< Mga Awit 92 >

1 Isang mabuting bagay ang magpapasalamat sa Panginoon, at umawit ng mga pagpuri sa iyong pangalan, Oh Kataastaasan:
Zsoltár. Ének a szombat napjára. Jó hálát mondani az Örökkévalónak és zengeni a te nevedet, Legfelső,
2 Upang magpakilala ng iyong kagandahang-loob sa umaga, at ng iyong pagtatapat gabigabi.
hirdetni reggel a te szeretetedet és hűségedet az éjszakákon:
3 Na may panugtog na may sangpung kawad, at may salterio; na may dakilang tunog na alpa.
a tizhúron és a lanton, zeneszóval a hárfán.
4 Sapagka't ikaw, Panginoon, iyong pinasaya ako sa iyong gawa: ako'y magtatagumpay sa mga gawa ng iyong mga kamay.
Mert megörvendeztettél, oh Örökkévaló, cselekvéseddel, kezeid művein ujjongok.
5 Kay dakila ng iyong mga gawa, Oh Panginoon! Ang iyong mga pagiisip ay totoong malalim.
Mi nagyok a te műveid, Örökkévaló, nagyon mélységesek a gondolataid!
6 Ang taong hangal ay hindi nakakaalam; ni nauunawa man ito ng mangmang.
Oktalan ember nem tudja, és balga nem érti ezt:
7 Pagka ang masama ay lumilitaw na parang damo, at pagka gumiginhawa ang lahat na manggagawa ng kasamaan; ay upang mangalipol (sila) magpakailan man:
mikor virúlnak a gonoszok, mint a fű, és virágoznak mind a jogtalanságot cselekvők – hogy megsemmisüljenek mindenkorra.
8 Nguni't ikaw, Oh Panginoon, ay mataas magpakailan man.
Te pedig örökké a magasban vagy, oh Örökkévaló!
9 Sapagka't, narito, ang mga kaaway mo, Oh Panginoon, sapagka't, narito, ang mga kaaway mo'y malilipol; lahat ng mga manggagawa ng kasamaan ay mangangalat.
Mert íme ellenségeid, oh Örökkévaló, mert íme ellenségeid elvesznek, elszélednek mind a jogtalanságot cselekvők.
10 Nguni't ang sungay ko'y iyong pinataas na parang sungay ng mailap na toro: ako'y napahiran ng bagong langis.
De magassá tetted mint a rémét szarvamat, kenve vagyok friss olajjal.
11 Nakita naman ng aking mata ang nasa ko sa aking mga kaaway, narinig ng aking pakinig ang nasa ko sa mga manggagawa ng kasamaan na nagsisibangon laban sa akin.
Nézdegéli szemem a meglesőimet; az ellenem támadókat, a gonosztevőket elhallgatják füleim.
12 Ang matuwid ay giginhawa na parang puno ng palma. Siya'y tutubo na parang cedro sa Libano.
Az igaz mint a pálmafa virúl, mint czédrus a Libánonban nagyra nő;
13 Sila'y nangatatag sa bahay ng Panginoon; sila'y giginhawa sa mga looban ng aming Dios.
elültetve az Örökkévaló házában, Istenünk udvaraiban virítanak.
14 Sila'y mangagbubunga sa katandaan; sila'y mapupuspos ng katas at kasariwaan:
Még gyümölcsöt teremnek a vénségben, üdék és zöldelők lesznek;
15 Upang ipakilala na ang Panginoon ay matuwid; siya'y aking malaking bato, at walang kalikuan sa kaniya.
hogy hirdessék, hogy egyenes az Örökkévaló, sziklám, és nincs benne jogtalanság.

< Mga Awit 92 >