye may know that [there is] a judgment.
