Mga Gawa 16
1 Nakarating din si Pablo sa Derbe at Listra, at masdan ito, naroon ang isang alagad na nagngangalang Timoteo, anak ng isang babaeng Judio na mananampalataya; ang kaniyang ama ay isang Griego.
So he came to Derbe and Lystra. Well now, a certain disciple was there named Timothy, son of a certain Jewish woman who believed, but his father was a Greek;
2 Maganda ang sinasabi tungkol sa kaniya ng mga kapatiran na taga Listra at Iconio.
he was well spoken of by the brothers in Lystra and Iconium.
3 Gusto ni Pablo na makasama siya sa paglalakbay; kaya siya ay isinama niya at tinuli dahil sa mga Judio na nasa lugar na iyon, sapagkat alam nilang lahat na ang kaniyang ama ay isang Griego.
Paul wanted to have him go on with him, so he took and circumcised him because of the Jews who were in those parts, because they all knew that his father was a Greek.
4 Nang sila ay patungo na sa mga lungsod, inihatid nila sa mga Iglesia ang mga tagubilin upang kanilang sundin, mga tagubilin na isinulat ng mga apostol at ng mga nakatatanda sa Jerusalem.
As they were going through the cities they were delivering the dogmas to them, to keep—the ones that had been determined by the apostles and the elders in Jerusalem.
5 Kaya napalakas sa pananampalataya ang mga iglesia at dumami ang kanilang bilang araw-araw.
So the congregations kept on being strengthened in the faith, and were increasing in number daily.
6 Tumungo si Pablo at ang kaniyang mga kasama sa mga lupain ng Frigia at Galacia, dahil hindi pinahintulutan ng Banal na Espiritu na mangaral sila ng salita ng Diyos sa probinsiya ng Asia.
Now when they had gone through Phrygia and the region of Galatia, having been forbidden by the Holy Spirit to speak the word in Asia,
7 Nang malapit na sila sa Misia, ninais nila na tumungo sa Bitinia, ngunit hindi sila pinahintulutan ng Espiritu ni Jesus.
they approached Mysia and tried to go to Bithynia, but the Spirit did not permit them.
8 Kaya ng makalampas sila sa Misia, tumungo sila sa lungsod ng Troas.
So they bypassed Mysia and went down to Troas.
9 Isang pangitain ang nakita ni Pablo ng gabing iyon: may isang lalaki na Macedonia ang nakatayo doon na tumatawag sa kaniya at nagsasabing, “Tumungo kayo dito sa Macedonia at tulungan kami.”
A vision appeared to Paul during the night: a man of Macedonia was standing, appealing to him and saying, “Come over to Macedonia and help us.”
10 Nang makita ni Pablo ang pangitain, nagmamadali kaming pumunta sa Macedonia, pinatutunayan na tinawag kami ng Diyos upang ipangaral ang ebanghelyo sa kanila.
So when he saw the vision, we immediately prepared to go over to Macedonia, concluding that the Lord had called us to evangelize them.
11 Pagkalayag namin galing ng Troas, dumiretso kami sa Samotracia at nang sumunod na araw kami ay dumating sa Neapolis;
So setting sail from Troas, we ran a straight course to Samothrace, and the next day to Neapolis;
12 Mula roon ay pumunta kami sa Filipos, isang lungsod ng Macedonia, ang pinakamahalagang lungsod sa distrito at nasasakupan ng Roma, at nanatili kami sa lungsod na ito ng ilang araw.
and from there to Philippi, which is the foremost city of that part of Macedonia, a colony. We stayed some days in that city.
13 Nang Araw ng Pamamahinga lumabas kami sa tarangkahan sa may tabi ng ilog, na kung saan naisip namin na may lugar doon upang manalangin. Naupo kami at nakipag usap sa mga nagtipon-tipon na mga babae.
On the Sabbath day we went outside the city by a river, where prayer was customarily made, and sitting down we started speaking to the assembled women.
14 May isang babae na nagngangalang Lidia ang nagbebenta ng mga tela na kulay lila na nanggaling sa lungsod ng Tiatira na sumasamba sa Diyos, nakinig siya sa amin. Binuksan ng Panginoon ang kaniyang puso upang bigyangpansin ang mga bagay na sinabi ni Pablo.
