Mga Gawa 23
1 Tumingin si Pablo ng diretso sa mga miyembro ng konseho at sinabi, “Mga kapatid, namuhay ako sa harapan ng Diyos ng may mabuting budhi hanggang sa araw na ito.”
Paul looked directly at the council members and said, “Brothers, I have lived before God in all good conscience until this day.”
2 Inutusan ng pinakapunong pari na si Ananias ang mga nakatayo sa tabi niya na sampalin siya sa kaniyang bibig.
The high priest Ananias commanded those who stood by him to strike him on the mouth.
3 At sinabi ni Pablo sa kaniya, “Ang Diyos ang maghahampas sa'yo, ikaw na pinaputing nilinis na pader. Ikaw ba ay naupo para husgahan ako ayon sa kautusan, ngunit nag-utos ka na sampalin ako na labag sa kautusan?”
Then said Paul to him, “God will strike you, you whitewashed wall. Are you sitting to judge me by the law, yet order me to be struck, against the law?”
4 Ang mga nakatayo sa paligid ay sinabing, “Ganito mo ba insultuhin ang pinakapunong pari ng Diyos?”
Those who stood by said, “Is this how you insult God's high priest?”
5 Sinabi ni Pablo, “Hindi ko alam, mga kapatid, na siya ay pinakapunong pari. Sapagkat nasusulat, Huwag kang magsalita ng masama laban sa pinuno ng iyong mga tao.”
Paul said, “I did not know, brothers, that he was high priest. For it is written, You shall not speak evil of a ruler of your people.”
6 Nang makita ni Pablo na ang isang bahagi ng konseho ay mga Saduceo at ang iba ay Pariseo, nagsalita siya ng malakas sa konseho, “Mga kapatid, isa akong Pariseo, anak ng mga Parise. Ito ay dahil sa lubos akong nagtitiwala sa muling pagkabuhay ng mga patay kaya ako hintulan.”
When Paul saw that the one part of the council were Sadducees and the other Pharisees, he spoke loudly in the council, “Brothers, I am a Pharisee, a son of Pharisees. It is because I have the certain hope of the resurrection of the dead that I am being judged.”
7 Nang sabihin niya ito, nag-umpisang magtalo ang mga Pariseo at Saduceo, at nahati ang kapulungan.
When he said this, an argument began between the Pharisees and Sadducees, and the crowd was divided.
8 Dahil sinasabi ng mga Saduceo na walang muling pagkabuhay ng mga patay, walang mga anghel, at walang mga espiritu, ngunit sinasabi ng mga Pariseo na mayroon ng lahat na ito.
For the Sadducees say that there is no resurrection, no angels, and no spirits, but the Pharisees acknowledge all of them.
9 Kaya nagkaroon ng malakas na sigawan at ang ilan sa mga eskriba na kabilang sa mga Pariseo ay tumayo at nakipagtalo na nagsasabi, “Wala kaming mahanap na mali sa lalaking ito. Paano kung nakipag-usap ang espiritu o isang anghel sa kaniya?”
So a large uproar occurred, and some of the scribes belonging to the Pharisees stood up and argued, saying, “We find nothing wrong with this man. What if a spirit or an angel has spoken to him?”
10 Nang magkaroon ng labis na pagtatalo, natakot ang punong kapitan na baka pagpira-pirasuin nila si Pablo, kaya inutusan niya ang mga kawal na bumaba at sapilitan siyang kinuha ng mga kasapi ng konseho at dinala siya sa loob ng kampo.
When there arose a great argument, the chief captain feared that Paul would be torn to pieces by them, so he commanded the soldiers to go down and take him by force from among the council members, and bring him into the fortress.
11 Nang sumunod na gabi tumayo ang Panginoon sa kaniyang tabi at sinabi, “Huwag kang matakot, kung paano ka nagpatotoo patungkol sa akin sa Jerusalem, kailangan mo ring maging saksi sa Roma.”
The following night the Lord stood beside him and said, “Do not be afraid, for as you have testified about me in Jerusalem, so you must also bear witness in Rome.”
12 Kinaumagahan, may ilang mga Judio ang gumawa ng kasunduan at sinumpa sa kanilang sarili: sinabi nila na hindi sila kakain o iinom ng kahit ano hangga't hindi nila mapatay si Pablo.”
When it became day, some Jews formed a conspiracy and called a curse down upon themselves with an oath not to eat nor drink anything until they had killed Paul.
13 Mahigit apat-napung kalalakihan ang gumawa ng planong ito.
There were more than forty men who formed this conspiracy.
14 Pumunta sila sa mga punong pari at mga nakatatanda at sinabi, “Nilagay namin ang aming sarili sa isang matinding sumpa, na hindi kami kakain ng anuman hangga't hindi namin mapatay si Pablo.
They went to the chief priests and the elders and said, “We have put ourselves under a great curse, to eat nothing until we have killed Paul.
15 Kaya ngayon, hayaan ninyo na ang konseho ang magsabi sa punong kapitan na dalhin siya sa inyo, na para bang pagpapasyahan mo ng husto ang kaniyang kaso. Para sa amin, handa namin siyang patayin bago siya makapunta dito.”
Now, therefore, let the council tell the chief captain to bring him down to you, as if you would decide his case more precisely. As for us, we are ready to kill him before he comes here.”
16 Ngunit narinig ito ng lalaking anak ng kapatid na babae ni Pablo na matagal silang naghihintay, kaya pumunta siya at pumasok sa kampo at sinabi kay Pablo.
But Paul's sister's son heard that they were lying in wait, so he went and entered the fortress and told Paul.
17 Tinawag ni Pablo ang isa sa mga senturion at sinabi, “Dalhin mo ang binata na ito sa punong kapitan, dahil mayroon siyang sasabihin sa kaniya.”
