< Awit ng mga Awit 1 >

1 Ang awit ng mga awit, na kay Salomon.
Ang Awit sa mga Awit, ni Solomon. Ang batan-ong babaye misulti sa iyang hinigugma.
2 Hagkan niya ako ng mga halik ng kaniyang bibig: sapagka't ang iyong pagsinta ay maigi kay sa alak.
O, nga hagkan mo ako sa mga halok sa imong baba, kay ang imong gugma labaw pa sa bino.
3 Ang iyong mga langis ay may masarap na amoy; ang iyong pangalan ay gaya ng langis na ibinuhos; kaya't sinisinta ka ng mga dalaga.
Makatagbaw ang kahumot sa imong pandihog nga mga lana; ang imong ngalan sama sa nagadagayday nga pahumot, mao nga ang mga batan-ong babaye nahigugma kanimo.
4 Batakin mo ako, tatakbo kaming kasunod mo: Ipinasok ako ng hari sa kaniyang mga silid: kami ay matutuwa at magagalak sa iyo. Aming babanggitin ang iyong pagsinta ng higit kay sa alak: matuwid ang pagsinta nila sa iyo.
Dad-a ako uban kanimo, ug modagan kita. Nagsulti ang babaye sa iyang kaugalingon. Gidala ako sa hari sa iyang mga lawak. Malipayon ako; ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma; malipayon ako bahin kanimo; tugoti ako nga isaulog ang imong gugma; mas maayo pa kini kaysa bino. Angay lang nga modayeg ang ubang babaye kanimo. Ang babaye nagsulti sa ubang babaye.
5 Ako'y maitim, nguni't kahalihalina, Oh kayong mga anak na babae ng Jerusalem, gaya ng mga tolda sa Cedar, gaya ng mga tabing ni Salomon.
Itomon ako apan matahom, kamong mga anak nga babaye sa kalalakin-an sa Jerusalem— itom sama sa mga tolda sa Kedar, matahom sama sa mga tabil ni Solomon.
6 Huwag ninyo akong masdan dahil sa ako'y kayumanggi, sapagka't sinunog ako ng araw. Ang mga anak ng aking ina ay nagalit laban sa akin, kanilang ginawa akong tagapagingat ng mga ubasan; nguni't ang sarili kong ubasan ay hindi ko iningatan.
Ayaw akog tutoki tungod kay itomon ako, tungod kay ang adlaw nagsunog kanako. Ang anak nga mga lalaki sa akong inahan nasuko kanako; gihimo nila akong tig-atiman sa kaparasan, apan wala nako naatiman ang akong kaugalingon nga parasan. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
7 Saysayin mo sa akin, ikaw na sinisinta ng aking kaluluwa, kung saan mo pinapastulan ang iyong kawan, kung saan mo pinagpapahinga sa katanghaliang tapat: sapagka't bakit ako'y magiging gaya ng nalalambungan sa siping ng mga kawan ng iyong mga kasama?
Sultihi ako, akong hinigugma, diin mo man gipasibsib ang imong kamananapan? Diin mo man gipapahulay ang imong kamananapan panahon sa kaudtohon? Nganong kinahanglan man nga mahisama ako sa tawo nga nasaag-saag tupad sa kamananapan ug sa imong kaubanan? Mitubag kaniya ang iyang hinigugma.
8 Kung hindi mo nalalaman, Oh ikaw na pinakamaganda sa mga babae, yumaon kang sumunod sa mga bakas ng kawan, at pastulan mo ang iyong mga anak ng kambing sa siping ng mga tolda ng mga pastor.
Kung wala ikaw masayod, labing matahom taliwala sa mga babaye, sunda ang mga tunob sa akong kamananapan, ug pasibsiba ang imong nating mga kanding duol sa mga tolda sa magbalantay.
9 Aking itinulad ka, Oh aking sinta, sa isang kabayo sa mga karo ni Faraon.
Gitandi ko ikaw, akong hinigugma, sa kabayong baye taliwala sa mga kabayo nga anaa sa karwahe ni Paraon.
10 Pinagaganda ang iyong mga pisngi ng mga tirintas ng buhok, ang iyong leeg ng mga kuwintas na hiyas.
Matahom ang imong mga aping uban ang mga dayandayan, ang imong liog uban ang binitay nga mga alahas.
11 Igagawa ka namin ng mga kuwintas na ginto na may mga kabit na pilak.
Buhatan ko ikaw ug dayandayan nga bulawan inubanan sa batones nga plata. Ang babaye nagsulti sa iyang kaugalingon.
12 Samantalang ang hari ay nauupo sa kaniyang dulang, ang aking nardo ay humahalimuyak ng kaniyang bango.
Samtang naghigda ang hari sa iyang higdaanan, mialisngaw ang kahumot sa akong nardo.
13 Ang aking sinta ay gaya ng bigkis ng mira sa akin, na humihilig sa pagitan ng aking mga suso.
Ang akong hinigugma sama sa sudlanan sa mira nga naghatag ug usa ka gabii nga nagpauraray sa akong dughan.
14 Ang sinta ko ay gaya ng kumpol ng bulaklak ng alhena sa akin sa mga ubasan ng En-gadi.
Ang akong hinigugma sama sa usa ka pongpong sa henna nga mga bulak nga anaa sa kaparasan sa En Gedi. Ang iyang hinigugma nagsulti kaniya.
15 Narito, ikaw ay maganda, sinta ko, narito, ikaw ay maganda; ang iyong mga mata ay gaya ng mga kalapati.
Tan-awa, matahom ka gayod, akong hinigugma; tan-awa, matahom ka gayod; ang imong mga mata sama sa mga salampati. Ang babaye nagsulti sa iyang hinigugma.
16 Narito, ikaw ay maganda sinisinta ko, oo, maligaya: ang ating higaan naman ay lungtian.
Tan-awa, ambungan ka gayod, akong hinigugma, pagkaambungan mo gayod. Ang lunhaw nga mga tanom maoy atong higdaan.
17 Ang mga kilo ng ating bahay ay mga sedro, at ang kaniyang mga bubong ay mga sipres.
Ang mga damba sa atong balay mao ang mga sanga sa cidro nga kahoy, ug ang atong mga sagbayan mao ang mga sanga sa fir nga kahoy.

< Awit ng mga Awit 1 >