Mga Hebreo 12
1 Samakatwid, sapagkat napapaligiran tayo ng napakaraming mga saksi, itapon nating lahat ang mga bagay na nagpapabigat sa atin at ang kasalanan na madaling makagapos sa atin. Dapat may katiyagaan tayong magpatuloy sa takbuhin na inilagay sa ating harapan.
Eini rangin chu, rietpuipungei mipui tamtak huolin ei om sika hin, mikhap ngâi neinun murdi lampui renga le sietna einia koprap hi ei thenin pai ei ta, ei motona tân insietna a oma hin ranak songin tân ei ti u.
2 Dapat nating ituon ang ating mga mata kay Jesus, ang may-akda at nagpapaganap ng ating pananampalataya, dahil sa kagalakan na inilaan sa kaniya, na nagdala sa kaniya na nagtiis sa krus sa kabila ng kahihiyan, at umupo sa kanang kamay ng trono ng Diyos.
Jisua ei taksônna minngamna phutna le mongna tieng ei mitin enngit ei ti u. Khros sika han mong uol maka! Ama han a motona râisânnân a lei ngâk sika han khros chunga intemtaka a thi rang hah itên mindon maka, male atûn chu Pathien rêngsukmun changtieng a hon sung zoi.
3 Kaya isinaalang-alang niya na tiisin ang mga masasakit na salita mula sa mga makasalan laban sa kaniya upang tayo ay hindi na mapapagod at manghihina.
Masikin, nin thenin nin inzala nin mâk loina rangin nunsie ngei esêlna-natak tuongpu lei palna hah mindon roi!
4 Hindi niyo pa tinanggihan o nilabanan ang kasalanan na humantong sa pagkaubos ng dugo.
Sietna nin doina hin thi ngam rak rang dôrin la song mak chei.
5 At nakalimutan na ninyo ang ibinigay na lakas at pag-asa na itinuro sa inyo bilang mga anak:” Aking anak, huwag mong babaliwalain ang pagdidisiplina ng Panginoon, ni ilayo ang iyong puso kung ikaw ay kanyang tinutuwid”
Pathien'n a nâingei anga nangni a mohôkna chong ngei hah nin mingil mo zoi? “Ka nâipasal, Pumapa nang a mindik lâihan lunghâng thôn la, male nang a ngo lâi khomin inzal no roh.
6 Sapagkat ang Panginoon ay nagdidisiplina sa sinumang minamahal niya, at pinarurusahan niya ang bawat anak na kanyang tinatanggap.
Asikchu Pumapa'n a lungkham ngei kai chu a mindik ngâia, male nâi anga a pomngei kai chu a sepngei ngâi.”
7 Tiisin ang pagsubok bilang pagdisiplina. Nakikitungo ang Diyos sa inyo bilang mga anak, sapagkat sino bang anak ang hindi dinidisiplina ng kaniyang ama?
Pân sepna anga nangni a mintuong hi dier roi; nin tuongna hin Pathien'n nâingei anga nangni a bena hih ânlang ani. Pa'n a nâingei a sep ngâiloi tu mo a oma?
8 Ngunit kung kayo ay walang disiplina, kung saan lahat tayo ay dapat kabahagi, kung gayon hindi kayo mga tunay na anak at mga anak sa labas.
A nâingei murdi'n sepna an tong ngâi anga nin tong nôn chu, nâi tatak ngei ni mak cheia, jâinâi kêng nin ni, tina ani.
9 Bukod dito, mayroon tayong mga makamundong amang nagdidisiplina sa atin, at iginagalang natin sila. Hindi ba dapat nararapat na mas higit tayong sumunod sa Ama ng mga espiritu at mabuhay?
Ei munisi nina tienga ei pa ngei khom min sep ngâia male ei jâ ngei ngâi ani. Khodôr tak mo, nonte, ei Ratha tienga Pa kôm vangte inpêklûtin ei om rang anâng ni zoi!