Paul called one of the centurions and said, “Take this young man to the chief captain, for he has something to tell him.”
18 Kaya sinama ng senturion ang binata at dinala sa punong kapitan at sinabi, “Pinatawag ako ng bilanggong si Pablo na pumunta sa kaniya, at nakiusap siya kung maaaring dalhin ko ang binatang ito sa iyo. May nais siyang sabihin sa iyo”
So the centurion took the young man and brought him to the chief captain and said, “Paul the prisoner called me to him, and asked me to bring this young man to you. He has something to say to you.”
19 Hinila siya sa kamay ng punong kapitan at dinala sa pribadong lugar at siya ay tinanong, “Ano ang kinakailangan mong sabihin sa akin?”
The chief captain took him by the hand to a private place and asked him, “What is it that you have to tell me?”
20 Sinabi ng binata, “Nagkasundo ang mga Judio na hilingin sa iyo na ipadala mo si Pablo sa konseho bukas, na para bang sisiyasatin siya ng mabuti patungkol sa kaniyang kaso.
The young man said, “The Jews have agreed to ask you to bring down Paul tomorrow to the council, as if they were going to ask more precisely about his case.
21 Pero huwag kang maniniwala sa kanila, dahil mayroong higit sa apat-napung kalalakihan ang nag-aabang sa kaniya. Isinumpa nila ang kanilang sarili, na hindi sila kakain o iinom hangga't mapatay nila siya. Ngayon pa lang nakahanda na sila, naghihintay ng pahintulot mula sa iyo.”
But do not give in to them, because there are more than forty men who are lying in wait for him. They have called a curse down on themselves, neither to eat nor to drink until they have killed him. Even now they are ready, waiting for consent from you.”
22 Kaya hinayaan ng punong kapitan ang binata na umalis, pagkatapos siyang mapagsabihang, “Wag mong babanggitin sa iba ang mga bagay na sinabi mo sa akin.”
So the chief captain let the young man go, after instructing him, “Tell no one that you have said these things to me.”
23 Kaya pinatawag niya ang dalawang senturion at sinabi, “Maghanda kayo ng dalawang-daang kawal na handang magtungo hanggang sa Cesarea, at pitumpung mangangabayo, at dalawang-daang maninibat. Aalis kayo alas nuwebe ng gabi.”
Then he called to him two of the centurions and said, “Get two hundred soldiers ready to go as far as Caesarea, and seventy horsemen also, and two hundred spearmen. You will leave at the third hour of the night.”
24 Inutusan din niyang magbigay sila ng hayop na masasakyan ni Pablo, at dalhin siya ng ligtas kay gobernador Felix.
He also ordered them to provide animals which Paul could ride, and to take him safely to Felix the governor.
25 At nagsulat siya ng liham na ganito:
Then he wrote a letter like this:
26 “Mula kay Claudio Lisias para sa kagalang-galang na Gobernador Felix, binabati ko kayo.
“Claudius Lysias to the most excellent Governor Felix, greetings.
27 Ang taong ito ay dinakip ng mga Judio at muntik na nilang patayin, Nang dumating ako sa kanila kasama ang mga kawal upang sagipin siya, dahil nalaman kong isa siyang mamamayang Romano.
This man was arrested by the Jews and was about to be killed by them, when I came upon them with soldiers and rescued him, since I learned that he was a Roman citizen.
28 Nais kong malaman kung bakit siya pinaratangan nila, kaya dinala ko siya sa kanilang konseho.
I wanted to know why they accused him, so I took him down to their council.
29 Nalaman ko na pinaratangan siya patungkol sa mga katanungang hinggil sa kanilang sariling batas, ngunit wala sa mga inereklamo laban sa kaniya ang nararapat sa kamatayan o pagkabilanggo.
I learned that he was being accused about questions concerning their own law, but that there was no accusation against him that deserved death or imprisonment.
30 Pagkatapos naibalita sa akin na mayroon silang masamang balak laban sa lalaki, kaya agad-agad ko siyang pinadala sa iyo, at ipinagbilin din sa mga nag-aakusa sa kaniya na dalhin ang kanilang mga reklamo laban sa kaniya sa iyong harapan. Paalam.”
Then it was made known to me that there was a plot against the man, so I immediately sent him to you, and instructed his accusers also to bring their charges against him in your presence. Farewell.”
31 Kaya sumunod ang mga kawal sa kaniyang mga utos: kinuha nila si Pablo at dinala sa Antipatris ng gabing iyon.
So the soldiers obeyed their orders. They took Paul and brought him by night to Antipatris.
32 Nang sumunod na araw, halos lahat ng kawal ay iniwan ang mga mangangabayo para sumama sa kaniya at sila mismo ay nagbalik sa kampo.
On the next day, most of the soldiers left the horsemen to go with him and they themselves returned to the fortress.
33 Nang nakarating ang mga mangagabayo sa Cesarea at naihatid ang sulat sa gobernador, hinarap nila si Pablo sa kaniya.
When the horsemen reached Caesarea and delivered the letter to the governor, they also presented Paul to him.
34 Nang mabasa ng gobernador ang liham, tinanong niya kung saang lalawigan nagmula si Pablo; nang malaman niya na siya ay taga-Cilicia,
When the governor read the letter, he asked what province Paul was from. When he learned that he was from Cilicia,
35 sinabi niyang “Papakinggan ko ang lahat kapag nandito na ang mga nagpaparatang sa iyo.” At ipinag-utos niya na manatili siya sa palasyo ni Herodes.
he said, “I will hear you fully when your accusers come here.” Then he commanded him to be kept in Herod's government headquarters.
