Santiago 1
1 Ako, si Santiago, isang alagad ng Diyos at ng Panginoong Jesu-Cristo, ay bumabati sa labindalawang tribu na nasa pangangalat.
Si Santiago, usa ka sulugoon sa Dios ug kang Ginoong Jesu-Cristo, ngadto sa 12 ka mga tribo nga Nagkatibulaag, mga pangamusta.
2 Ituring ninyong kagalakan ito mga kapatid, kung nakakaranas kayo ng ibat-ibang kaguluhan,
Isipa kining tanan nga kalipay, akong mga igsoon, sa dihang kamo makasinati sa daghang mga kasamok,
3 dahil nalalaman ninyo na ang pagsubok sa inyong pananampalataya ay nagdudulot ng pagtitiis.
nasayod kamo nga ang pagsulay sa inyong pagtuo mosangpot sa paglahutay.
4 Hayaan ang pagtitiis na tapusin ang kaniyang gawa, upang kayo ay ganap na lumago, na walang kakulangan.
Tugoti nga ang paglahutay nga hingpit mabuhat, aron nga kamo mamahimong mahingpit ug hingkod, ug walay makulang.
5 Ngunit kung sinuman sa inyo ay nangangailangan ng karunungan, hingin ninyo ito sa Diyos, ang mapagbigay at walang panunumbat sa lahat ng humihingi, at tutugunin niya ito.
Apan kung adunay usa kaninyo nga nanginahanglan ug kaalam, pangayo niini gikan sa Dios, ang usa nga mohatag nga madagayaon ug walay pagbadlong sa tanan nga mangayo, ug siya mohatag niini.
6 Ngunit humingi nang may pananampalataya, nang walang pag-aalinlangan, sapagkat ang nagdadalawang isip ay katulad ng alon sa dagat, na tinatangay ng hangin, kung saan.
Apan pangayo uban sa pagtuo, nga walay pagduhaduha, kay ang usa nga nagduhaduha sama sa balod sa dagat, dad-on pinaagi sa hangin ug dalahon bisan asa.
7 Sapagkat ang taong iyon ay hindi dapat mag-isip na matatanggap niya ang kaniyang kahilingan sa Panginoon,
Tungod kay ang usa ka tawo kinahanglan dili maghunahuna nga siya makadawat sa iyang gihangyo sa Ginoo;
8 ang ganitong tao ay dalawa ang pag-iisip at pabagu-bago sa lahat ng kaniyang ginagawa.
kanang tawhana nagduhaduha, mabalhinbalhinon sa tanan niya nga mga pamaagi.
9 Ang mahirap na kapatid ay dapat luwalhatiin sa kaniyang mataas na kalagayan,
Ang kabos nga igsoon kinahanglan nga magmaya sa iyang pagkahalangdon,
10 samantalang ang mayaman na kapatid sa kaniyang kababaang loob, sapagkat siya ay lilipas katulad ng mga bulaklak ng damo sa bukid na lumilipas.
samtang ang dato nga igsoon diha sa iyang pagpaubos, tungod kay siya molabay lamang sama sa usa ka bulak sa uma nga malaya.
11 Sumisikat ang araw na may nakakasunog na init at natutuyo ang halaman at ang mga bulaklak ay nalalagas, at mawawala ang kagandahan nito. Sa parehong paraan ang mayamang mga tao ay mawawala sa kalagitnaan ng kanilang mga gawain.
Ang adlaw mosubang uban sa makasunog nga kainit ug makapauga sa mga tanom, ug ang mga bulak mangatagak ug ang iyang kaanyag mamatay. Sa samang paagi ang dato nga tawo mangawala lang sa tunga-tunga sa ilang mga buluhaton.
12 Pinagpala ang tao na nagtitiis sa pagsubok, sapagkat pagkatapos niyang mapagtagumpayan ang pagsubok, makakatanggap siya ng korona ng buhay, na ipinangako sa mga nagmamahal sa Diyos.
Bulahan ang tawo nga molahutay sa pagsulay, kay human siya makalahutay sa pagsulay, siya makadawat ug korona sa kinabuhi, nga gisaad niadtong nahigugma sa Dios.
13 Huwag sabihin ng sinuman kapag siya ay tinukso, “Ang pagsubok na ito ay galing sa Diyos,” Sapagkat ang Diyos ay hindi tinukso ng diyablo, at ang Diyos mismo ay hindi tinutukso ang sino man.
Walay usa nga moingon sa dihang siya tintalon, “Kini nga tintasyon gikan sa Dios,” tungod kay ang Dios dili matintal pinaagi sa daotan, ug ang Dios dili motintal ni bisan kinsa.
14 Ang bawat tao ay natutukso ng kaniyang masamang mga pagnanasa kung saan inaakit at itinutulak siya palayo.
Ang matag-usa nga tawo matintal pinaagi sa iyang daotang mga tinguha nga nagkabig ug nagguyod kaniya palayo.