A certain woman named Lydia, a dealer in purple cloth from the city of Thyatira, who worshiped God, really listened, whose heart the Lord opened to give heed to the things spoken by Paul.
15 Nang mabautismuhan siya at ang kaniyang sambahayan, hinikayat niya kami, at nagsasabing, “Kung itinuturing ninyo na ako ay matapat sa Panginoon, pumunta kayo sa aking bahay, at manatili roon.” At nahikayat niya kami.
When she and her household were baptized, she appealed saying, “If you have judged me to be faithful to the Lord, come into my house and stay.” So she persuaded us.
16 Nangyari nga, habang kami ay patungo sa lugar ng panalanginan, nasalubong namin ang isang batang babae na may espritu ng panghuhula. Nagdadala siya sa kaniyang mga amo ng maraming pakinabang sa pamamagitan ng panghuhula.
Now it happened, as we were going to prayer, that a certain slave girl having a spirit of divination met us, who brought considerable profit to her owners by divination.
17 Sumunod ang babaeng ito kay Pablo at sa amin at sumigaw, na nagsasabing, “Ang mga taong ito ay mga lingkod ng Kataas-taasang Diyos. Nagpapahayag sila sa inyo ng daan ng kaligtasan.”
Following Paul and Silas this girl kept calling out, “These men are servants of the Most High God, who are proclaiming to us the way of salvation!”
18 Ginawa niya ito sa loob ng maraming araw. Ngunit si Pablo nang lubhang nainis sa kaniya ay lumingon at sinabi sa espiritu, “Inuutos ko saiyo sa pangalan ni Jesu Cristo lumabas ka sa kaniya.” At agad itong lumabas.
She kept this up for many days! So Paul, becoming increasingly annoyed, turned and said to the spirit, “I command you in the name of Jesus Christ to come out of her!” And it came out that very hour.
19 Nang makita ng kaniyang mga amo na ang kanilang pag-asa sa pinag kakakitaan ay nawala, sinunggaban nila si Pablo at Silas at kinaladkad sila sa pamilihan at iniharap sa mga may kapangyarihan.
But when her owners saw that their hope of profit was gone, they seized Paul and Silas and dragged them into the market place to the rulers,
20 Nang dinala sila sa mga hukom, sinabi nilang, “Judio ang mga taong ito at sila ay gumagawa ng maraming kaguluhan sa ating lungsod.
and bringing them before the magistrates they said, “These men, being Jews, are agitating our city,
21 Nagtuturo sila ng mga bagay na hindi naaayon sa ating batas upang tanggapin o gawin bilang mga Romano.”
and are advocating customs that are not lawful for us, being Romans, to receive or do.”
22 At nagkaisa ang napakaraming tao laban kina Pablo at Silas; Pinunit ng mga hukom ang kanilang mga damit at nag-utos na hampasin sila ng pamalo.
The crowd joined in the attack against them, and the magistrates tore the clothes off of them and ordered a beating with rods.
23 Nang mapalo na sila ng maraming beses, ipinatapon sila sa bilangguan at inutusan ang bantay ng bilangguan na sila ay bantayang maigi.
When they had laid many stripes on them, they threw them into prison, charging the jailer to keep them securely;
24 Pagkatapos niyang matanggap ang utos na ito, pinasok sila ng bantay sa kaloob-looban ng bilangguan at ikinadena ang kanilang paa sa pagitan ng dalawang mabibigat na kahoy.
who, having received such a charge, threw them into the inner cell and fastened their feet in the stocks.
25 Nang maghahating gabi na sina Pablo at Silas ay nananalangin at umaawit ng mga himno sa Diyos, at nakikinig ang ibang bilanggo sa kanila.
Well about midnight Paul and Silas were singing hymns to God in prayer; and the other prisoners were listening to them.
26 Biglang may malakas na lindol, kaya't ang mga pundasyon ng bilangguan ay nayanig; at agad nagbukas ang lahat ng mga pintuan, at nakalas ang kadena ng bawat isa.
Suddenly there was a great earthquake, enough to shake the foundations of the prison; immediately all the doors were opened and everyone's chains were loosed.
