< Mga Hebreo 4 >
1 Kaya, kailangan nating maging maingat upang walang sinuman sa inyo ang mabigo upang maabot ang patuloy na pangako na pagpasok sa kapahingahan ng Diyos.
De ia naa hita musi dudꞌuꞌa naruꞌ, huu Lamatua feꞌe helu nae, Eni atahori nara bisa hahae ao nara ro E. Dadꞌi afiꞌ losa hambu ruma mia hei nda simbo saa fo Lamatualain helu-fuliꞌ naa sa.
2 Sapagkat nasa atin ang magandang balita tungkol sa kapahingahan ng Diyos na ipinahayag sa atin gaya katulad ng mga Israelita, ngunit walang pakinabang ang mensahe sa mga nakarinig nito na walang kalakip na pananampalataya.
Huu hita rena hara-lii maloleꞌ a ena, onaꞌ bei-baꞌi tara renaꞌ a boe. Te huu ara nda ramahere hara-liiꞌ naa sa, de nda hambu saa-saa sa boe.
3 Sapagkat tayo, ang naniwala— tayo rin ang makakapasok sa kapahingahan, gaya ng sinabi, “Katulad ng aking isinumpa sa poot, Hindi sila makapapasok sa aking kapahingahan.” Sinabi niya ito, bagama't ang kaniyang mga nilikhang gawain ay natapos na mula sa simula pa ng mundo.
Huu mete ma tamahere, hita bisa hahae ao tara taꞌabꞌue to Lamatualain. Huu feꞌesaꞌan, Ana helu taꞌo naa neu bei-baꞌi tara, te basa ma Ana namanasa se nae, “Au nda uꞌutataaꞌ mete hei deꞌulakaꞌ mara onaꞌ naa sa ena. Naa de Au sumba-ndoon nggi ae, ‘Hei nda bole rala mi sa, fo hahae ao mara mo Au.” Dadꞌi hita bubꞌuluꞌ tae, leleꞌ Lamatuaꞌ tao lalai no raefafoꞌ, Ana tao memaꞌ fo atahori nara bisa hahae ao nara, fo rasodꞌa raꞌabꞌue ro E.
4 Sapagkat nasabi niya sa isang dako hinggil sa ikapitong araw, “Ang Diyos ay nagpahinga sa ikapitong araw mula sa lahat ng kanyang mga nilikha.”
Sia dudꞌuit soꞌal Lamatualain tao lalai no raefafoꞌ, nenesuraꞌ soꞌal Lamatualain hahae aon nae, “Lamatuaꞌ ue-tao nala basaꞌ e, boe ma mbilaꞌ neu ma, nandaa no fai ka hitun, Ana hahae aon.”
5 Muli ay sinabi niya, “Hindi sila makakapasok sa aking kapahingahan.”
Sia tatadꞌaꞌ laen fai, Lamatualain olaꞌ no bei-baꞌi tara nae, “Hei nda bole rala mi sa, fo hahae ao mara mo Au.”
6 Kaya, dahil ang kapahingahan ng Diyos ay nakalaan hanggang ngayon para sa ilan upang makapasok, at dahil maraming mga Israelita na nakarinig ng magandang balita tungkol sa kaniyang kapahingahan ay hindi nakapasok dahil sa pagsuway.
Dadꞌi Lamatualain nau fo atahori nara hahae ao nara fo rasodꞌa raꞌabꞌue ro E. Te bei-baꞌi tara mana rena raꞌahuluꞌ hara-lii maloleꞌ naa, ara nda bisa masoꞌ rala reu sa, huu ara nda tao tungga Lamatuaꞌ hihii-nanaun sa.
7 Muli ang Diyos ay nagtakda ng tiyak na araw, na tinatawag na “Ngayon”. Itinakda niya ang araw na ito nang nakipag-usap siya sa pamamagitan ni David, na sinabi noon pa pagkatapos ng unang pagsasabi nito, “Ngayon, kung pakikinggan ninyo ang kaniyang tinig, huwag ninyong patigasin ang inyong mga puso.”
Te dodꞌoo ma, Lamatuaꞌ pili fai laen, fo atahorin bisa masoꞌ rala reu hahae ao nara ro E. Ana pake baꞌi Daud fo olaꞌ nae, “Faiꞌ ia, mete ma hei rena Lamatualain oꞌolan, afiꞌ tao rala mara manggatee onaꞌ fatu, te rena malolole leo.”
