Job 16

1 Pagkatapos sumagot si Job at sinabi,

And Job made answer and said,

2 “Narinig ko ang maraming ganoong mga bagay; kayong lahat ay nakakainis na mga tagapag-aliw.

Such things have frequently come to my ears: you are comforters who only give trouble.

3 May katapusan ba ang mga walang saysay na mga salita? Ano ang nangyayari sa iyo na ganito ang iyong sagot?

May words which are like the wind be stopped? or what is troubling you to make answer to them?

4 Maaari din akong magsalita tulad ng ginagawa mo, kung ikaw ay nasa aking kinalalagyan; maaari kong tipunin at pagsama-samahin ang mga salita laban sa iyo at ilingin ang aking ulo sa iyo nang may pangungutya.

It would not be hard for me to say such things if your souls were in my soul's place; joining words together against you, and shaking my head at you:

5 O, paano ko palalakasin ang loob mo gamit ang aking bibig! Paano ko mapapagaan ang iyong pighati gamit ang aking mga labi!

I might give you strength with my mouth, and not keep back the comfort of my lips.

6 Kung magsasalita ako, ang aking pighati ay hindi mababawasan; kung hindi ako magsasalita, paano ako matutulungan?

If I say what is in my mind, my pain becomes no less: and if I keep quiet, how much of it goes from me?

7 Pero ngayon, O Diyos, pinahirapan mo ako; pinabayaan mo ang buong pamilya ko.

But now he has overcome me with weariness and fear, and I am in the grip of all my trouble.

8 Ginawa mo akong matuyo, na sa sarili nito ay isang saksi laban sa akin; ang pagpayat ng aking katawan ay tumatayo laban sa akin, at nagpapatotoo ito laban sa aking mukha.

It has come up as a witness against me, and the wasting of my flesh makes answer to my face.

9 Sa matinding galit ng Diyos nilupig at inusig niya ako; nagngangalit siya sa akin gamit ang kaniyang ngipin; ipinako ng kaaway ang kaniyang paningin sa akin habang sinisira niya ako.

I am broken by his wrath, and his hate has gone after me; he has made his teeth sharp against me: my haters are looking on me with cruel eyes;

10 Napanganga sa akin ang mga tao; sinampal niya ako nang may mapanisi sa pisngi; sila ay nagsama-samang nagtipon laban sa akin.

Their mouths are open wide against me; the blows of his bitter words are falling on my face; all of them come together in a mass against me.

11 Ibinigay ako ng Diyos sa taong hindi maka-diyos, at inihagis ako sa kamay ng masamang tao.

God gives me over to the power of sinners, sending me violently into the hands of evil-doers.

12 Nasa kaginhawahan ako at sinira niya ako. Tunay nga, hinalbot ako sa leeg at binasag ako ng pira-piraso; inilagay niya rin ako bilang kaniyang puntirya.

I was in comfort, but I have been broken up by his hands; he has taken me by the neck, shaking me to bits; he has put me up as a mark for his arrows.

13 Pinalibutan ako ng kaniyang tagapana; O Diyos tinusok mo ang aking laman-loob at hindi ako kinaawaan; pinalabas niya ang aking bituka sa lupa.

His bowmen come round about me; their arrows go through my body without mercy; my life is drained out on the earth.

14 Dinurog niya ng paulit-ulit ang aking pader; tumakbo siya tulad ng isang mandirigma.

I am broken with wound after wound; he comes rushing on me like a man of war.

15 Tinahi ko ang sako sa aking balat; sinaksak ko sa lupa ang aking sungay.

I have made haircloth the clothing of my skin, and my horn is rolled in the dust.

16 Mamula-mula ang aking mukha sa pag-iyak; nasa pilik-mata ko ang anino ng kamatayan

My face is red with weeping, and my eyes are becoming dark;

17 bagaman walang karahasan sa aking mga kamay, at ang aking panalangin ay dalisay.

Though my hands have done no violent acts, and my prayer is clean.

18 O lupa, huwag mong tabunan ang aking dugo; hayaan ang aking iyak ay walang lugar ng kapahingahan.

O earth, let not my blood be covered, and let my cry have no resting-place!

19 Kahit ngayon, tingnan mo, ang aking saksi ay nasa langit; siyang mananagot sa akin ay nasa kaitaasan.

Even now my witness is in heaven, and the supporter of my cause is on high.

20 Hinahamak ako ng aking mga kaibigan, pero umiiyak ko sa Diyos.

My friends make sport of me; to God my eyes are weeping,

21 Hiniling ko sa saksi ng kalangitang iyon na makipagtalo para sa taong ito kasama ang Diyos tulad ng isang tao na ginagawa sa kaniyang kapwa!

So that he may give decision for a man in his cause with God, and between a son of man and his neighbour.

22 Nang lumipas ang ilang taon, pupunta ako sa isang lugar na hindi na ako babalik.

For in a short time I will take the journey from which I will not come back.