10 Sapagkat ang ating mga ama nga ay nagdidisplina sa atin ng ilang mga taon sa alam nilang tama para sa kanila, subalit tayo ay dinidisiplina ng Diyos upang tayo ay makibahagi sa kaniyang kabanalan.
Ei munisi tienga pa ngeiin chu chomolte, asa an ti lam takin min sep ngâia; aniatachu Pathien'n chu ei satna rang le ânthiengna ei chang theina rangin kêng mi sep ngâi.
11 Walang disiplina sa kasalukuyan na masaya kundi masakit. Gayunpaman, sa ibang pagkakataon ito ay magbibigay ng mapayapang bunga ng katuwiran para sa sinumang nagsanay sa pamamagitan nito.
Sepna ei tuong lâiin chu râisâna ni loiin, khoi mini inngûinân ma zora han chu ei ta rangin ânlang ngâi. Nikhomsenla, nûka chu, ma anga sepna tuonga nunchansôia omngeiin chu rathanngamom ringnun diktak ha râisânman an ât ngâi.
12 Samakatuwid itaas ninyo ang inyong mga kamay na nakababa at palakasing muli ang nanghihinang mga tuhod;
Nin kut khamngei hah lâng ungla, nin minkhûk ânnîk ngei hah minngîr roi.
13 gawin mong matuwid ang mga daan ng iyong mga paa, upang ang sinumang pilay ay hindi maliligaw sa halip ay gagaling.
Kholrangei hah lôntheiloia an omloina rangin, mindama an om theina rangin lam tûna lôn roi.
14 Sikapin ang kapayapaan sa lahat ng mga tao, at gayundin ang kabanalan na kung wala ito walang makakakita sa Panginoon.
Mi tiin leh inngêia lêng rang pût ungla, inthiengna dôn rangin pût sa roi, asikchu maha boiin tutên Pumapa mu thei noni ngei.
15 Maging maingat upang walang sinuman ang hindi maisama mula sa biyaya ng Diyos, at walang ugat ng kapaitan ang tumubo upang maging dahilan ng hindi pagkakaunawaan at mahawa ang marami.
Tute Pathien moroina renga kîr nôka, thingkung kha hônchera, a tûr sika baiinkhamna tamtak suok anga mi omloi rangin inrung roi.
16 Maging maingat na walang maki-apid sa inyo, o hindi maka-diyos na tao kagaya ni Esau na ipinagpalit sa isang pagkain ang karapatan bilang panganay.
Tute indit song mi mo nônchu Esau anga ratha mi niloia, om anghan hong om no roi. Ama hah nâipasal ulien nina hah voikhat bunêkna rangin a juor ani.
17 Sapagkat alam ninyo na pagkatapos, nang kaniyang naising makamit ang biyaya, siya ay tinanggihan dahil hindi siya nagkaroon ng pagkakataong magsisisi sa kaniyang ama, kahit na pilit niya itong hinangad nang may mga luha.
Nûka han, a Pa satvurna la chang rang nuomin mitrithi tâkpumin zong khomresea, a sin lei tho hah thûl rangin ite lampui dang reng a man khâiloi sikin hengin aom zoi, ti nin riet.
18 Sapagkat hindi kayo lumapit sa isang bundok na nahahawakan, isang bundok na nag-aalab ng apoy, kadiliman, kalungkutan at bagyo.
Nangni chu nin rietphâk thei Israel mipui ngei hong anghan Sinai Tânga hong nimak cheia, mahan meichuongngei, ijîngngei le sûmdukngei, phâivuopuingei,
19 Hindi kayo pumarito dahil sa ingay ng trumpeta, o sa mga salitang galing sa isang tinig na ang mga nakarinig nito ay nagmamaka-awang wala ng salitang sasabihin sa kanila.
bekul miring inringtak ngei, le rôl miring ngei a oma. Mipui ngeiin ma rôl hah an riet lâihan, chongbâi dang riet nôk khâiloi rangin an ngêna.
