Job 19
1 Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
Then Job answered and said,
2 “Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
How long will ye vex my soul, and break me in pieces with words?
3 Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
These ten times have ye reproached me: ye are not ashamed [that] ye make yourselves strange to me.
4 Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
And be it indeed [that] I have erred, my error remaineth with myself.
5 Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
If indeed ye will magnify [yourselves] against me, and plead against me my reproach:
6 kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
Know now that God hath overthrown me, and hath encompassed me with his net.
7 Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
Behold, I cry out of wrong, but I am not heard: I cry aloud, but [there is] no judgment.
8 Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
He hath fenced up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
9 Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
He hath stripped me of my glory, and taken the crown [from] my head.
10 Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
He hath destroyed me on every side, and I am gone: and my hope hath he removed like a tree.
11 Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
He hath also kindled his wrath against me, and he counteth me to him as [one of] his enemies.
12 Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
His troops come together, and raise up their way against me, and encamp around my tabernacle.
13 Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
He hath put my brethren far from me, and my acquaintance are verily estranged from me.
14 Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
My kinsmen have failed, and my familiar friends have forgotten me.
15 Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
They that dwell in my house, and my maids, count me for a stranger: I am an alien in their sight.
16 Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
I called my servant, and he gave [me] no answer; I entreated him with my mouth.
17 Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
My breath is strange to my wife, though I entreated for the children's [sake] of my own body.
18 Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
Yes, young children despised me; I arose, and they spoke against me.
19 Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
All my intimate friends abhorred me: and they whom I loved are turned against me.
20 Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
My bone cleaveth to my skin and to my flesh, and I have escaped with the skin of my teeth.
21 Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
Have pity upon me, have pity upon me, O ye my friends; for the hand of God hath touched me.
22 Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
23 O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
Oh that my words were now written! oh that they were printed in a book!
24 O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
That they were graven with an iron pen in lead, in the rock for ever!
25 Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
For I know [that] my redeemer liveth, and [that] he will stand at the latter [day] upon the earth:
26 pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
And [though] after my skin [worms] destroy this [body], yet in my flesh shall I see God:
27 Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
Whom I shall see for myself, and my eyes shall behold, and not another; [though] my reins be consumed within me.
28 Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
But ye would say, Why persecute we him, seeing the root of the matter is found in me?
29 matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
Be ye afraid of the sword: for wrath [bringeth] the punishments of the sword, that ye may know [there] is a judgment.
