Job 10

1 Napapagod ako sa aking buhay; magbibigay ako ng malayang pagpapahayag sa aking hinaing; magsasalita ako sa kapaitan ng aking kaluluwa.

My soul is weary of my life. I will give free reign to my complaint. I will speak in the bitterness of my soul.

2 Sasabihin ko sa Diyos, huwag mo akong basta isumpa; ipakita mo kung bakit mo ako inaakusahan.

I will say to God, Do not condemn me. Show me why thou contend with me.

3 Makakabuti ba para sa iyo na ako ay iyong apihin, na kasuklaman ang mga gawa ng iyong mga kamay habang ikaw ay nakangiti sa mga plano ng masasama?

Is it good to thee that thou should oppress, that thou should despise the work of thy hands, and shine upon the counsel of the wicked?

4 Mayroon ka bang mga mata? Nakakakita ka ba kagaya ng nakikita ng tao?

Have thou eyes of flesh? Or do thou see as man sees?

5 Ang mga araw mo ba ay kagaya ng mga araw ng sangkatauhan o ang mga taon mo ba ay kagaya ng mga taon ng mga tao,

Are thy days as the days of man, or thy years as man's days,

6 na nag-uusisa sa aking mga kasamaan at nagsasaliksik ng aking mga kasalanan,

that thou inquire after my iniquity, and search after my sin,

7 kahit na alam mong wala akong kasalanan at walang sinumang makakasagip sa akin mula sa iyong mga kamay?

although thou know that I am not wicked. And there is none that can deliver out of thy hand?

8 Ang iyong mga kamay ang nagbalangkas at humubog sa akin, pero sinisira mo ako.

Thy hands have made me and fashioned me together round about, yet thou destroy me.

9 Alalahanin mo, nagsusumamo ako sa iyo, na hinubog mo ako gaya ng putik; ibabalik mo ba muli ako sa alabok?

Remember, I beseech thee, that thou have fashioned me as clay. And will thou bring me into dust again?

10 Hindi ba't ibinuhos mo ako na parang gatas at binuo mo ako na parang keso?

Have thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese?

11 Binihisan mo ako ng balat at laman at hinabi mo akong magkakasama ng mga buto at mga litid.

Thou have clothed me with skin and flesh, and knit me together with bones and sinews.

12 Pinagkalooban mo ako ng buhay at katapatan sa tipan; ang tulong mo ang nagbantay sa aking espiritu.

Thou have granted me life and loving kindness, and thy visitation has preserved my spirit.

13 Gayon man itinago mo ang mga bagay na ito sa iyong puso—alam ko ito ang iyong iniisip:

Yet these things thou hid in thy heart. I know that this is with thee.

14 na kung ako ay nagkasala, napapansin mo ito; Hindi mo ako ipapawalang-sala sa aking mga kasamaan.

If I sin, then thou mark me. And thou will not acquit me from my iniquity.

15 Kung ako ay masama, sumpain ako; kahit ako ay matuwid, hindi ko maaring itaas ang aking ulo, yamang puno ako nang kahihiyan at pinagmamasdan ang sarili kong paghihirap.

If I be wicked, woe to me. And if I be righteous, yet I shall not lift up my head, being filled with shame, and looking upon my affliction.

16 Kung titingala ang aking ulo, hinuhuli mo ako tulad ng isang leon; muli mong ipinapakita sa akin na ikaw ay makapangyarihan.

And if my head exalts itself, thou hunt me as a lion. And again thou show thyself marvelous upon me.

17 Nagdadala ka ng mga bagong saksi laban sa akin at dinadagdagan mo ang iyong galit sa akin; sinasalakay mo ako ng mga bagong hukbo.

Thou renew thy witnesses against me, and increase thine indignation upon me. Changes and warfare are with me.

18 Bakit, kung gayon, inilabas mo ako mula sa sinapupunan? Sana ay isinuko ko na ang aking espiritu para wala ng mata ang nakakita sa akin kailanman.

Why then have thou brought me forth out of the womb? I would have given up the spirit, and no eye had seen me.

19 hindi na sana ako nabuhay; binitbit na sana ako mula sa sinapupunan diretso sa libingan.

I should have been as though I had not been. I should have been carried from the womb to the grave.

20 Hindi ba kaunti na lang ang aking mga araw? Kung gayon ay tapusin na, hayaan akong mag-isa, para magkaroon naman ako ng kaunting pahinga

Are not my days few? Cease then, and let me alone, that I may take comfort a little

21 bago ako pumunta kung saan hindi na ako makakabalik, sa lupain ng kadiliman at sa anino ng kamatayan,

before I go where I shall not return, to the land of darkness and of the shadow of death,

22 ang lupain na kasing-dilim ng hatinggabi, sa lupain ng anino ng kamatayan, walang kahit anong kaayusan, kung saan ang liwanag ay kagaya ng hatinggabi.””

the land dark as midnight, of the shadow of death, without any order, and where the light is as midnight.