Job 10

1 Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.

Weary in my soul, I will pour my words with groans upon him: I will speak being straitened in the bitterness of my soul.

2 Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.

And I will say to the Lord, Do not teach me to be impious; and therefore have you thus judged me?

3 Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?

Is it good before you if I be unrighteous? for you have disowned the work of your hands, and attended to the counsel of the ungodly.

4 Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?

Or do you see as a mortal sees? or will you look as a man sees?

5 Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,

Or is your life human, or your years [the years] of a man,

6 na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,

that you have enquired into mine iniquity, and searched out my sins?

7 kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?

For you know that I have not committed iniquity: but who is he that can deliver out of your hands?

8 Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.

Your hands have formed me and made me; afterwards you did change [your mind], and strike me.

9 Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?

Remember that you have made me [as] clay, and you do turn me again to earth.

10 Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?

Hast you not poured me out like milk, and curdled me like cheese?

11 Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.

And you did clothe me with skin and flesh, and frame me with bones and sinews.

12 Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.

And you did bestow upon me life and mercy, and your oversight has preserved my spirit.

13 Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:

Having these things in yourself, I know that you can do all things; for nothing is impossible with you.

14 na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.

And if I should sin, you watch me; and you have not cleared me from iniquity.

15 Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.

Or if I should be ungodly, woe is me: and if I should be righteous, I can’t lift myself up, for I am full of dishonor.

16 Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.

For I am hunted like a lion for slaughter; for again you have changed and are terribly destroying me;

17 Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.

renewing against me my torture: and you have dealt with me in great anger, and you have brought trials upon me.

18 Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.

Why then did you bring me out of the womb? and why did I not die, and no eye see me,

19 hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.

and I become as if I had not been? for why was I not carried from the womb to the grave?

20 Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga

Is not the time of my life short? suffer me to rest a little,

21 bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,

before I go whence I shall not return, to a land of darkness and gloominess;

22 ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””

to a land of perpetual darkness, where there is no light, neither [can any one] see the life of mortals.