Mga Awit 77

1 Ako'y dadaing ng aking tinig sa Dios; sa Dios ng aking tinig; at kaniyang didinggin ako.

Til Sangmesteren. Til Jedutun. Af Asaf. En Salme.

2 Sa kaarawan ng aking kabagabagan ay hinahanap ko ang Panginoon: ang kamay ko'y nakaunat sa gabi, at hindi nangangalay; tumatangging maaliw ang kaluluwa ko.

Jeg raaber højt til Gud, højt til Gud, og han hører mig;

3 Naaalaala ko ang Dios, at ako'y nababalisa: ako'y nagdaramdam, at ang diwa ko'y nanglulupaypay. (Selah)

jeg søger Herren paa Nødens Dag, min Haand er om Natten utrættet udrakt, min Sjæl vil ikke lade sig trøste;

4 Iyong pinupuyat ang mga mata ko: ako'y totoong nababagabag na hindi ako makapagsalita.

jeg ihukommer Gud og stønner, jeg sukker, min Aand vansmægter. (Sela)

5 Aking ginunita ang mga araw ng una, ang mga taon ng dating mga panahon.

Du holder mine Øjne vaagne, jeg er urolig og maalløs.

6 Aking inaalaala ang awit ko sa gabi: sumasangguni ako sa aking sariling puso; at ang diwa ko'y masikap na nagsiyasat.

Jeg tænker paa fordums Dage, ihukommer længst henrundne Aar;

7 Magtatakuwil ba ang Panginoon magpakailan man? At hindi na baga siya lilingap pa?

jeg gransker om Natten i Hjertet, grunder og ransager min Aand.

8 Ang kaniya bang kagandahang-loob ay lubos na nawala magpakailan man? Natapos na bang walang hanggan ang kaniyang pangako?

Vil Herren bortstøde for evigt og aldrig mer vise Naade,

9 Nakalimot na ba ang Dios na magmaawain? Kaniya bang tinakpan ng kagalitan ang kaniyang malumanay na mga kaawaan? (Selah)

er hans Miskundhed ude for stedse, hans Trofasthed omme for evigt og altid,

10 At aking sinabi, Ito ang sakit ko; nguni't aalalahanin ko ang mga taon ng kanan ng Kataastaasan.

har Gud da glemt at ynkes, lukket sit Hjerte i Vrede? (Sela)

11 Babanggitin ko ang mga gawa ng Panginoon; sapagka't aalalahanin ko ang mga kabagabagan mo ng una.

Jeg sagde: Det er min Smerte, at den Højestes højre er ikke som før.

12 Bubulayin ko ang lahat ng iyong gawa, at magmumuni tungkol sa iyong mga gawa.

Jeg kommer HERRENS Gerninger i Hu, ja kommer dine fordums Undere i Hu.

13 Ang iyong daan, Oh Dios, ay nasa santuario: sino ang dakilang dios na gaya ng Dios?

Jeg tænker paa al din Gerning og grunder over dine Værker.

14 Ikaw ay Dios na gumagawa ng mga kagilagilalas: iyong ipinakilala ang kalakasan mo sa gitna ng mga tao.

Gud, din Vej var i Hellighed, hvo er en Gud saa stor som Gud!

15 Iyong tinubos ng kamay mo ang iyong bayan, ang mga anak ng Jacob at ng Jose. (Selah)

Du er en Gud, som gør Undere, du gjorde din Vælde kendt blandt Folkene,

16 Nakita ka ng tubig, Oh Dios; nakita ka ng tubig, sila'y nangatakot: ang mga kalaliman din naman ay nanginig.

udøste dit Folk med din Arm, Jakobs og Josefs Sønner. (Sela)

17 Ang mga alapaap ay nangaglagpak ng tubig; ang langit ay humugong: ang mga pana mo naman ay nagsihilagpos.

Vandene saa dig, Gud, Vandene saa dig og vred sig i Angst, ja Dybet tog til at skælve;

18 Ang tinig ng iyong kulog, ay nasa ipoipo; tinanglawan ng mga kidlat ang sanglibutan: ang lupa ay nayanig at umuga.

Skyerne udøste Vand, Skyhimlens Stemme gjalded, dine Pile for hid og did;

19 Ang daan mo'y nasa dagat, at ang mga landas mo'y nasa malalawak na tubig, at ang bakas mo'y hindi nakilala.

din bragende Torden rulled, Lynene oplyste Jorderig, Jorden bæved og skjalv;

20 Iyong pinapatnubayan ang iyong bayan na parang kawan, sa pamamagitan ng kamay ni Moises at ni Aaron.

din Vej gik midt gennem Havet, din Sti gennem store Vande, dine Fodspor kendtes ikke. Du førte dit Folk som en Hjord ved Moses's og Arons Haand.