Mga Awit 73
1 Tunay na ang Dios ay mabuti sa Israel. Sa mga malilinis sa puso.
En Salme af Asaf. Visselig, god er Gud mod Israel; mod dem, der er rene af Hjertet!
2 Nguni't tungkol sa akin, ang mga paa ko'y halos nahiwalay: ang mga hakbang ko'y kamunti nang nangadulas.
Mine Fødder var nær ved at snuble, mine Skridt var lige ved at glide;
3 Sapagka't ako'y nanaghili sa hambog, nang aking makita ang kaginhawahan ng masama.
thi over Daarerne græmmed jeg mig, jeg saa, at det gik de gudløse vel;
4 Sapagka't walang mga tali sa kanilang kamatayan: kundi ang kanilang kalakasan ay matatag.
thi de kender ikke til Kvaler, deres Livskraft er frisk og sund;
5 Sila'y wala sa kabagabagan na gaya ng ibang mga tao; na hindi man (sila) nangasasalot na gaya ng ibang mga tao.
de kender ikke til menneskelig Nød, de plages ikke som andre.
6 Kaya't kapalalua'y gaya ng kuwintas sa kanilang leeg: tinatakpan (sila) ng karahasan na gaya ng bihisan.
Derfor har de Hovmod til Halssmykke, Vold er Kappen, de svøber sig i.
7 Ang kanilang mga mata ay lumuluwa sa katabaan: sila'y mayroong higit kay sa mananasa ng puso.
Deres Brøde udgaar af deres Indre, Hjertets Tanker bryder igennem.
8 Sila'y manganunuya, at sa kasamaan ay nanunungayaw ng pagpighati: sila'y nangagsasalitang may kataasan.
I det dybe taler de ondt, i det høje fører de Urettens Tale,
9 Kanilang inilagay ang kanilang bibig sa mga langit, at ang kanilang dila ay lumalakad sa lupa.
de løfter Munden mod Himlen, Tungen farer om paa Jorden.
10 Kaya't ibinabalik dito ang kaniyang bayan: at tubig ng punong saro ay nilalagok nila.
(Derfor vender mit Folk sig hid og drikker Vand i fulde Drag.)
11 At kanilang sinasabi, Paanong nalalaman ng Dios? At may kaalaman ba sa Kataastaasan?
De siger: »Hvor skulde Gud vel vide det, skulde den Højeste kende dertil?«
12 Narito, ang mga ito ang masama; at palibhasa'y laging tiwasay nagsisilago sa mga kayamanan,
Se, det er de gudløses Kaar, altid i Tryghed, voksende Velstand!
13 Tunay na sa walang kabuluhan ay nilinis ko ang aking puso, at hinugasan ko ang aking mga kamay sa kawalaang sala;
Forgæves holdt jeg mit Hjerte rent og tvætted mine Hænder i Uskyld,
14 Sapagka't buong araw ay nasalot ako, at naparusahan tuwing umaga.
jeg plagedes Dagen igennem, blev revset paa ny hver Morgen!
15 Kung aking sinabi, Ako'y magsasalita ng ganito; narito, ako'y gagawang may karayaan sa lahi ng iyong mga anak.
Men jeg tænkte: »Taler jeg saa, se, da er jeg troløs imod dine Sønners Slægt.«
16 Nang aking isipin kung paanong aking malalaman ito, ay napakahirap sa ganang akin;
Saa grunded jeg paa at forstaa det, møjsommeligt var det i mine Øjne,
17 Hanggang sa ako'y pumasok sa santuario ng Dios, at aking nagunita ang kanilang huling wakas,
Til jeg kom ind i Guds Helligdomme, skønned, hvordan deres Endeligt bliver:
18 Tunay na iyong inilagay (sila) sa mga madulas na dako: iyong inilugmok (sila) sa kapahamakan.
Du sætter dem jo paa glatte Steder, i Undergang styrter du dem.
19 Kung paanong naging kapahamakan (sila) sa isang sandali! Sila'y nilipol na lubos ng mga kakilabutan.
Hvor brat de dog lægges øde, gaar under, det ender med Rædsel!
20 Ang panaginip sa pagkagising: sa gayon, Oh Panginoon, pag gumising ka, iyong hahamakin ang kanilang larawan.
De er som en Drøm, naar man vaagner, man vaagner og regner sit Syn for intet.
21 Sapagka't ang puso ko'y namanglaw, at sa aking kalooban ay nasaktan ako:
Saa længe mit Hjerte var bittert og det nagede i mine Nyrer,
22 Sa gayo'y naging walang muwang ako, at musmos; ako'y naging gaya ng hayop sa harap mo.
var jeg et Dyr og fattede intet, jeg var for dig som Kvæg.
23 Gayon ma'y laging sumasaiyo ako: iyong inalalayan ang aking kanan.
Dog bliver jeg altid hos dig, du holder mig fast om min højre;
24 Iyong papatnubayan ako ng iyong payo, at pagkatapos ay tatanggapin mo ako sa kaluwalhatian.
du leder mig med dit Raad og tager mig siden bort i Herlighed.
25 Sinong kumakasi sa akin sa langit kundi ikaw? At walang ninanasa ako sa lupa liban sa iyo.
Hvem har jeg i Himlen? Og har jeg blot dig, da attraar jeg intet paa Jorden!
26 Ang aking laman at ang aking puso ay nanglulupaypay: nguni't ang Dios ay kalakasan ng aking puso, at bahagi ko magpakailan man.
Lad kun mit Kød og mit Hjerte vansmægte, Gud er mit Hjertes Klippe, min Del for evigt.
27 Sapagka't narito, silang malayo sa iyo ay mangalilipol: iyong ibinuwal silang lahat, na nangakikiapid, na nagsisihiwalay sa iyo.
Thi de, der fjerner sig fra dig, gaar under, du udsletter hver, som er dig utro.
28 Nguni't mabuti sa akin na lumapit sa Dios; ginawa kong aking kanlungan ang Panginoong Dios, upang aking maisaysay ang lahat ng iyong mga gawa.
Men at leve Gud nær er min Lykke, min Lid har jeg sat til den Herre HERREN, at jeg kan vidne om alle dine Gerninger.