15 At pagkatapos na maglihi ang makasalanang pagnanasa, ang kasalanan ay maipapanganak at pagkatapos lumaki ng kasalanan hahantong ito sa kamatayan.
Unya human nga ang makasasala nga tinguha manamkon, ang sala matawo, ug pagkahuman nga ang sala dako na, kini mosangpot sa kamatayon.
16 Huwag kayong magpalinlang, mga minamahal kong kapatid.
Ayaw kamo pagpalimbong, akong hinigugmang mga igsoon.
17 Ang bawat mabuti at ganap na kaloob ay mula sa itaas, bumaba mula sa Ama ng mga liwanag. Hindi siya nagbabago katulad ng paglipat ng anino.
Ang matag maayo nga gasa ug matag hingpit nga gasa kini gikan sa kahitas-an, nga moabot kanato gikan sa Amahan sa mga kahayag. Siya dili mausab sama sa gabalhinbalhin nga mga anino.
18 Pinili ng Diyos na bigyan tayo ng buhay sa pamamagitan ng salita ng katotohanan, upang maging katulad tayo ng mga unang bunga sa kaniyang mga nilikha.
Gipili sa Dios ang paghatag sa kinabuhi nganhi kanato pinaagi sa pulong sa kamatuoran, aron nga mahisama kita sa unang abot taliwala sa iyang mga binuhat.
19 Alam ninyo ito, mga minamahal kong kapatid. Bawat tao ay dapat mabilis sa pakikinig, dahan-dahan sa pananalita, at hindi agad nagagalit,
Kamo nasayod niini, akong hinigugma nga mga igsoon. Ang matag tawo kinahanglan nga maabtikon sa pagpamati, magmahinay sa pagsulti, ug magmahinay sa pagkasuko,
20 sapagkat ang galit ng tao ay hindi gumagawa ng katuwiran ng Diyos.
kay ang pagkasuko sa usa ka tawo dili mosangpot sa pagkamatarong sa Dios.
21 Kaya alisin ninyo ang lahat ng gawaing makasalanan at ang kasamaan na nasa lahat ng dako, at sa kababaang-loob tanggapin ang itinanim na salita, na makakapagligtas sa inyong kaluluwa.
Busa biyai ang tanang mahugaw nga sala ug ang daotan nga anaa sa bisan asa, ug diha sa pagkamaubsanon madawat ang natanom nga pulong, nga makahimo sa pagluwas sa inyong mga kalag.
22 Sundin ninyo ang salita, huwag lamang itong pakinggan, kung saan dinadaya ninyo lang ang inyong mga sarili.
Tumana ang pulong, ayaw lamang kini paminawa, aron dili malimbongan ang inyong kaugalingon.
23 Sapagkat kung sinuman ang nakarinig ng salita at hindi ito ginagawa, para siyang isang taong humarap sa salamin at tiningnan ang kaniyang likas na mukha sa salamin.
Kay kung ang usa makadungog sa pulong ug dili magbuhat niini, siya sama sa usa ka tawo nga misusi sa iyang naandan nga dagway sa samin.
24 Tinignan ang kaniyang mukha, at umalis, at hindi nagtagal nakalimutan niya kung ano ang kaniyang itsura.
Siya misusi sa iyang dagway, ug siya milakaw ug sa wala madugay nalimtan na niya kung unsa ang iyang dagway.
25 Ngunit ang taong tumitingin ng maingat sa ganap na batas, ang batas na nagbibigay ng kalayaan, at patuloy na sinusunod ito, hindi lamang siya naging tagapakinig na nakakalimot, ang taong ito ay pagpapalain habang ginagawa niya ito.
Apan ang tawo nga mitan-aw ug mabinantayon ngadto sa hingpit nga balaod, ang balaod sa kagawasan, ug padayon sa pagtuman niini, dili lamang usa ka tigpaminaw nga makalimot, kini nga tawo mahimong mapanalanginan samtang ginabuhat niya kini.
26 Kung sinuman ang nag-iisip sa kaniyang sarili na siya ay relihiyoso, ngunit hindi mapigilan ang kaniyang dila, niloloko niya ang kaniyang sarili at ang kaniyang relihiyon ay walang kabuluhan.
Kung ang adunay usa kaninyo nga naghunahuna sa iyang kaugalingon nga relihiyoso, apan dili niya mapugngan ang iyang dila, iyang gilimbongan ang iyang kasingkasing ug ang iyang relihiyon walay pulos.
27 Ito ay dalisay at walang karumihang relihiyon sa harap ng ating Diyos at Ama: para tulungan ang mga walang ama at balo sa kanilang kapighatian, at para pangalagaan ang sarili mula sa katiwaliaan ng mundo.
Putli ug walay buling nga relihiyon atubangan sa atong Dios ug Amahan mao kini: ang pagtabang sa wala nay mga amahan ug sa mga balo sa ilang mga pag-antos, ug sa pagpanalipod sa ilang kaugalingon gikan sa dunot nga kalibotan.
