Job 16

1 Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,

Then answered Job, and said,

2 “Narinig ko ang maraming ganoong mga bagay; kayong lahat ay nakakainis na mga tagapag-aliw.

I have heard many things such as these: troublesome comforters are ye all.

3 May katapusan ba ang mga walang saysay na mga salita? Ano ang nangyayari sa iyo na ganito ang iyong sagot?

Shall there be any end to words of wind? or what compelleth thee that thou shouldst answer?

4 Maaari din akong magsalita tulad ng ginagawa mo, kung ikaw ay nasa aking kinalalagyan; maaari kong tipunin at pagsama-samahin ang mga salita laban sa iyo at ilingin ang aking ulo sa iyo nang may pangungutya.

I also could well speak as ye do: if your soul were but in my soul's stead, I could overwhelm you with words, and could shake my head at you.

5 O, paano ko palalakasin ang loob mo gamit ang aking bibig! Paano ko mapapagaan ang iyong pighati gamit ang aking mga labi!

But I would strengthen you with my mouth, and the condolence of my lips should restrain [your grief].

6 Kung magsasalita ako, ang aking pighati ay hindi mababawasan; kung hindi ako magsasalita, paano ako matutulungan?

Though I were to speak, my pain would not be restrained; and though I should forbear, what will go away from me?

7 Pero ngayon, O Diyos, pinahirapan mo ako; pinabayaan mo ang buong pamilya ko.

But now he hath made me weary: thou hast made desolate all my company.

8 Ginawa mo akong matuyo, na sa sarili nito ay isang saksi laban sa akin; ang pagpayat ng aking katawan ay tumatayo laban sa akin, at nagpapatotoo ito laban sa aking mukha.

And thou hast filled me with wrinkles, they are my witnesses; and my leanness riseth up for me, giveth its testimony to my face.

9 Sa matinding galit ng Diyos nilupig at inusig niya ako; nagngangalit siya sa akin gamit ang kaniyang ngipin; ipinako ng kaaway ang kaniyang paningin sa akin habang sinisira niya ako.

In his wrath he teareth me to pieces, and assaileth me: he gnasheth over me with his teeth; my adversary sendeth threatening looks at me.

10 Napanganga sa akin ang mga tao; sinampal niya ako nang may mapanisi sa pisngi; sila ay nagsama-samang nagtipon laban sa akin.

They now open wide against me their mouth; reproachfully they smite my cheek: altogether do they assemble against me.

11 Ibinigay ako ng Diyos sa taong hindi maka-diyos, at inihagis ako sa kamay ng masamang tao.

God hath surrendered me to the unjust, and cast me down into the hands of the wicked.

12 Nasa kaginhawahan ako at sinira niya ako. Tunay nga, hinalbot ako sa leeg at binasag ako ng pira-piraso; inilagay niya rin ako bilang kaniyang puntirya.

I was at ease, but he hath crushed me; he hath also grasped me by the neck, and shaken me to pieces, and set me up unto himself as a mark;

13 Pinalibutan ako ng kaniyang tagapana; O Diyos tinusok mo ang aking laman-loob at hindi ako kinaawaan; pinalabas niya ang aking bituka sa lupa.

His archers encompass me round about; he cleaveth my reins sunder, and doth not pity; he poureth out upon the ground my gall;

14 Dinurog niya ng paulit-ulit ang aking pader; tumakbo siya tulad ng isang mandirigma.

He breaketh me down with breach upon breach; he runneth against me like a mighty man.

15 Tinahi ko ang sako sa aking balat; sinaksak ko sa lupa ang aking sungay.

Sackcloth have I sewed upon my skin, and my horn I roll in the dust.

16 Mamula-mula ang aking mukha sa pag-iyak; nasa pilik-mata ko ang anino ng kamatayan

My face gloweth from weeping, and on my eyelids resteth the shadow of death:

17 bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking panalangin ay dalisay.

Not because any violence is in my hands, and while my prayer is pure.

18 O lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo; hayaan ang aking iyak ay walang lugar ng kapahingahan.

Earth! do thou not cover up my blood, and let no place restrain my cry.

19 Kahit ngayon, tingnan mo, ang aking saksi ay nasa langit; siyang mananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

Even now, behold, my witness is in the heavens, and one that testifieth for me is on high.

20 Hinahamak ako ng aking mga kaibigan, pero umiiyak ko sa Diyos.

Are my friends my defenders? unto God my eye poureth out [its tears].

21 Hiniling ko sa saksi ng kalangitang iyon na makipagtalo para sa taong ito kasama ang Diyos tulad ng isang tao na ginagawa sa kaniyang kapwa!

And oh that a man might plead with God, as one son of earth with the other!

22 Nang lumipas ang ilang taon, pupunta ako sa isang lugar na hindi na ako babalik.

For when the numbered years are passed, then must I travel a path whence I cannot return.