Mga Awit 73

1 Tunay na ang Dios ay mabuti sa Israel. Sa mga malilinis sa puso.

Ein salme av Asaf. Ja, Gud er god mot Israel, mot deim som hev eit reint hjarta.

2 Nguni't tungkol sa akin, ang mga paa ko'y halos nahiwalay: ang mga hakbang ko'y kamunti nang nangadulas.

Men eg - mine føter hadde so nær snåva, det skilde lite at mine stig hadde skride ut.

3 Sapagka't ako'y nanaghili sa hambog, nang aking makita ang kaginhawahan ng masama.

For eg harmast på dei ovmodige, når eg såg at det gjekk dei gudlause godt.

4 Sapagka't walang mga tali sa kanilang kamatayan: kundi ang kanilang kalakasan ay matatag.

For dei er frie frå verk til dei døyr, og deira kropp er feit.

5 Sila'y wala sa kabagabagan na gaya ng ibang mga tao; na hindi man (sila) nangasasalot na gaya ng ibang mga tao.

Dei veit ikkje av naud som andre folk, og dei vert ikkje plåga som andre menneskje.

6 Kaya't kapalalua'y gaya ng kuwintas sa kanilang leeg: tinatakpan (sila) ng karahasan na gaya ng bihisan.

Difor er ovmod deira halsprydnad, vald sveiper seg um deim som eit klædeplagg.

7 Ang kanilang mga mata ay lumuluwa sa katabaan: sila'y mayroong higit kay sa mananasa ng puso.

Augo deira glytter ut or feitt, deira hjartans tankar bryt fram.

8 Sila'y manganunuya, at sa kasamaan ay nanunungayaw ng pagpighati: sila'y nangagsasalitang may kataasan.

Dei spottar og talar i vondskap um valdsverk, frå høgdi talar dei.

9 Kanilang inilagay ang kanilang bibig sa mga langit, at ang kanilang dila ay lumalakad sa lupa.

Dei set sin munn til himmelen, og deira tunga fer fram yver jordi.

10 Kaya't ibinabalik dito ang kaniyang bayan: at tubig ng punong saro ay nilalagok nila.

Difor vendar deira folk seg til, og mykje vatn syg dei inn.

11 At kanilang sinasabi, Paanong nalalaman ng Dios? At may kaalaman ba sa Kataastaasan?

Og dei segjer: «Korleis skulde Gud vita noko? Finst det vel kunnskap hjå den Høgste?»

12 Narito, ang mga ito ang masama; at palibhasa'y laging tiwasay nagsisilago sa mga kayamanan,

Sjå desse er ugudlege, og æveleg trygge veks dei i magt.

13 Tunay na sa walang kabuluhan ay nilinis ko ang aking puso, at hinugasan ko ang aking mga kamay sa kawalaang sala;

Ja, fåfengt hev eg reinsa mitt hjarta og tvege mine hender i uskyld,

14 Sapagka't buong araw ay nasalot ako, at naparusahan tuwing umaga.

eg vart like vel plåga heile dagen, og kvar morgon fekk eg tukt.

15 Kung aking sinabi, Ako'y magsasalita ng ganito; narito, ako'y gagawang may karayaan sa lahi ng iyong mga anak.

Dersom eg hadde sagt: «Eg vil tala soleis, » då hadde eg vore utru mot ætti av dine born.

16 Nang aking isipin kung paanong aking malalaman ito, ay napakahirap sa ganang akin;

Og når eg tenkte etter korleis eg skulda skyna dette, vart det for mødesamt var det for meg

17 Hanggang sa ako'y pumasok sa santuario ng Dios, at aking nagunita ang kanilang huling wakas,

- til dess eg gjekk inn i Guds heilagdomar og agta på deira ende.

18 Tunay na iyong inilagay (sila) sa mga madulas na dako: iyong inilugmok (sila) sa kapahamakan.

Ja, på hålka set du deim; du let deim falla radt til grunns.

19 Kung paanong naging kapahamakan (sila) sa isang sandali! Sila'y nilipol na lubos ng mga kakilabutan.

Kor dei vart øydelagde i ein augneblink! Dei gjekk under, fekk ein skræmeleg ende.

20 Ang panaginip sa pagkagising: sa gayon, Oh Panginoon, pag gumising ka, iyong hahamakin ang kanilang larawan.

Som ein vanvyrder ein draum når ein vaknar, soleis vanvyrder du, Herre, deira bilæte når du vert vaken.

21 Sapagka't ang puso ko'y namanglaw, at sa aking kalooban ay nasaktan ako:

Når mitt hjarta var beiskt, og eg fekk styng i nyro,

22 Sa gayo'y naging walang muwang ako, at musmos; ako'y naging gaya ng hayop sa harap mo.

då var eg uvitug og skyna inkje, eit fe var eg imot deg.

23 Gayon ma'y laging sumasaiyo ako: iyong inalalayan ang aking kanan.

Men eg er alltid hjå deg, du hev gripe mi høgre hand.

24 Iyong papatnubayan ako ng iyong payo, at pagkatapos ay tatanggapin mo ako sa kaluwalhatian.

Du vil leida meg med di råd og sidan tek du meg upp til æra.

25 Sinong kumakasi sa akin sa langit kundi ikaw? At walang ninanasa ako sa lupa liban sa iyo.

Kven hev eg i himmelen? Og når du er min, hev eg ingen hug til jordi.

26 Ang aking laman at ang aking puso ay nanglulupaypay: nguni't ang Dios ay kalakasan ng aking puso, at bahagi ko magpakailan man.

Um mitt kjøt og hjarta vert til inkjes, so er Gud æveleg mitt hjartans berg og min deil.

27 Sapagka't narito, silang malayo sa iyo ay mangalilipol: iyong ibinuwal silang lahat, na nangakikiapid, na nagsisihiwalay sa iyo.

For sjå, dei som er langt burte frå deg, skal ganga til grunnar; du tyner alle som i hor gjeng frå deg.

28 Nguni't mabuti sa akin na lumapit sa Dios; ginawa kong aking kanlungan ang Panginoong Dios, upang aking maisaysay ang lahat ng iyong mga gawa.

Men for meg er det godt å halda meg nær til Gud, eg set mi lit til Herren, Herren, at eg må fortelja alle dine gjerningar.