< Mga Awit 82 >
1 Ang Dios ay tumatayo sa kapisanan ng Dios; siya'y humahatol sa gitna ng mga dios.
Asaph kah Tingtoenglung Pathen tah Pathen kah hlangboel khuiah pai tih pathen rhoek lakli ah lai a tloek.
2 Hanggang kailan magsisihatol kayo ng kalikuan, at magsisigalang sa mga pagkatao ng masama? (Selah)
Me hil nim dumlai na tang sak uh vetih halang rhoek kah maelhmai na dan uh ve? (Selah)
3 Hatulan mo ang dukha at ulila: gawan mo ng kaganapan ang napipighati at walang nagkakandili.
Tattloel neh cadah te laitloek pah lamtah mangdaeng neh aka vawtthoek te tang sak.
4 Sagipin mo ang dukha at mapagkailangan: iligtas ninyo (sila) sa kamay ng masama,
Tattloel neh khodaeng te hlawt lamtah halang rhoek kut khui lamkah huul lah.
5 Hindi nila nalalaman, ni nauunawa man; sila'y nagsisilakad na paroo't parito sa kadiliman: lahat ng patibayan ng lupa ay nangakilos.
Tamyin khuiah pongpa uh tih diklai kah a yung boeih a tuen khaw ming uh pawt tih yakming uh pawh.
6 Aking sinabi, Kayo'y mga dios, at kayong lahat ay mga anak ng Kataastaasan.
Nangmih tah pathen rhoek neh Khohni ca rhoek ni. Nangmih boeih taengah kamah loh ka thui coeng.
7 Gayon ma'y mangamamatay kayong parang mga tao, at mangabubuwal na parang isa sa mga pangulo.
Tedae hlang bangla na duek uh vetih mangpa pakhat bangla na cungku uh ni.
8 Bumangon ka, O Dios, hatulan mo ang lupa: sapagka't iyong mamanahin ang lahat ng mga bansa.
Namtom rhoek boeih te namah loh na pang coeng dongah Pathen aw thoo lamtah diklai he laitloek thil laeh.