20 Sapagkat hindi nila kayang tanggapin kung ano man ang iniutos: na kahit may isang hayop na hahawak sa bundok, dapat itong batuhin,”
“Sâ tena luo khom tâng hah a tônin chu lunga dêng that ngêt rang ani,” ti chongpêk hah an tuong theiloi sika ani.
21 Kaya nakakatakot ang tanawin na sinabi ni Moises,” Ako ay sobrang nasindak na ako ay nanginginig.
An mu hah chi a om sabaka, Moses luon, “Ki chia kên nîknat!” a ti ani.
22 Sa halip, kayo ay lumapit sa Bundok ng Zion at sa lungsod ng Diyos na buhay, ang makalangit na Jerusalem, at sa hindi mabilang na hukbo ng mga anghel na nagdiriwang.
Manêkin, nangni chu Zion Tâng, Pathien Ring khopuilien, invân Jerusalem leh vântîrtonngei isâng tamtak ngei omna hong nin ni.
23 Kayo ay lumalapit sa kapulungan ng mga unang ipinanganak na inilista sa langit, sa Diyos na hukom ng lahat, at sa mga espiritu ng katuwiran na naging ganap.
Nangni chu Pathien nâilutîr ngei invâna an riming chuongsai ngei râisâna an intûpna hong nin ni. Mi murdi ngei roijêkpu le misa ngei ratha achukphara sinpu Pathien kôm hong nin ni.
24 Kayo ay lumapit kay Jesus na tagapamagitan ng isang bagong tipan, at sa dugong naikalat na higit na nagsasalita ng mabuti kaysa sa dugo ni Abel.
Nangni chu Jisua, chonginkhit thar minsûkpu thisen rethe, Abel thisen nêka neinun sa uol chonginkhâmpu kôm nin hong ani.
25 Tiyakin ninyo na hindi ninyo tinanggihan ang nagsasalita. Sapagkat kung hindi sila nakatakas ng sila ay tumanggi sa isang nagbigay babala sa kanila dito sa lupa, tiyak na hindi tayo makakatakas, kung tatalikod tayo mula sa nagbabala mula sa langit.
Hanchu, thurchi misîrpu hah lei rangâi nuomloia nin om loina rangin singthei roi. Tukhom pilchunga pathien thurchi misîrpu lei rangâi nuomloi ngei chu rotpai thei mak ngei. Eini invân renga thurchi misîrpu nûksongngei vang hinte kho angin mo ei rotpai thei ranga!
26 At sa mga oras na iyon ang kaniyang tinig ang yayanig sa lupa. Subalit ngayon nangako siya at sinabi, “Minsan ko pang yayanigin hindi lamang ang lupa ngunit maging ang kalangitan.”
Ma zora han, a rôl han pilchung ânnîka, aniatachu atûn chu, “Voikhat chu pilchung vai niloiin invân khom ka la min nîk sa rang tiin chong ânkhâm ani.”
27 Ang mga salitang ito na,” Ngunit minsan pa,” ay nagpapahiwatig sa pagtanggal ng mga bagay na nayayanig, iyon ay ang mga bagay na nilikha, upang ang mga bagay na hindi nayayanig ay mananatili.
Masikin, “Tûn voikhat” ti chongbâi hin neinun sinngei hah min nîkin thonpai la nîng an ta, neinun ânnîk theiloingei chu om bang an tih, tiin ânthârin a minlang ani.
28 Samakatuwid, magpapasalamat tayo sa pagtanggap ng isang kahariang hindi nayayanig, at sa ganitong pagpupuri sa Diyos sa paraang katanggaptanggap na may paggalang at paghanga
Hanchu, rêngram innîk theiloi ei man sika hin ei râiminsân ei ti u. Râisânin, a lungdo lamin leh rintak le chipumin Pathien chubaimûk ei ti u;
29 sapagkat ang ating Diyos ay parang apoy na nakakatupok
asikchu ei Pathien hi adiktakin mi kângminmang ngâi mei ani.
