Job 10

1 Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Mon âme est dégoûtée de la vie, je veux donner un libre cours à mes plaintes, parler dans l’amertume de mon cœur.

2 Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.

Je dirai à Dieu: "Ne me traite pas en criminel, fais-moi connaître tes griefs contre moi."

3 Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?

Prends-tu plaisir à accabler, à repousser l’œuvre de tes mains, tandis que tu favorises de ta lumière les desseins des méchants?

4 Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?

As-tu des yeux de chair? Vois-tu de la même façon que voient les hommes?

5 Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,

Tes jours sont-ils comme les jours des hommes? Tes années sont-elles comme celles des mortels,

6 na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,

pour que tu recherches mes fautes et t’enquières de mes péchés?

7 kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?

Tu sais pourtant que je ne suis pas coupable, et que nul ne peut se sauver de ta main.

8 Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.

Ce sont tes mains qui ont pris soin de me former, de me façonner de toutes pièces, et tu me détruirais!

9 Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?

Souviens-toi que tu m’as pétri comme de l’argile, et tu me ferais rentrer dans la poussière!

10 Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?

Ne m’as-tu pas rendu liquide comme le lait, puis affermi comme le fromage?

11 Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.

Tu m’as revêtu de peau et de chair, tu m’as entrelacé d’os et de nerfs.

12 Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.

Tu m’as octroyé vie et bonté, et tes soins vigilants ont préservé mon souffle.

13 Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:

Et voici ce que tu tenais en réserve dans ton cœur! Je sais bien que telle était ta pensée:

14 na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.

tu voulais me prendre sur le fait si je prévariquais, et ne me pardonner aucune faute!

15 Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.

Devenu coupable, malheur à moi! Innocent même, je n’ose lever la tête, rassasié de honte et témoin de ma misère.

16 Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.

Si je la redresse, tu me pourchasses comme un lion; sans relâche, tu fais éclater ta puissance à mes dépens.

17 Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.

Tu m’opposes constamment de nouveaux témoins, tu redoubles de colère contre moi; je suis en butte à des armées se relayant tour à tour.

18 Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.

Pourquoi m’as-tu tiré du sein qui me portait? J’Expirais, et aucun œil ne m’aurait vu.

19 hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.

Je serais comme si je n’avais jamais été; au sortir du ventre de ma mère j’étais conduit au tombeau.

20 Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga

Ah! Mes jours sont peu de chose; cesse donc de t’acharner contre moi, pour que je puisse reprendre un peu haleine,

21 bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,

avant que je m’en aille, sans espoir de retour, dans la terre des ténèbres et des ombres du trépas,

22 ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””

terre où le crépuscule ressemble à la nuit opaque, où règnent les ombres épaisses et le désordre, et où la lumière même est un amas de ténèbres.