Job 19
1 Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,
And Job answers and says:
2 “Hanggang kailan ninyo ako pahihirapan at babasagin ng pira-piraso na may mga salita?
“Until when do you afflict my soul, And bruise me with words?
3 Sampung beses ninyo na akong pinagsasabihan; hindi kayo nahihiya na pinagmamalupitan ninyo ako.
These ten times you put me to shame, you do not blush. You make yourselves strange to me—
4 Kung totoo nga na nagkasala ako, mananatiling panagutan ko ang aking pagkakamali.
And also—truly, I have erred, My error remains with me.
5 Kung totoo nga na magmamalaki kayo laban sa akin at mapaniwala ang lahat ng mga tao na nagkasala ako,
If, truly, you magnify yourselves over me, And decide my reproach against me;
6 kung gayon dapat alam ninyo na ginawan ako ng mali ng Diyos at nahuli ako sa kaniyang lambat.
Know now, that God turned me upside down, And has set around His net against me,
7 Tingnan ninyo, sumisigaw ako na ginawan ako ng mali, pero hindi ako narinig; nanawagan ako ng tulong, pero walang katarungan.
Behold, I cry out—violence, and am not answered, I cry aloud, and there is no judgment.
8 Pinaderan niya ang aking daanan para hindi ako makatawid, at pinadilim niya ang aking nilalakaran.
He hedged up my way, and I do not pass over, And He places darkness on my paths.
9 Hinubad niya ang aking karangalan, at kinuha niya ang korona mula sa ulo ko.
He has stripped my honor from off me, And He turns the crown from my head.
10 Giniba niya ako sa bawat dako, at naglaho na ako; binunot niya ang aking mga pag-asa katulad ng isang puno.
He breaks me down all around, and I go, And removes my hope like a tree.
11 Pinasiklab din niya ang kaniyang galit laban sa akin; tinuturing niya ako bilang isa sa kaniyang mga kaaway.
And He kindles His anger against me, And reckons me to Him as His adversaries.
12 Nagtitipon ang mga hukbo niya, nagtayo sila ng tungtungan na panlusob laban sa akin at nagkampo sa paligid ng aking tolda.
His troops come in together, And they raise up their way against me, And encamp around my tent.
13 Nilayo niya mula sa akin ang mga kapatid ko, nilayo niya ako mula sa aking mga kakilala.
He has put my brothers far off from me, And my acquaintances have surely been estranged from me.
14 Binigo ako ng aking mga kamag-anak; kinalimutan na ako ng malapit kong mga kaibigan.
My neighbors have ceased And my familiar friends have forgotten me,
15 Ang mga taong minsang tumuloy sa bahay ko bilang panauhin pati na ang mga lingkod kong babae ay itinuring akong ibang tao; isa akong dayuhan sa paningin nila.
Sojourners of my house and my maids, Reckon me for a stranger; I have been an alien in their eyes.
16 Nananawagan ako sa aking lingkod, pero hindi niya ako tinutugon kahit na nagmamakaawa ako sa pamamagitan ng aking bibig.
I have called to my servant, And he does not answer, With my mouth I make supplication to him.
17 Nakasusulasok sa asawa ko ang aking paghinga; nakapandidiri ang aking panawagan sa sariling kong mga kapatid na lalaki at babae.
My spirit is strange to my wife, And my favors to the sons of my [mother’s] womb.
18 Kahit ang mga bata ay kinasusuklaman ako; kung babangon ako para magsalita, pinagsasalitaan nila ako.
Also sucklings have despised me, I rise, and they speak against me.
19 Kinamumuhian ako ng lahat ng aking mga kaibigan; tinalikuran ako ng lahat ng mga minamahal ko.
All the men of my counsel detest me, And those I have loved, Have been turned against me.
20 Nakakapit ang mga buto ko sa aking balat at laman; buto't balat na lamang ang natitira sa akin.
To my skin and to my flesh My bone has cleaved, And I deliver myself with the skin of my teeth.
21 Maawa kayo sa akin, maawa kayo sa akin, mga kaibigan ko, dahil hinawakan ako ng kamay ng Diyos. Bakit ninyo ako inaapi na parang kayo ang Diyos?
Pity me, pity me, you my friends, For the hand of God has struck against me.
22 Bakit hindi pa kayo nasisiyahan sa pag-ubos ng laman ko?
Why do you pursue me as God? And are not satisfied with my flesh?
23 O, sana ay maisulat na ngayon ang mga sinasabi ko! O, sana maitala sa aklat ang mga ito!
Who grants now, that my words may be written? Who grants that they may be inscribed in a scroll?
24 O, sana ay magpakailanmang maiukit ito ng bakal na panulat at tingga sa isang bato!
With a pen of iron and lead—They may be hewn in a rock forever.
25 Pero para sa akin, alam ko na nabubuhay ang aking Manunubos, at balang araw ay tatayo siya sa daigdig;
That—I have known my Redeemer, The Living and the Last, For He raises the dust.
26 pagkatapos mawasak ang balat ko, iyon ay, ang aking katawan, saka makikita ko ang Diyos sa aking pangangatawan.
And after my skin has surrounded this [body], Then from my flesh I see God—
27 Makikita ko siya, ako mismo ang makakakita sa kaniya sa aking tabi; makikita siya ng aking mga mata, at hindi bilang isang dayuhan. Bibigay ang lamang-loob ko.
Whom I see on my side, And my eyes have beheld, and not a stranger, My reins have been consumed in my bosom.
28 Kung sinasabi ninyo, 'Paano natin siya pahihirapan! Nasa kaniya ang ugat ng kaniyang mga kaguluhan',
But you say, Why do we pursue after him? And the root of the matter has been found in me.
29 matakot kayo sa espada, dahil ang poot ang nagdadala ng kaparusahan ng espada, para malaman ninyo na mayroong paghahatol.”
Be afraid because of the sword, For the punishments of the sword [are] furious, That you may know that [there is] a judgment.”
