Isaias 47

1 Bumaba ka at umupo ka sa alikabok, birheng anak na babae ng Babilonia; maupo ka sa lupa nang walang trono, anak na babae ng mga taga-Caldea. Hindi ka na magiging kaakit-akit at kahali-halina.

LEUM GOD El fahk, “Babylon, fani liki tron lom, Ac muta fin kutkut infohk uh. Meet kom oana sie virgin, sie siti ma soenna kutangyukla, A inge monum tia sifil fisrasrsrasr ac fwel! Inge kom sie mutan kohs.

2 Kunin mo ang batong gilingan at gilingin mo ang harina; tanggalin mo ang iyong belo, punitin mo ang iyong magandang kasuotan, alisin mo ang takip ng iyong mga binti, tawirin mo ang mga batis.

Furokak eot in ilil flao! Eisla nuknuk afinyen motom! Sarukla nuknuk kato lom. Olak sikut lom an ac tupalla infacl uh!

3 Malalantad ang iyong kahubaran, oo, makikita ang iyong kahihiyan: Maghihiganti ako at walang taong makakaligtas.

Mwet uh ac liye lah kom koflufol; Elos fah liye ke kom akpusiselyeyuk ac mwekinla. Nga ac oru foloksak luk, ac wangin mwet ac tulokinyuwi.”

4 Ang aming Tagapagligtas, Yahweh ng mga hukbo ang kaniyang pangalan, ang Banal ng Israel.

God mutal lun Israel El aksukosokyekutla — Inel pa LEUM GOD Kulana.

5 Maupo ka sa katahimikan at pumunta ka sa kadiliman, anak na babae ng mga taga-Caldea; dahil hindi ka na tatawagin na Reyna ng mga kaharian.

LEUM GOD El fahk nu sin Babylon, “Muta in lohsr uh ac mislana. Mwet uh ac tia sifil pangon kom kasra lun mutunfacl uh!

6 Nagalit ako sa aking bayan; dinungisan ko ang aking pamana at binigay ko sila sa iyong kamay, pero hindi mo sila pinakitaan ng awa; nagpatong ka ng napakabigat na pamatok sa mga matatanda.

Nga tuh kasrkusrak sin mwet luk. Nga tia sifil oralos oana mwet luk. Nga fuhlelosi nu inpoum, Ac kom tiana pakomutalos. Finne mwet matu, kom arulana akkeokyalos.

7 Sinabi mo, “Mamumuno ako bilang pinakamataas na reyna magpakailanman.” Hindi mo isinapuso ang mga bagay na ito, maging inisip kung anong mangyayari sa mga ito.

Kom nunku mu kom ac kasra nwe tok, Oru wangin nunkeyen ma inge sum Lah ac mau fuka saflaiya.

8 Kaya ngayon pakinggan mo ito, ikaw na mahilig sa kasiyahan at nauupo nang may kasiguraduhan, ikaw na sinasabi sa iyong puso, “Nabubuhay ako, at wala akong katulad; hindi ako mauupo bilang isang balo kailanman, maging ang maranasan ang mawalan ng mga anak.”

“Porongo ma se inge, kom su lungse mwe pwar Ac nunku mu moul lom an oakwuk ac wanginna sensen kac. Kom fahk mu kom fulat oana God, Ac wangin sie oana kom. Kom nunku mu kom ac tiana katinmasla, Ku pulakin keok ke sripen tulik nutum uh wanginla.

9 Pero ang dalawang bagay na ito ay biglang darating sa iyo sa isang araw: ang pagkawala ng mga anak at pagiging balo; darating sila sa iyo nang buong lakas, sa kabila ng mga pangkukulam mo at maraming mga dasal at anting-anting.

Tusruktu in kitin pacl na, ke len sefanna, Ma inge kewa fah sikyak nu sum. Kom finne susfa ac orek inutnut, Mukul tomom ac tulik nutum uh ac fah wanginla.

10 Nagtiwala ka sa iyong kasamaan; sinabi mo, “Walang nakakakita sa akin;” nililigaw ka ng iyong karunungan at kaalaman, pero sinasabi mo sa iyong puso, “Nabubuhay ako, at walang akong katulad.”

“Arulana wangin fosrnga lom ke ma koluk lom; Kom nunku mu wangin sie ac ku in liye kom. Lalmwetmet ac etauk lom kiapwekomla, Ac kom sifacna nunku mu kom God — Wangin sie saya oana kom.

11 Magagapi ka ng sakuna; hindi mo matataboy ito gamit ang iyong mga dasal. Babagsak sa iyo ang pagkawasak; hindi mo ito makakayang salagin. Bigla kang tatamaan ng kalamidad, bago mo pa ito malaman.

Mwe ongoiya ac fah tuku nu fom, Ac inutnut lom an tia ku in sikulya. Musalla ac fah sa na in sun kom, Sie musalla yohk ma kom tiana nunku mu ac sikyak!

12 Magpatuloy ka sa paggamit ng salamangka at maraming pangkukulam na tapat mong binibigkas mula pa nang iyong pagkabata; marahil ay magtatagumpay ka, marahil ay matataboy mo ang sakuna.

Sruokyana mwe inutnut ac mwe susfa lom; Kom nuna orekmakin ma ingan oe ke kom fusr ah me. Sahp ac ku in kasrekom, Ku sahp kom ku in sang aksangengye mwet lokoalok lom.

13 Pagod ka na sa marami mong pagsangguni; hayaan mong tumayo at iligtas ka ng mga lalaking iyon—sila na tinatala ang kalangitan at tumitingin sa mga bituin, sila na nagpapahayag ng mga bagong buwan—hayaan mo silang iligtas ka mula sa mangyayari sa iyo.

Wangin ku lom, kom finne eis kas in kasru Sin mwet su suiya itu uh, Ac kitalik pulan pacl uh fal nu ke ma elos liye inkusrao, Ac fahkak nu sum ma ac sikyak nu sum Ke malem nu ke malem. Sap mwet tuni ma oan yen engyeng uh ingan in tuku ac molikomla.

14 Tingnan mo, sila ay magiging parang mga pinaggapasan. Susunugin sila ng apoy. Hindi nila maliligtas ang mga sarili nila mula sa kamay ng apoy. Walang uling na magpapainit sa kanila at walang apoy para tabihan nila!

“Elos ac fah oana mah pao, Ma sie e ac fah furreak! Elos ac tia pac ku in sifacna molelosla. Firir sac ac fah arulana fol nu selos, Tia e in langlung se.

15 Para sa iyo, wala silang silbi kundi kapaguran, sila na mga nakasama mo sa pangangalakal simula noong kabataan mo pa; gagala sila sa kani-kaniyang landas; kaya walang magliligtas sa iyo.

Pa na ingan luman kasru kom ac eis sin Mwet tuni ma oan yen engyeng uh, su kom muta lolngok yoro in moul lom nufon. Elos nukewa ac som liki kom ac fahsr innek lalos sifacna, Ac wangin sie selos fah lula in molikomla.”