Mga Awit 95
1 Oh magsiparito kayo, tayo'y magsiawit sa Panginoon: tayo'y magkaingay na may kagalakan sa malaking bato na ating kaligtasan.
Come! Let us ring out our joy to the Lord, let us merrily shout to our rock of salvation.
2 Tayo'y magsiharap sa kaniyang harapan na may pagpapasalamat, tayo'y magkaingay na may kagalakan sa kaniya na may mga pagaawitan.
Before his face let us come with thanks, with songs of praise let us shout to him.
3 Sapagka't ang Panginoon ay dakilang Dios, at dakilang Hari sa lahat ng mga dios,
For the Lord is a great God, king above all gods.
4 Na sa kaniyang kamay ang mga malalim na dako ng lupa, ang mga kataasan ng mga bundok ay kaniya rin.
In his hand are the depths of the earth, the heights of the mountains are his.
5 Ang dagat ay kaniya, at kaniyang ginawa: at ang kaniyang mga kamay ay lumikha ng tuyong lupa.
The sea is his, for he made it: the dry land was formed by his hands.
6 Oh magsiparito kayo, tayo'y magsisamba at magsiyukod; tayo'y magsiluhod sa harap ng Panginoon na May-lalang sa atin.
Come! Let us worship and bow on our knees to the Lord our creator.
7 Sapagka't siya'y ating Dios, at tayo'y bayan ng kaniyang pastulan, at mga tupa ng kaniyang kamay. Ngayon, kung inyong didinggin ang kaniyang tinig!
For he is our God; and we are the people he tends, the sheep in his care. If only you would heed his voice today:
8 Huwag ninyong papagmatigasin ang inyong puso, gaya sa Meriba, gaya sa kaarawan ng Masa sa ilang:
“Do not harden your hearts as at Meribah, or at Massah, that day in the desert,
9 Nang tuksuhin ako ng inyong mga magulang, tinikman ako, at nakita ang gawa ko.
when your ancestors tempted and tried me, though they had seen my deeds.
10 Apat na pung taong namanglaw ako sa lahing yaon, at aking sinabi, Bayan na nagkakamali sa kanilang puso. At hindi naalaman ang aking mga daan:
“For forty years I was filled with loathing for that generation, so I said: ‘A people with wandering hearts are they, and ignorant of my ways.’
11 Kaya't ako'y sumumpa sa aking poot, na sila'y hindi magsisipasok sa aking kapahingahan.
So I solemnly swore to them in my anger, that never would they enter my place of rest.”