8 Kung naibigay na ni Joshua sa kanila ang kapahingahan, hindi na magsasalita ang Diyos tungkol sa ibang araw.
Leleꞌ baꞌi Daud olaꞌ nae, “Faiꞌ ia”, ana nda dudꞌu faiꞌ fo leleꞌ Yosua no bei-baꞌiꞌ ra ro umbu-ana nara reu risiꞌ Kanaꞌan. Huu leleꞌ baꞌi Daud olaꞌ naꞌo naa, basa se mate dooꞌ ena.
9 Kaya, mayroon pa ring isang Araw ng Pamamahinga na nakalaan sa mga tao ng Diyos.
Huu naa, hita bubꞌuluꞌ tae, Lamatuaꞌ pili fai laen, fo atahori nara hahae ao nara, fo rasodꞌa raꞌabꞌue ro E.
10 Sapagkat sinuman ang makapapasok sa kapahingahan ng Diyos kailangan siya mismo din ay nagpahinga mula sa kaniyang mga ginagawa, katulad ng ginawa ng Diyos.
Ma atahori mana rala neu hahae aon no Lamatualain, ana hahae mia ue-tataon ena, onaꞌ Lamatuaꞌ hahae aon mia ue-tataon nandaa no fai kahitun, leleꞌ Ana tao basa raefafoꞌ ia.
11 Kaya manabik tayo na makapasok sa kapahingahan na iyon, upang walang sinuman ang mahulog sa uri ng pagsuway na kanilang ginawa.
Dadꞌi mihehere fo ama bisa masoꞌ hahae ao mara fo misodꞌa miꞌibꞌue mo Lamatualain. Afiꞌ losa ruma nda hambu rala reu sa, huu nda nau rena Lamatuaꞌ Hara-liin sa, onaꞌ bei-baꞌi tara.
12 Dahil ang salita ng Diyos ay buhay, mabisa at mas matalim pa kaysa sa espada na may dalawang talim. Tumatagos ito kahit na sa paghahati ng kaluluwa mula sa espiritu, at sa kasu-kasuan mula sa utak ng buto. May kakayahan itong makunawa sa mga isip at mga layunin ng puso.
Huu Lamatualain Dedꞌea-oꞌolaꞌ nara ratudꞌu dꞌala masodꞌa ndoo-tetuꞌ a. Ara raꞌena koasa fo masoꞌ risiꞌ rala tara, fo timba-tai dudꞌuꞌa tara ma basa hihii-nanau tara. Huu dedꞌea-oꞌolaꞌ naa ra memaꞌ tandeꞌ lenaꞌ felas fo mana hina ao-sisiꞌ fo uta ua-kakaluꞌ, seseri ruiꞌ ra, fo tao natangga basa se.
13 Walang bagay nanilikha ang makakatago sa paningin ng Diyos. Sa halip, lahat ng bagay ay lantad at hayag sa mga mata ng dapat nating panagutan.
Sia lalai no raefafoꞌ, nda hambu saa neꞌefuniꞌ sia Lamatualain matan sa, Huu Ana nita basaꞌ e meu-meu. Boe ma dei fo hita teu tandaa to E, fo tataa basa tatao-nonoꞌi tara neu E.
14 Yamang mayroon tayong dakilang pinakapunong pari na dumaan sa pamamagitan ng kalangitan, na si Jesus na Anak ng Diyos, dapat tayong kumapit na mahigpit sa ating mga paniniwala.
Hita musi toꞌu tahereꞌ nemehere tara, huu Lamatualain Anan, Yesus, dadꞌi hita malangga agama monaen mana sia ataꞌ lenaꞌ. Huu Ana sia Lamatualain matan sia sorga ena, fo nasalaꞌe nggita.
15 Sapagkat wala tayong pinaka-punong pari na hindi makakaramdam ng pagkahabag sa ating mga kahinaan, ngunit siya ay tinukso sa lahat ng paraan tulad natin, maliban lang na wala siyang kasalanan.
Ana bisa nasalaꞌe nggita no maloleꞌ, huu Ana nahine nae, hita ia, atahori. Mete ma hambu ruma kokoe-nanasiꞌ fo tao salaꞌ, na, hita tudꞌa neuꞌ ena. Yesus o hambu sosobꞌaꞌ onaꞌ hita boe, te Ana nda tudꞌa nita sa.
16 Kaya magsilapit tayo na may pananalig sa trono ng biyaya, ng sa gayon makatanggap tayo ng awa at makahanap ng biyaya na makakatulong sa oras ng pangangailangan.
Huu naa, ima fo tambarani deka-deka to Lamatualain sia kadꞌera parendan. Huu Eni, ralan maloleꞌ. Dadꞌi mete ma ata hule-oꞌe Neu E, na, dei fo Ana bisa natudꞌu susuen fo losa fain na tulu-fali nggita.