27 Nagising ang bantay sa kaniyang pagkakatulog at nakitang bukas ang mga pintuan ng bilangguan; hinugot niya ang kaniyang espada at magpapakamatay na sana, dahil inakala niyang nakatakas ang mga bilanggo.
But the jailer, awaking from sleep and seeing the prison doors open, drew sword, intending to kill himself, supposing that the prisoners had escaped.
28 Ngunit sumigaw si Pablo ng may malakas na boses na nagsasabing, “Huwag mong saktan ang iyong sarili, narito kaming lahat.”
But Paul shouted out, “Don't harm yourself, because we are all here!”
29 Humingi ng ilaw ang bantay ng bilangguan at nagmamadaling pumasok na nanginginig sa takot at nagpatirapa kina Pablo at Silas,
So calling for a light he ran in and fell down trembling before Paul and Silas.
30 at inilabas sila at nagsabing, “Mga ginoo, ano ang dapat kong gawin upang maligtas?”
He then brought them out and said, “Sirs, what must I do to be saved?”
31 Sinabi nila sa kaniya, “Manampalataya ka sa Panginoong Jesus at ikaw ay maliligtas, ikaw at ang buo mong sambahayan.”
So they said, “Believe upon the Lord Jesus Christ and you will be saved, you and your household.”
32 Ipinahayag nila ang salita ng Panginoon sa kaniya, kasama ang lahat sa kaniyang tahanan.
Then they spoke the Word of the Lord to him and to all who were in his house.
33 Nang gabing iyon kinuha sila ng bantay ng bilanguan sa oras ding iyon at hinugasan ang kanilang mga sugat at siya at ang lahat ng kaniyang sambahayan ay agad na nabautismuhan.
In that same hour of the night he took them aside and washed their wounds, and thereupon he and all his family were baptized.
34 Dinala niya si Pablo at Silas sa kaniyang tahanan at naghain ng pagkain para sa kanila. Siya ay lubhang nagalak kasama ang lahat ng kaniyang sambahayan, dahil lahat sila ay nanampalataya sa Diyos.
Then he brought them into his house and set a meal before them, and he was really rejoicing, having believed in God with his whole family.
35 Nang umaga na, nagpaabot ang mga hukom ng pahayag sa mga bantay, na nagsasabing, “Hayaan na ninyong makalaya ang mga lalaking iyon.”
Now when it was day the magistrates sent the officers saying, “Let those men go.”
36 Ibinalita ng bantay ang mensahe kay Pablo, na nagsasabing, “Ang mga hukom ay nagpaabot ng mensahe sa akin na kayo ay palayain na; kaya ngayon ay lumabas na kayo at humayo na may kapayapaan.”
So the jailer reported these words to Paul, “The magistrates have sent to release you; so now you can leave and go in peace.”
37 Ngunit sinabi ni Pablo sa kanila, “Hayagan nila kaming hinampas, mga Romano kaming hindi nahatulan at pinatapon kami sa bilangguan; at ngayo'y palalayain kami ng lihim? Hindi maaari; hayaan ninyo sila mismo ang pumarito at dalhin tayo palabas.”
But Paul said to them: “After severely beating us in public, although we were uncondemned Romans, they threw us into prison, and now do they toss us out on the sly? No way! Rather, let them come themselves and escort us out!”
38 Binalita ng mga bantay ang mga salitang ito sa mga hukom; natakot ang mga hukom nang kanilang marinig na sina Pablo at Silas ay mga Romano.
So the officers reported these words to the magistrates, and they were afraid when they heard that they were Romans;
39 Dumating ang mga hukom at nagmakaawa sa kanila; at nang inilabas nila sila sa bilangguan, pinakiusapan nila si Pablo at si Silas na umalis na sa lungsod.
and they came and appealed to them, and leading them out they asked them to leave the city.
40 Kaya lumabas na ng bilangguansina Pablo at Silas at nagtungo sa bahay ni Lidia. Nang makita nina Pablo at Silas ang mga kapatid, pinalakas nila ang kanilang kalooban at sila ay umalis mula sa lungsod.
So exiting the prison they entered Lydia's place, and upon seeing the brothers they encouraged them and departed.
